REVIEW | The Elder Scrolls Online: Greymoor is nogal flauw
Naar jaarlijkse gewoonte breidt de wereld van The Elder Scrolls Online zich verder uit met een nieuwe uitbreiding. Na expedities in Morrowind, Summerset en Elsweyr neemt ZeniMax Online ons deze keer mee naar het Dark Heart of Skyrim in The Elder Scrolls Online: Greymoor. Vikings en vampiers, een goede combinatie?
De oostelijke regionen van Skyrim waren al beschikbaar in The Elder Scrolls Online sinds de launch in 2014, maar dit is de eerste keer dat spelers kunnen terugkeren naar het westen. De terugkerende provincies zijn Morthal, Karthald (dat delen van The Reach bevat) en Haafingar, inclusief hoofdstad Solitude. Ook het onderaardse Blackreach maakt opnieuw z’n opwachting, maar is veel uitgebreider dan het grottensysteem dat je eerder in The Elder Scrolls V: Skyrim kon verkennen.
De oorspronkelijke release van Skyrim is ondertussen bijna negen jaar geleden. Tijd genoeg om een zekere zin van nostalgie voor de game te ontwikkelen, moet ZeniMax Online gedacht hebben. De uitbreiding begint dan ook met een hommage/parodie van de openingsmomenten van Skyrim, waarin je personage wakker wordt aan boord van een kar die het koude noorden binnenrijdt.
Je kar wordt echter algauw tegengehouden door een groep vampiers en heksen, die je ontvoeren en je zo op het pad van de nieuwe Greymoor questlijn brengen. Je ontmoet heel wat nieuwe personages, waaronder de High King van Western Skyrim. Je ontmoet ook enkele oude kennissen, zoals Lyris Titanborn uit de main quest van The Elder Scrolls Online. Samen ontrafelen jullie het mysterie van de vampiers en de Harrowstorms die ze op de wereld willen loslaten.
De hoofdverhaallijn van Greymoor brengt weinig nieuwigheden. Je slaat een praatje met een personage, die vervolgens een ellenlange monoloog afsteekt alvorens je op pad te sturen om bepaalde items te zoeken of bepaalde vijanden koud te maken. De twist in het verhaal wordt al van in het begin vrij duidelijk en is niet echt de verrassing die de ontwikkelaars ongetwijfeld hoopten.
De kwaliteit van het stemmenwerk is er ook niet op vooruit gegaan. Erger nog, de Nords van Western Skyrim zijn een allegaartje van accenten: Schotse, Scandinavische, Britse, Amerikaanse en zelfs Duitse klanken passeren allemaal de revue. Enkele van de personages zouden helemaal niet misstaan in een fantasy-versie van ‘Allo ‘Allo!
De look en feel van Skyrim botst ook met de artstijl van The Elder Scrolls Online. Het is heel vreemd om te moeten realiseren dat een game uit 2011 er vaak beter uitziet dan deze release uit 2020, MMO of niet. Dit is niet de eerste keer dat ZeniMax een oude game probeert te emuleren in The Elder Scrolls Online, maar waar dat in Morrowind een groot succes was, laat Greymoor toch veel te wensen over.
Greymoor voegt weinig nieuws toe aan de core-gameplay van The Elder Scrolls Online. Er wordt dit jaar geen nieuwe player class geïntroduceerd. Het nieuwe Antiquities-systeem laat je magische rariteiten zoeken doorheen Tamriel. Leuk voor die hard-fans, maar voor spelers die nu pas terugkomen na een jaartje pauze, biedt het weinig interessants. De Harrowstorms die Western Skyrim teisteren zijn uitdagend, maar kunnen niet tippen aan de draken die je vorig jaar in Elsweyr te lijf kon gaan.
The Elder Scrolls Online is veel geëvolueerd sinds de problematische release van de game in 2014, maar worstelt nog steeds met het zoeken naar een eigen identiteit. De game doet z’n best om je een serieus verhaal voor te schotelen, maar laat je tegelijkertijd rondlopen met een miniatuur-mammoet als huisdier. De game laat je toe om alleen te spelen, maar zoals bij de meeste MMO’s is dit geen echte aanrader.
The Elder Scrolls Online is nog steeds op z’n best wanneer je samen met enkele kameraden een uitdagende delve te lijf gaat, of gewoon de wereld gaat verkennen zonder te veel acht te slaan op het verhaal. De verhalen die je zelf maakt, zijn leuker dan de verhalen die je voorgeschoteld krijgt. Op dat vlak is het Elder Scrolls DNA-van deze game vrij duidelijk zichtbaar. Dat is bij deze Greymoor-uitbreiding niet anders.
Greymoor is een vrij standaard uitbreiding van The Elder Scrolls Online, zonder al te veel nieuwe toevoegingen. De nieuwe locaties zijn flauwe kopieën van de originelen en zijn niet bijster interessant om te gaan verkennen. Het verhaal heeft het ook moeilijk om de aandacht van de speler te bewaren, met personages die ellenlange monologen afsteken in vaak afzichtelijke accenten. Snak je naar meer Tamriel, dan kun je veel slechter doen, maar een hoogvlieger is deze uitbreiding zeker niet.
- Fun met vrienden
- Harrowstorms
- Slechte kopie van het origineel
- Stemmenwerk
Beetje kort door de bocht met deze review imo. Zo kan je via het Antiquities systeem mythic items vinden die toch wel vrij krachtig zijn, stuff voor in je huis, cosmetics,... Ook de vampire skill lijn is volledig herbekeken en naar mijn mening verbeterd. Aan de andere kant meer van hetzelfde en geen nieuwe class.
Geplaatst op 2020-07-04 13:38:09
Ik zie een RPG van Allo Allo wel zitten
Geplaatst op 2020-07-07 08:51:32