REVIEW | Verstoppertje spelen in het Belgische Panoptic

De Belgische studio Team Panoptes is al heel wat jaren druk in de weer om de multiplayer only game Panoptic op de markt te brengen. Deze VR-game won in 2016 al verschillende prijzen tijdens het InnoGames Jam event op Gamescom. Inmiddels is Panoptic uit early access en mogen we het resultaat aanschouwen. Eén ding staat vast, het spel doet het Belgische surrealisme alle eer aan.

Panoptic is een spel dat je alleen met een tweede speler kunt opstarten. Het verhaal is flinterdun en wordt voornamelijk grafisch in beeld gebracht. De Overseer is een machtig zwevend oog dat zo maar even de broer van Sauron kan zijn. Dit oog zweeft in het midden van de map en bestudeert de structuren waarin kleine, mensachtige wezens rondlopen. Het is zijn taak om mogelijke rebellen op te sporen en uit te schakelen met een krachtige laserstraal. Deze rol wordt gespeeld door degene die de VR-bril gebruikt.

Ondertussen zit de tweede speler aan de computer en kruipt hij in de huid van de Challenger. De Challenger is een van de kleine wezens die in opstand komt en probeert te sluipen naar een belangrijk artifact. Slaagt de Challenger er in om het artifact te bereiken, dan is de Overseer uitgeschakeld. In dit kat-en-muisspel zal enkel de meest listige speler de overwinning halen.

De Challenger moet zich dus een weg banen naar een artifact en doet dit door zich te verstoppen tussen een heleboel identieke wezens die ronddwalen doorheen het level. Deze figuren lopen meestal in rechte banen maar vertonen soms ook wispelturig gedrag om de Overseer in de war te brengen. De Challenger kan gebruik maken van muren en andere hindernissen zoals watervallen om zich te verstoppen. De Overseer kan ook geen constante barrage laserstralen afvuren en moet telkens enkele seconden wachten voordat hij een tweede schot lost. Tijdens het herladen kan de Challenger zich dus makkelijk verplaatsen.

Een spel kan een enkele minuten duren maar kan ook langer uitlopen, alles is afhankelijk van de tactieken die men toepast. Gaat de Challenger recht op doel af, neemt hij een grote omweg of sluipt hij liever van de ene muur naar de andere? Hoe lang een spel ook duurt, de gameplay is steeds intens en het gevoel van overwinning is groot, want je hebt steeds het gevoel dat je effectief iets hebt bereikt. Na enkele potjes kun je wisselen van rol en lijkt het alsof je een compleet andere game speelt. Dat gezegd zijnde is er geen grote herspeelbaarheid. De eigenlijke gameplay heeft weinig om het lijf en het spel mist interessante factoren die de gameplay op zijn kop zetten. Het zou interessant zijn om tijdsdruk te introduceren of krachten die beide partijen kunnen gebruiken. We noemen maar wat.

Er zijn verschillende levels die telkens bestaan uit tal van trappen en gangen die zo uit een tekening van M.C. Escher lijken te komen. Hierdoor is het de Overseer die vaak de moeilijkste klus heeft omdat er zoveel paden zijn om in de gaten te houden. Elk level kent andere paden om te volgen en bevat elementen als lava en rivieren. De algemene stijl blijft echter steeds hetzelfde. Ontwikkelaar Team Panoptes mocht de variatie in de levels gerust wat verder doordrijven. Helaas zien alle trappen en gangen er vrijwel hetzelfde uit. Er is ook een groot verschil in de balans van de mappen. Sommige levels kennen zoveel obstructies dat je als Overseer geen kans maakt of zijn aan de kale kant waardoor de Challenger dan weer machteloos is.