A Plague Tale: Innocence

A Plague Tale: Innocence

[Gespeeld op PS4]
[Gespeeld door Joeri]

De tijden van de Middeleeuwen scoren steeds zeer goed in videogames. Je hoeft maar aan succesvolle games als Assassin’s Creed of het meer recente Mordhau te denken om deze sfeer op te snuiven. A Plague Tale: Innocence heeft echter zo zijn eigen kijk op de Middeleeuwen. Geen nobele ridders of kasteelheren ditmaal, maar een donkere, zwartgallige kijk op het verleden waar de pest en menselijk lijden de plak zwaaien.

A Plague Tale: Innocence speelt zich af in de 14e eeuw in Frankrijk. Je kruipt in de huid van Amicia De Rune, een meisje van nobele afkomst dat samen met haar vader op jacht gaat. Na enkele minuten gaat alles echter compleet fout en voor je het weet loopt de inquisitie achter je aan. Terwijl de inquisitie al je kennissen en familie probeert af te slachten, ontvlucht je het ouderlijke huis samen met je jongere broer Hugo. Hij is echter een ziekelijk kind dat dringend medicatie nodig heeft. Krijgt hij die medicatie niet, dan kan het wel eens goed fout gaan.

Het verhaal is erg goed geschreven en het neemt je meteen mee op sleeptouw. Het enige wat hierbij tot afleiding kan zorgen, zijn de lachwekkende Franse accenten waarmee elk personage spreekt. De ingesproken teksten zijn niet van een erg hoog niveau en komen niet zo goed overeen met de mondbewegingen van de personages. Ook de dialoog laat vaak te wensen over. De voortdurende praatjes tussen broer en zus en andere protagonisten, komt vaak geforceerd over en voelen hierdoor niet zo natuurlijk aan. Weet je deze tekortkomingen te negeren, dan staat je een intrigerend verhaal te wachten.

Gewapend met een slinger om stenen te werpen trek je er op uit om uit te zoeken waarom je familie is aangevallen, en om je broer weer te genezen. Doorheen het spel dien je voortdurend van A naar B te wandelen. Echter staan er steeds heel wat vijanden in de weg. Dit kan in de vorm zijn van vijandige soldaten of een klein leger ratten die bang zijn van elke lichtbron. Elke vijand vormt een eigen puzzel en het is aan jou om uit te zoeken hoe je deze kunt uitschakelen of kunt omzeilen. De puzzels zijn erg goed uitgedacht en meer dan eens zal je even bij een situatie moeten stilstaan om verschillende tactieken uit te testen.

Echter zijn de vijanden niet altijd even snugger. Wanneer ze achter je aan spurten en je over een muur klimt of een ander gebied ingaat, vergeten ze meteen wat ze aan het doen waren en gaan ze verder op patrouille. Ook wanneer ze ontdekken dat je een andere ridder hebt vermoord, panikeren ze niet meteen.. Na een erg korte zoektocht zullen ze vrede nemen met dit gegeven. Tenslotte kun je soldaten wel erg makkelijk afleiden. Wanneer je een steen of een kruik gooit in een hoekje gooit, zullen ze geruime tijd de hoek doorzoeken door met hun neus tegen de muur te staan.

De slinger kun je gebruiken om vijanden uit te schakelen of af te leiden. Doorheen het spel kun je dit wapen en je inventaris upgraden om zo sneller te herladen of meer munitie te kunnen dragen. Doorheen de levels liggen steeds allerlei materialen die je kunt verzamelen die je hiervoor kunt benutten. Daarnaast kun je deze spullen ook gebruiken om andere chemische materialen te maken. Hiermee kun je lichtbronnen van op een afstand beïnvloeden, soldaten vergiftigen, ratten naar een bepaalde plek lokken en nog veel meer. Dit alles zorgt voor erg gevarieerde puzzels en oplossingen. Hoe verder je gaat in het spel, dat ongeveer 12 uur duurt, hoe lastiger deze puzzels worden. Zo verschijnen er bijvoorbeeld meer soldaten op de map waardoor je je niet langer met brute kracht kunt redden of zullen de ratten zich als een soort tornado op lichtbronnen werpen om ze te doven.

Doorheen het spel leer je verschillende andere personages kennen, die elk hun eigen specialiteit hebben. Zo zal een dievegge alle sloten voor je kunnen openen en zal de zoon van een smid vijanden kunnen neerslaan. En als je met al deze middelen de puzzels alsnog foutief of niet oplost, dan zul je heel wat keren sterven. Daar is het spel genadeloos in, want elke keer als je geraakt wordt door een vijand, volgt er een directe game over. Je zult doorspiest worden, tegen de grond worden geslagen, levend worden opgegeten door ratten en vele andere zaken. Het wordt ook allemaal erg levendig in beeld gebracht, waardoor je je ongemakkelijk voelt over je daden.

Grafisch is het spel een echt pareltje. De taferelen zijn niet vrolijk, gaande van een verlaten slagveld, tot een kerkhof en dorpen waarin iedereen ziek is door de pest, maar het is allemaal erg gedetailleerd weergegeven en geschiedkundig zeer correct. Er zijn vaak honderden zoniet duizenden ratten tegelijk in beeld die allemaal hun eigen reactie hebben op de omgeving. Er wordt erg mooi met licht en donker gewerkt, wat doet denken aan spellen als andere actie/stealth games als bijvoorbeeld Alan Wake of Amnesia. Ook effecten als regen en sneeuw zijn een pracht voor het oog. Door deze donkere visuele beelden en het intense verhaal, zul je het einde bereiken voordat je het weet. De gameplay wordt niet onnodig uitgemolken en ook het verhaal duurt niet langer dan nodig. En dat zie je tegenwoordig niet veel in de industrie.