Knack 2

Knack 2

Knack 2 is niet meteen een sequel die iedereen zag aankomen. Zijn voorganger werd namelijk niet zo positief ontvangen. Het was geen afschuwelijk slechte game, maar wel erg matig. Zo matig dat de game gemakkelijk nooit had kunnen bestaan. Te moeilijk voor kinderen, te eenvoudig voor volwassenen en een opmerkelijk gebrek aan persoonlijkheid en diepte. Grafisch wel te pruimen, maar dat was het zo'n beetje. Zijn opvolger doet het op bepaalde vlakken beter, maar een must-have hebben we nog steeds niet met Knack.

De hype achter Knack begon destijds met Mark Cerny. De industrieveteraan, die had meegewerkt aan titels als Sonic en Crash Bandicoot, stond aan het hoofd van het ontwikkelingsteam en dat creëerde bepaalde verwachtingen, zeker gezien hij tevens een beetje de architect van de PlayStation 4 was. Helaas kon zelfs zijn expertise niet verhinderen dat Knack uiteindelijk een dikke tegenvaller werd. Een domper voor mensen die een old-skool platformer wilden als launchtitel voor de PS4.

Met Knack 2 krijgen de ontwikkelaars nu dus een tweede kans, hoe onverwacht dat ook mag zijn. Een kans die men met beide handen heeft gegrepen, want de verbetering is echt wel merkbaar. Meer varieteit, een beter combat-systeem, meer opties, veel co-op... de game is gewoonweg meer fun. Er is gesleuteld geweest aan de kern van Knack en het resultaat mag er best zijn.

De game begint wel sloom en erg lineair. Combat is vrij basic, de puzzels zijn een makkie, het verhaal is achtergrondmuziek en meppen uitdelen is zowat het belangrijkste dat je doet. Naarmate je verder komt, krijgt Knack steeds meer nieuwe moves en begin je ook meer te wisselen tussen 'grote' en 'kleine' Knack. Daarnaast heb je een stevig aantal upgrades die ervoor zorgen dat je te allen tijde nieuwe zaken vrijspeelt.

De gameplay in zijn geheel is leuker in Knack 2, maar er is ook veel minder reden voor frustratie. De checkpoints zijn nu veel beter uitgewerkt waardoor je nooit echt veel tijd verliest wanneer het toch eens fout loopt. Tevens is meer variatie door al de verschillende aanvallen, dodge en block-moves. God of War, maar dan voor kinderen. Enkel de vaste camera durft soms eens frustreren op momenten, maar dat is het zo'n beetje. De segmenten waar je speelt als een gigantisch grote Knack zijn de beste. Uitdagende vijanden zijn dan plots de zoveelste voetveeg. Dat voelt gewoon geweldig.

Kleine Knack heeft natuurlijk ook zijn voordelen. Hoewel deze kleinere versie erg zwak is en de meeste vijanden beter ontwijkt, kan je met hem geheime gebieden bereiken waar grote Knack gewoonweg niet voor gebouwd is. Het is ook makkelijk om te veranderen van grootte: met één enkele drukknop kan je al Knack zijn onderdelen laten vallen en vice-versa. Later in de game zul je meermaals moeten transformeren om bepaalde puzzels op te lossen of platforming te ondergaan. Het brengt wat extra diepte met zich mee wat zeker geen slecht idee is.

Echt moeilijk wordt het natuurlijk nooit. De oplossing voor puzzels is bijna altijd erg duidelijk en ook qua platforming gaat men nooit te ver. Het breekt wel met de secties waar je continu zit te vechten met goblins of robots en daardoor zorgt het wel voor de nodige afwisseling. 

Een ander belangrijk gegeven is de co-op. De game lijkt bijna gemaakt te zijn om met twee te spelen. Dankzij de drop-in/drop-out assistentie is de co-op ook altijd vloeiend en snel. De game is ook gewoon leuker met twee. Vooral de gevechten. Je vriend wegschoppen naar een horde vijanden is nu eenmaal iets dat nooit saai wordt. Maar ook voor vader en zoon is co-op erg handig. Er moet immers slechts steevast een iemand de overkant bereiken. Nadien wordt de tweede speler dan geteleporteerd naar de overkant. Dat bespaart veel frustratie, voor beide partijen. Aangezien je de volledige game in co-op kan spelen is het dus een sterke co-op titel.

Op presentatie moet de game echter boeten. Net zoals zijn voorganger is het verhaal zwakjes en zijn de personages redelijk saai. Het ontbreekt de game alweer aan persoonlijkheid en dat verpest het geheel toch wel voor een groot stuk. Knack zelf is wellicht één van de meest matige protagonisten sinds de launch van de PlayStation 4. Hij klinkt ook gewoon enorm generisch. Audiografisch is het ook een beetje dubbel. De game is technisch wel sterk, maar de levels en afwerking missen wat stijl. Alles ziet er op momenten ietwat te flets uit.