Trials of Mana

Vorig jaar kregen we dankzij de Collection of Mana eindelijk Trials of Mana in het Westen te spelen. Fans waren daar erg gelukkig mee, want de game was dan ook de meest ambitieuze titel in de serie. Nu krijgen we opnieuw de kans om met deze titel aan de slag te gaan, dankzij een volledige remake van de game. Gelukkig is de game nog steeds zo geweldig als het origineel.

Kijkend naar het origineel en deze remake, is het zeer waarschijnlijk dat de moeilijkste uitdaging voor de ontwikkelaars was om de atypische elementen van de RPG over te brengen, want je speelt namelijk vanuit verschillende standpunten het verhaal. De gameplay en vooral vechtsysteem in moderne graphics steken, met een modern resultaat, terwijl je ook trouw bent aan het verleden: dat was de opdracht.

De bijzonderheden hebben voornamelijk betrekking op het vechtsysteem. In tegenstelling tot de klassieke turn-based JRPG, heeft deze serie altijd realtime gevechten gehad en Trials of Mana is niet anders. In deze versie speel je in derde persoon en wanneer je te dicht bij de vijanden komt die een gebied bewaken, begin je een gevecht dat zich afspeelt in een arena zoals de Tales of-games. Hier vecht je dan tot de dood of je kan ervoor kiezen om proberen te vluchten, door naar de rand van de arena te lopen.

De overgang naar 3D en van de isometrische weergave naar de derde persoon dwong de ontwikkelaars om het spel tot een pure singleplayer te maken. Een ander aspect dat een grote aanpassing nodig had, was de combat, omdat de drie dimensies een adequaat systeem nodig hadden dat de juiste balans tussen dynamiek, directheid en diepte voor de hits garandeerd. Dit is de reden waarom sommige functies zijn toegevoegd, zoals springen en luchtaanvallen die van invloed zijn op vechten en daarbuiten. Er kunnen twee fysieke aanvallen worden gebruikt, de ene licht en snel en de andere langzaam en zwaar, en je kan ze aan elkaar koppelen om combo's te scoren. Zware hits kunnen ook worden geladen, zodat je de verdediging van stevigere vijanden kunt doorbreken. Daarnaast laad je ook CS-punten die je, eenmaal voldoende verzameld, kan gebruiken om spectaculaire aanvallen te gebruiken tegen de vijanden.

In het begin van de game heb je natuurlijk maar een beperkt aantal aanvallen tot je beschikking, maar algauw heb  je een heel arsenaal aan krachten en slagen om uit te delen tegen je vijanden. Ook kun je tijdens combat makkelijk even de game vertragen om zo eenvoudig nieuwe strategieën te selecteren en jou het leven wat makkelijker te maken. Niet dat de game zo moeilijk is, want we hadden echt geen enkel probleem tijdens het spelen op normal. Gelukkig kan je de moeilijkheidsgraad ook doorheen de game gewoon aanpassen.

Waar de game helaas tegen een steentje stoot is bij je party-leden, want die zijn nu eigenlijk niet zo snugger als je zou hopen. Gelukkig kun je wel makkelijk met een druk op de knop wisselen tussen alle personages die in het speelveld zijn. Zo kun je zelf alle touwtjes in handen nemen en voorkomen dat ze zichzelf richting ondergang lopen. Het is dus ook aan jou om met alle aanvallen, magie en personages te leren spelen.

In deze game heb je meerdere eindes, en ook meerdere personages die de hoofdrol zullen spelen, waarvan jij eentje mag kiezen bij de start van het spel. De personages delen de verhaallijn in paren van twee, gebaseerd op de referentieantagonist (Duran de krijger en Angela de tovenares, Hawkeye de snelle jager en Riesz de ruiter, Charlotte de geestelijke en Kevin het mensenbeest). De proloog en epiloog van ieder character is telkens anders, maar het middenstuk blijft voor ieder personage hetzelfde. Kies je een bepaald personage, kan je aan de hand van flashbacks ook meer te weten komen over andere personages. Zo weet je altijd (bijna) alles van het verhaal, ook al speel je het slechts eenmaal uit, maar wil je echt alles ervaren raden we toch aan het spel twee keer uit te spelen.

De enorme kaart van de game is  bezaaid met regio's waar elk gebied verborgen ravijnen, schatkisten, grotten en andere geheimen heeft voor jou om te ontdekken. We hebben niet te maken met lange of uitgebreide platformsecties, maar het zijn wel afwisselende scenarios van een ander genre gecombineerd met normale gameplay. Die afwisseling versmelt redelijk goed en organisch met het hoofdverhaal, wat een aangenaam extraatje is voor tussendoor. De game toont zulke interessante plaatsen door ze via een handige minikaart te laten zien.

Iedere regio heeft zowat zijn eigen grafisch pallet aan kleur dat je kan bewonderen, maar helaas zagen we toch her en der pop-ins van kleinigheden zoals bomen, gras of dergelijke. Ook wordt er wel vrij veel gerecycleerd in de game en lijken veel locaties wat op elkaar, maar dan misschien net in een iets ander jasje. De dag- en nachtcyclus biedt dan wel weer een aangenaam effect dat er meer voor zorgt dat de game leeft. Al is dit een volledige remake, toch lijkt de ontwikkelaar her en der een steekje te laten vallen wat de achtergrond betreft. Gelukkig zien de personages en animaties er dan wel weer perfect uit.

De hoofdpersonages samen met de vele bazen zijn op het juiste moment gedetailleerd en uitgerust met vaak overtuigende animaties en vaardigheden, de framerate is altijd solide zowel docked als in handheld en de soundtracks zijn nooit vervelend. Je kan er zelfs voor kiezen om de originele soundtrack te gebruiken. De artistieke richting is die waar veel Japanse producties ons aan hebben gewend: kleuren, met een overdreven anime-georiënteerde stijl die fans blij zal maken en die in ieder geval goed geschikt is voor de fantasy setting die onze lotgevallen begeleidt voor de 25 à 30 uur durende game.