Assassin's Creed Odyssey

Assassin's Creed Odyssey

[Gespeeld op PS4]

De vele woestijnen, farao's en piramides liggen intussen al ver achter ons. Dit jaar brengt Assassin's Creed ons naar het prachtige en sfeervolle Griekenland. Met Assassin's Creed Odyssey belooft Ubisoft ons een gigantisch avontuur dat te land, ter zee en ook in de lucht zal plaatsvinden. Weet Odyssey ons dit jaar genoeg aan te bieden om zich voldoende te onderscheiden van diens voorganger Origins?

In Assassin's Creed Odyssey banen we ons als huurling een weg door het conflict tussen Athene en Sparta, twee grootmachten die stevig oorlog voerden in de Peloponnesische Oorlog omstreeks de 5de eeuw voor Christus. Het verhaal zal zich ditmaal dus in Griekenland afspelen, maar meteen viel ons op dat de ontwikkelaars voor een licht verteerbare en meer humoristische insteek gekozen hebben. De openingsuren bevatten heel wat leuke grapjes en momenten, tal van personages wekten al heel gauw onze interesse op en worden op een zeer goede manier verhaaltechnisch uitgewerkt. Deze lijn wordt praktisch doorheen het gehele spel mooi doorgetrokken.

Hoewel Assassin's Creed Origins met Bayek en Aya over goede protagonisten beschikte, ontbrak het bij momenten wat aan persoonlijkheid en betrokkenheid. Deze twee elementen staan vanaf het prille begin in Odyssey op de voorgrond. In Odyssey krijg je als speler de keuze uit de mannelijke huurling Alexios of vrouwelijke huurling Kassandra. Deze keuze zal het verdere verhaal toch wel enigszins beïnvloeden, dus het is toch wel belangrijk om hier even over na te denken. Zelf kozen we voor Kassandra, daar haar stemactrice een uitstekende prestatie geleverd heeft en hierdoor als personage veel beter tot haar recht komt in zowel het hoofdverhaal als de vele sidequests.

Vanzelfsprekend is er ook nog een ander stuk verhaal, dat zich in de tegenwoordige tijd afspeelt, aanwezig. Dit gedeelte is echter volledig optioneel en je kan zo goed als meteen weer in de Animus kruipen wanneer je avontuur in het oude Griekenland met een modern intermezzo onderbroken dreigt te worden. Zij die echter op meer informatie en inzicht over de mysteries in het moderne gedeelte van Origins wachten, komen hier alvast aan hun trekken.

Qua gameplay is Odyssey een iteratie van Origins, met de nodige subtiele verbeteringen en aanpassingen om de ervaring wat vlotter en aangenamer te maken. Skill points, die je onder meer kan verdienen bij een level up, ontgrendelen nu passieve en actieve vaardigheden die je zelf zal moeten binden aan bepaalde knoppencombinaties. Op die manier is het  aanvankelijk niet meer mogelijk alle skills toe te passen en dien je dus iets bedachtzamer te werk te gaan. Dankzij de mogelijkheid tot resetten, kan je naar hartelust bepaalde setups uitproberen en van gedacht veranderen. Sowieso kunnen we iedereen al één skill aanraden: de beroemde 'spartan kick'. Niets is leuker dan soldaten en zelfs leeuwen, beren of everzwijnen een stevige trap aan te bieden en van een berg te zien vallen. Het bekende citaat 'THIS IS SPARTA' krijgen we er helaas niet bij, maar dat moet je dan zelf maar even uitschreeuwen.

Onze trouwe kompaan sinds Origins en tevens mascotte van de franchise, de arend, is ook weer van de partij. Je kan Griekenland helemaal via onze gevederde vriend verkennen indien je dat wenst, hetgeen de gehele wereld toch in een ander perspectief zet. De meesten onder ons zullen de arend echter gebruiken om bepaalde objectives te vinden, wat zeker geen overbodige luxe zal zijn in de nieuwe exploration modus. Voor het eerst kunnen de vele kant-en-klare waypoints en markers grotendeels weggelaten worden. Je zal bijgevolg veel beter moeten opletten wanneer de vele personages met elkaar praten om hints over de locaties te verkrijgen. Deze exploration optie kan te allen tijde aan- en uitgezet worden.

Andere nieuwigheden vinden we voornamelijk terug in het Bounty- en Conquest-systeem. Het Bounty-systeem treedt in werking wanneer je misdaden begaat zoals het stelen van voorwerpen onder toezicht van voorbijgangers of het vermoorden van anderen. Eenmaal genoeg misdaden begaan, zal je achtervolgd worden door heel wat huurmoordenaars die een flinke uitdaging kunnen vormen. Gelukkig dragen zij meestal ook zeer sterke en zeldzame wapens en uitrustig met zich mee. Het verslaan van de mercenaries is in dat opzicht een vrij uitdagende en belonende bedoening. We kunnen ons ook wel inbeelden dat er veel mensen zorgeloos de wereld van Griekenland willen verkennen en niet lastig gevallen wensen te worden door deze bounty hunters. Zij zullen jammer genoeg in hun in-game geldbuidel moeten tasten of de juiste persoon in de wereld moeten vinden om de prijs op hun hoofd kwijt te schelden.

Daar waar het Bounty-systeem een vrij voor de hand liggende toevoeging is, is het Conquest-systeem eerder een wat vreemdere eend in de bijt. De wereld van Assassin's Creed Odyssey is opgedeeld in talloze gebieden (met ieder een bepaald recommend level range) waar het Spartaanse en Atheense leger hevig strijd voeren. Er kan maar één iemand per gebied de baas zijn en jij kan als huurling één van beide partijen dwars liggen om de ander tot overwinning te brengen. Deze oorlog wordt op grote schaal uitgevoerd en de speler bevindt zich vaak tussen tientallen soldaten van beide partijen. Het resultaat of de uitkomst is wel vrij belonend omdat er wat zeldzame loot uitgedeeld wordt, maar we vonden het een beetje een gemiste kans in die zin dat er geen andere gevolgen van de oorlog merkbaar of zichtbaar zijn. Het tij keren in het voordeel van het Atheense of Spartaanse leger zou veel leuker geweest zijn indien ze ieder met enkele unieke quests en interacties zouden gepaard gaan. Vooralsnog zorgden de ettelijke vijandelijke kampen en forten in de rest van de wereld al voor genoeg gevechten (en vaak ook repetitviteit) met soldaten, waardoor de Conquest Battles net iets te veel van het goede vormen.

Er zijn heel wat gamers die nostalgisch terugkijken naar Assassin's Creed: Black Flag, alwaar we piraat konden spelen met ons eigen schip en de hele zee onveilig konden maken. Origins gaf ons een klein voorproefje van het zeeleven, maar met Odyssey heeft men dit aspect praktisch volledig terug op de kaart gezet. Je hebt nu terug de beschikking over heel wat upgrade-mogelijkheden voor je schip en kan vervolgens de Griekse zee bevaren om de vele eilanden te verkennen of actievolle gevechten met andere schepen te houden.

Het Quest-systeem is praktisch volledig hetzelfde gebleven. De daily quests kennen een licht veranderde aanpak en zullen iets meer moeite vereisen dan in Origins. Daarnaast zijn er ook een heleboel andere sidequests die kleinere of meer persoonlijke verhalen over het alledaagse leven in Griekenland vertellen. Iemand die de nodige exploratie met het laatsgenoemde soort quests combineert, zal zelden veel moeite hoeven te doen om de nodige levels te 'grinden'.

Met Assassin's Creed Odyssey probeert Ubisoft nog meer in de richting van RPG's uit te gaan en op dat vlak is er heel wat vooruitgang geboekt. Tal van interacties met personages komen met de nodige keuzes en dialoogopties die soms tot kleine, subtiele of grote, belangrijke veranderingen in de wereld leiden. Odyssey kent een 9-tal verschillende eindes, dus het is niet moeilijk om te bedenken dat sommige van je keuzes doorheen het spel de nodige gevolgen zullen hebben. In dit opzicht verdienen de ontwikkelaars een pluim, want tijdens ons avontuur werd inderdaad goed duidelijk waar sommige keuzes toe kunnen leiden.

De audiovisuele presentatie van Odyssey is op sommige momenten zeer indrukwekkend te noemen. De wereld zit tjokvol unieke en prachtige locaties die ook nog eens een heel andere sfeer en look meekrijgen op basis van het moment van de dag. Tal van standbeelden, monumenten en natuuromgevingen zijn het verkennen dan ook meer dan waard. In een land als Griekenland is die variatie dan ook iets meer voor de hand liggend dan het Egypte dat we vorig jaar voorgeschoteld kregen. De soundtrack van Assassin's Creed Odyssey wordt verzorgd door de componisten van The Flight, onder meer gekend van de Horizon Zero Dawn soundtrack. Tal van composities dragen goed bij tot de sfeer in de game, terwijl oude bekende remixes zoals Ezio's Family de nodige nostalgie opwekken.