LawBreakers

LawBreakers

In 2014 kondigde Cliff Bleszinski zijn terugkeer naar de gaming wereld aan. Dit deed hij met een splinternieuwe studio, genaamd Boss Key Productions, die onder zijn leiding staat en waar er gewerkt werd aan een nieuwe titel, genaamd LawBreakers. Het oorspronkelijk idee was om deze titel gratis uit te brengen onder het F2P-model, maar enige tijd terug werd er gewisseld naar een eenmalige kost van 29,99 euro. 

Met LawBreakers krijg je geen singleplayer voorgeschoteld, maar richt de titel zich volledig op de multiplayer. Een verhaal moet je dan ook niet verwachten. Het enige wat je weet, is dat er twee facties zijn, genaamd de Law en de Breakers. Waarom men elkaar naar de haren grijpt, kom je niet te weten, maar dit hoeft niet bepaald. LawBreakers draait namelijk allemaal rond snelle actie en hiervoor heb je geen achtergrondverhaal nodig. Een echte tutorial waar alles tot in de puntjes wordt uitgelegd, krijg je echter niet. Je krijgt een sandbox-mode waar je alles een beetje kan uitproberen - lees statische personages doden - maar echte begeleiding krijg je niet. Wat men voorziet zijn verschillende YouTube-fimpjes die je kan bekijken. Deze overlopen de verschillende helden en modes. Om er voor te zorgen dat je deze toch zou bekijken, krijg je een kleine currency-bonus wanneer je eentje uitkijkt. Hier hadden we het toch wel wat anders willen zien, want je leert nog altijd sneller hoe een game werkt door ze de spelen dan door wat filmpjes te bekijken.

In LawBreakers trek je met helden, of Heroes, naar het slagveld. In totaal heb je negen verschillende rollen waarbij elke zijde een specifieke skin heeft. Uiteindelijk is er wel altijd een bepaalde rol die zich naar je speelstijl past. Zo gingen wij steeds voor de Vanguard-rol. Deze rol komt met een minigun als hoofdwapen. Verder heb je altijd een tweede aanval wat bij ons de Pulsar is. Wanneer je deze gebruikt, wordt de vijand naar achteren geduwd. Handig bij helden die je graag van dichtbij proberen aan te vallen. Uiteraard heb je ook nog twee extra vaardigheden en bij Vanguard zijn dit Starfall en Meteor Shells. Het eerste zorgt ervoor dat je naar omhoog stijgt om met een ernorme kracht je vuist tegen de grond te drukken. Hierdoor onstaat er een Low Gravity-veld. De tweede zijn een reeks mini-granaten die richting de vijanden worden geworpen.

Wanneer je wat afstand neemt dan merk je dat de personages toch niet allemaal zo bijzonder zijn. Je hebt wel bijvoorbeeld een rol die semi als doel heeft om je teamgenoten te genezen, maar het voelt allemaal wat neutraal aan. Her en der zit de balans in onze ogen ook niet goed met de verschillende personages tegenover elkaar. Verder kan ook iedereen gedurende een match allemaal dezelfde rol nemen, waarbij de game duidelijk een voorbeeld neemt aan Overwatch. Je kan dus gerust op het slagveld gaan met vijf personen die de rol van Assassin nemen. Je kan uiteraard hier wat oordelen of dit al dan niet weg moet, maar het is nogal hatelijk wanneer je als Vanguard ineens over twee snelle Assassins komt te staan.

Men richt zich met de rollen ook niet echt op teamplay. Het zijn allemaal eigenschappen die in het voordeel spelen van je eigen personage. Soms heb je wel bepaalde vaardigheden waar het team van kan genieten, maar ze zijn in eerste instantie voor jezelf. Het draait dan ook vooral rond het zo snel mogelijk bewegen over het slagveld en het neerhalen van tegenstanders, zonder echt samen te werken. Dit is totaal iets anders waar men bij Overwatch naar mikt bijvoorbeeld.

Low Gravity is ook een unieke eigenschap van de titel. Op elke map heb je steeds centraal een gebied waar de zwaartekracht weg is. Hierdoor kan je lekker rondzweven en met een kleine duw van je booster kan je van de ene kant snel naar de andere. Dit staat ook steeds garant voor intense gevechten, aangezien iedereen in het rond ligt te zweven en dit het mikken met je wapen moeilijker maakt. Wat we wel spijtig vinden, is dat dit niet bij elke mode goed wordt uitgespeeld. Zo heb je Turf War, wat je een beetje kan vergelijken met Conquest, maar met een unieke twist. Centraal heb je steeds een zone die je moet ingrijpen en hier heb je de Low Gravity-zone die perfect speelt, maar je krijgt ook twee zones die zich op een andere locatie bevinden en de gevechten voelen hier steeds wat fletser aan. Gewoon door die unieke eigenschap weg te halen. Uiteraard bezit de titel over een levelsysteem. Wanneer je in level stijgt, krijg je een Stash Drop die bestaat uit vier items. Ieder item heeft dan nog een bepaalde zeldzaamheid. Dit zijn cosmetische items, dus niet meteen iets waar je sterker zal uitkomen ten opzichte van de vijand. De Stash Drops gebruikt men ook voor enige microtransacties.

LawBreakers voorziet een totaal van vier verschillende spelmodi, namelijk Uplink, Blitzball, Turf War en Overcharge. De verschillende modi hebben elk hun karakter, maar zoals we hierboven zeiden, had bij sommige de Low Gravity-zone bepaalde modi veel toffer gemaakt. Onze favoriete modi was toch Blitzball waarbij je een bal moet nemen en deze naar het kamp van de vijand moet brengen. Dat geeft intense gevechten om de bal en wanneer het andere team weet wat men moet doen, dan is scoren niet altijd eenvoudig. Het is ook een mode waar snelheid van groot belang is. Qua besturing hebben we niet meteen te klagen. Het voelt lekker 'twitchy' aan en het mikken moet je echt onder de knie krijgen. Wanneer dit het geval is, beleef je plezier aan de verschillende gevechten en ben je ook wel trots wanneer je een goede kill kan scoren. Het gaat allemaal zeer snel en dit kan je wat vergelijken met Quake. Een minpunt dat we ondervonden gedurende onze speelsessie is het feit dat LawBreakers steeds tien mensen verwacht vooraleer het een ronde start. De keren dat we 5 minuten of meer hebben staan wachten op die ene persoon kunnen we niet meer op twee handen tellen. Het is hatelijk en haalt je gewoonweg uit de 'flow'. Van ons mag gerust de ronde starten wanneer je minimum twee vs twee hebt, want mensen gaan gewoon weg als het te lang duurt.

Grafisch is LawBreakers niet meteen het slechtste dat we gezien hebben. De screenshots zien er in onze ogen wel wat beter uit dan wat het spel effectief toont. Vooral op vlak anti-aliasing, maar dat is nu niet het ergste. De mappen zien er allemaal kleurrijk uit, maar missen toch wat karakter of sfeer. Je ziet niet meteen een vaste lijn tussen de verschillende mappen, maar is het gewoonweg een beetje vanalles. Dit is toch wel spijtig. De interface daarentegen lijkt nogal goedkoop . Het ziet eruit als een typische free-to-play titel van vijf jaar terug. Misschien was dit met opzet, maar het is gewoonweg lelijk.