Mario + Rabbids: Kingdom Battle

Mario + Rabbids: Kingdom Battle

Toen we op het internet een afbeelding zagen verschijnen van een Rabbid in Mario-kostuum werd al snel het idee geopperd dat er een samenwerking zat aan te komen en toen er later ook vuurwapens aan te pas kwamen, wees alles in de richting van een shooter. Het was pas bij de echte onhulling dat we zagen dat Ubisoft van plan was om een turn-based tactical shooter te maken in het Mario-universum. Nu we eindelijk met de game aan de slag kunnen en we al direct een volwaardige storymode CGI-filmpje op de buis krijgen, weten we dat het allemaal wel goed zal verlopen.

De Rabbids zijn nog steeds op weg in hun tijdreizende wasmachine en stuiten op een VR-headset in een gamekamer. Door een ongeluk reizen ze nog maar eens terug in de tijd, maar sleuren ze de VR en een boel gameobjecten met zich mee, waardoor de konijntjes belanden in de wereld van niemand minder dan Peach en Mario. De hel breekt al snel los wanneer de Rabbid met de VR op zijn hoofd slecht wordt en de hele wereld op zijn kop zet. Het is nu aan Mario, Rabbid Peach, Rabbid Luigi, een apparaatje genaamd Beep-0 en andere personages om de Rabbid met de VR-bril op te sporen en alles terug in orde te brengen. Hierdoor krijgen we een goede mix van de doldwaze humor van de Rabbid-games en een ietwat normaal plot.

In de game zijn er twee speelstijlen. Enerzijds heb je het normale verkennen van de wereld: er zijn vier grote gebieden die je kan verkennen met Mario en co. die zich allemaal rond het kasteel van Peach bevinden. Veel actie is hier niet te vinden. Je loopt rond en verzamelt items of muntjes en af en toe heb je enkele simpele puzzels op te lossen om verder te geraken in een gebied. Soms kun je bij een kistje geraken waar art stukken of muziek in terug te vinden zijn door de camera te draaien, blokken te schuiven, op knoppen te drukken om de omgeving te manipuleren en andere vrij simpele acties. Gedurende de meer dan 15 uur durende campaign verandert dit maar weinig, maar het is een leuke afwisseling van gevechten en het toont ook hoeveel visueel detail en zorg Ubisoft in deze game en wereld gestoken heeft.

Het verkennen van de map is niet alleen voor collectables of soms een uitdagingskamer te spotten. Het is ook bedoeld om het verhaal een mooie lijn en evolutie te geven en je van chapter naar chapter, en gevecht naar gevecht te brengen. Bric A Brac Mountain beklimmen of Haunted Land verkennen komt hierdoor veel kleurrijker en avontuurlijker in beeld dan mocht het enkel gevecht na gevecht zijn.

Mario + Rabbids gebruikt elementen van tal van turn-based tactische games, mengt dit tot één geheel en geeft het ook een Mario vibe. Voor de mensen die nooit dit genre spelen, geen nood. De game legt alle basics uit en introduceert steeds nieuwe dingen in de eerste tiental gevechten. Perfect voor nieuwkomers dus, maar ook de diehards zullen zien dat de game zoveel te bieden heeft, zodat ieder gevecht anders verloopt en je steeds alles tactisch moet uitstippelen.

Voor het gevecht begint kun je het landschap verkennen en zien wat er allemaal op de map staat en ook nadat de wapens beginnen te vuren kun je nog steeds met een bovenaanzicht alles blijven bekijken. De basiselementen zijn voornamelijk zoals we die ook uit andere games kennen, zoals bijvoorbeeld XCOM: je hebt full-cover en half-cover en sommige vijanden moeten geflankt worden om ze goed te kunnen raken en je kan zelfs langs boven of onder de aanval inzetten. Dit is echter maar het begin en je ziet al snel dat er veel tactieken zijn waar je het team dat je ter beschikking hebt goed moet gebruiken. 

De gevechten zijn erg dynamisch: je kan tegen een vijand met een Dash en dan cover zoeken om schade toe te brengen. Je kan ook een team jump gebruiken om extra terrein te winnen, hoger gelegen gebieden te bereiken en later ook om op iemand zijn hoofd te springen en zelfs healingkrachten te gebruiken. Het schieten is hier vrij basic gehouden en voor sommigen onder ons kan dat misschien een gemis zijn. Schieten heeft een raakpercentage van 0%, 50% en 100%. 0% is duidelijk maar ook dan kan het handig zijn om blokken te vernietigen of een blok te activeren. Bij 50% kan je al eens een gokje wagen, maar wanneer je een missie verliest, weet je ook meteen dat je misschien toch andere tactieken moet gebruiken om meer zekerheid in te bouwen. In tegenstelling tot heel wat andere games in dit genre zijn er dus een pak minder gradaties qua raakkansen. Dat maakt het systeem overzichtelijk, maar misschien ook iets te eenvoudig voor de echte fans van het genre.

Die Dash en Team Jump zijn ook nog maar het begin van de vaardigheden, want naarmate je vordert en je nieuwe personages, abilities of verbeterde skills ontgrendeld zie je pas hoe diep deze game wel niet kan gaan. Een enkele beurt kan het hele speelveld volledig op zijn kop zetten, als je het wat slim aanpakt. In de game verdien je muntjes en Skill Orbs. Hiermee speel je wapens en nieuwe of verbeterde skills vrij. Hierdoor krijg je tal van opties om je team aan te passen aan een gevecht, vooraleer je begint. Luigi is bijvoorbeeld een perfecte sniper voor plaatsen met hoog of open terrein, terwijl Rabbid Mario veel beter is in kleine gebieden.

Nog meer variëteit komt er dankzij super effects. Deze kunnen op wapens zitten en effecten hebben zoals vijanden vastzetten, ze wegduwen, in brand steken en ga zo maar door. Deze effecten kunnen van groot belang zijn later in het spel. Spelers kunnen met ieder personage bewegen, schieten en een ability (op cooldown) gebruiken. Dus veel op voorhand plannen is meestal de boodschap.

Uiteindelijk is Mario + Rabbids een game met veel 'wow'-momenten wanneer een missie loopt zoals gepland. Zelfs al zit je soms eens vast, na enkele pogingen zul je wel een tactiek verzinnen om verder te geraken. Lukt dat niet, dan kan je de game altijd op easy zetten. Alles duidt op een game waar hard over nagedacht is en die een zeer uitgebreid arsenaal aan opties bevat.

Als je naar de mix van vijanden, mid- en final bosses kijkt, zie je veel gevarieerde gevechten. Vier werelden lijkt misschien weinig, maar elke wereld bevat wel negen missies met meestal twee gevechten in. Daarnaast moet je ook de werelden nog wat verkennen en naar het einde toe worden de gevechten ook nog eens een stuk langer. Vooral later kun je tot wel 30 minuten nodig hebben voor een gevecht, als alles natuurlijk volgens plan verloopt en je de klus kan klaren. Hierdoor komt de game op een kleine 20 speeluren te staan. Daarna kun je gebieden nogmaals verkennen met Beep-0, die je robotgids is in de game en meer functies krijgt naarmate het verhaal vordert. Hierdoor kun je terug nieuwe gebieden bereiken en uitdagingen of zelfs extra gevechten aangaan. Zo is de game zeker langer speelbaar dan je nodig hebt voor enkel maar het verhaal.

Multiplayer is in deze game ook aanwezig. De game heeft co-op stages waar je elk 2 personages bestuurt en samen het gevecht moet winnen. Al kan je natuurlijk ook gewoon beide teams besturen, aangezien het hier over een turn-based game gaat. De multiplayer stages unlock je naarmate je de singleplayer uitspeelt. De speelmappen in deze stages zijn gebaseerd op locaties in de story mode, maar meestal wel groter en je kan makkelijk wisselen tussen personages vooraleer het aan de tegenstander zijn beurt is. Samen plannen (of alleen) is dan de boodschap als je deze levels tot een goed eind wil brengen.

Voor multiplayer lijkt dit misschien maar weinig, maar samen spelen is echt leuker dan je denkt. Samen tactieken bespreken en elkaar helpen om Team Jumps en specials te lanceren is vermakelijk en je hebt 18 stages om uit te kiezen op Easy, Medium en een vrij te spelen Hard setting. Met twee kun je zo nog enkele uren extra bezig zijn.

Wat sommigen nog steeds zal verwonderen is hoe volmaakt deze turn-based shooter wel niet is. De doorzetting van het ontwikkelteam zie je ook in de presentatie: de game is grafisch erg mooi afgewerkt en heeft veel visuele effectjes. Vooral in exploration zie je hier heel veel moois in terug: veel shots in de verte zien er erg afgelikt uit en hoe de omgeving beweegt, of hoe Rabbids een klein onderonsje hebben terwijl je passeert, helpt de wereld op punt te brengen. Vooral op een tv zal dit een stevige indruk nalaten. Op de tablet ziet het er allemaal ook erg goed uit, maar op 720P- resolutie heeft het toch minder impact.

De audio is nog zoiets bijzonder. De composers achter de soundtrack hebben een high energy gevoel gebracht dat we kennen van Rabbids games, gemixt met gekende Mario deuntjes. En als je dan nog eens de omgeving en de planten ziet mee dansen op de muziek weet je dat het allemaal goed zit. Na zo’n 20 uren spelen kijken we sowieso al uit naar quests die de game nog kan bieden in de toekomst.

De game is natuurlijk niet perfect en heeft hier en daar wel een paar kleine mankementjes. Zo kent de framerate af en toe eens een klein dipje, maar in een game waar je rustig kan verkennen en gevechten turn-based zijn, is dat niet zo'n groot probleem. Heel zelden zit de camera ook wat slecht, zodat je een action shot eigenlijk niet kan zien en naar het einde van de game toe werd de Switch docked wel heel warm en maakte de koeling overuren als we wat langer gameden. Een freeze van een seconde of twee hebben we ook gemerkt, al kan dat een stream bug zijn die nog gefikst moest worden. Dit alles kwam gelukkig maar zelden voor en zijn dus ook maar schoonheidsfoutjes die misschien nog opgelost worden in de toekomst.

Naast deze kleinigheden hebben we maar weinig opmerkingen rond de game. We hadden het misschien wel fijn gevonden als we van bij de start al met een vriend aan de slag konden en niet eerst de verhaalmode moesten doorspelen, maar dat is een probleem dat wel meer games kennen. De game is prachtig afgewerkt en voor een Rabbids game is dit ook de meest perfecte game die je maar kan wensen. Mario + Rabbids: Kingdom Battle is dan ook een prachtige exclusive in een genre dat normaal gezien vrijwel enkel op pc te vinden is en al zeker niet op een console van Nintendo.