NieR: Automata

NieR: Automata

[gespeeld op PS4]

NieR verdeelde in 2010 de recensenten en consumenten lieten de game grotendeels links liggen. Toch wist het spel een kleine groep volgers te vinden die de onorthodoxe verhaalvertelling, wisselingen in gameplay en muziek wel konden waarderen. Het was voor Square Enix in ieder geval genoeg om groen licht te geven voor een vervolg. Nu is er NieR: Automata: het beste voorbeeld dat iedereen een tweede kans verdient.

Hoewel het hier een vervolg betreft op NieR, hoef je de vorige game niet gespeeld te hebben om het verhaal te volgen. Het verhaal speelt zich weliswaar af in dezelfde wereld, maar deze lijkt in de verste verte niet meer op de wereld die we kennen uit het origineel. De wereld is niet langer van de mensheid; het is inmiddels duizenden jaren later en de machines hebben de planeet overgenomen en het laatste restje mensen verdrongen naar de maan. Om de machines tegen te gaan is project YoRHa opgericht: een leger van androïdes dat de strijd aanbindt met de machines.

We volgen het verhaal van de gevechtsandroïde 2B en haar support partner 9S. Hun reis door de wereld van NieR is er één die in eerste instantie de illusie wekt van herkenning: post-apocalyptische wereld, robots die de boel overnemen en jij die hier een einde aan maakt. Maar hoe verder het verhaal vordert hoe meer het weet te verrassen. De game stelt je steeds meer vragen die je aan het denken zetten en weet veel verschillende thema’s op zorgvuldige wijze aan te snijden. Wat betekent het om mens te zijn? In hoeverre verschillen wij van machines? Is er een god? Het zijn allen vragen die aan bod komen en je nog lang nadat de credits over het scherm rollen laten nadenken.

Wanneer de credits voor de eerste keer voorbij komen, is de game echter nog lang niet voorbij. NieR: Automata is een game die je meermaals moet uitspelen om het hele verhaal mee te krijgen. Wees niet bang dat dit vervalt in een grind, want elke keer dat je de game doorspeelt word je geconfronteerd met nieuwe gameplaymechanieken, inzichten en perspectieven: je krijgt in feite een nieuwe game voorgeschoteld met een aantal herkenningspunten.

Niet alleen het feit dat de game complexe materie weet aan te stippen maakt de game uniek. Ook de manier waarop er constant van genre wordt gewisseld zorgt ervoor dat je de game nog lang zult heugen. Het eerste uur toont al gelijk veel van de verschillende genres die je zult meemaken: het begint met een shoot ‘m up, wisselt vervolgens naar een twin stick shooter en sluit af als een third person actiegame. De wisseling van genres zal de hele game doorgaan en is opvallend genoeg nooit storend; sterker nog, het is zo soepel gedaan dat het de ervaring weet te versterken.

Die soepelheid toont zich ook in het vechtsysteem. Platinum Games, bekend van onder andere Bayonetta en Vanquish, heeft het actiegedeelte op zich genomen en dat zie je er aan. De souplesse waarmee 2B zich door de gevechten manoeuvreert is ongekend. De hack ’n slash-actie is razendsnel en zorgt ervoor dat je hartslag constant omhoog schiet. Alles is erop gericht dat je de gevechten kunt doorlopen zonder adempauze. Met een druk op de knop wissel je van wapenset en verandert je vechtstijl en je schiet tijdens de gevechten moeiteloos door een quick menu heen om jezelf te genezen of een item te nemen dat je aanvallen versterkt.

Omdat het niet bij alle vijanden even handig is om van dichtbij op ze in te hakken, krijg je de beschikking over een zogeheten pod. Deze kleine vliegende robot zal je de hele game bijstaan en kan de vijanden bestoken met kogels. Daarnaast kan jouw kleine kompaan ook speciale aanvallen uitvoeren zoals een gigantische laserstraal of een hamer creëren die je op de vijand kunt loslaten. Maar niet alleen in aanvallend opzicht kan de kleine held bijdragen, je kunt jouw pod ook zo aanpassen dat hij een schild creëert die de nodige aanvallen absorbeert of een soort zwart gat die hij vervolgens in een groep vijanden kan schieten die ze allemaal naar één punt trekt.

Niet alleen de pod is naar eigen voorkeur aan te passen; ook aan 2B valt voldoende te sleutelen. Zo heeft ze een chipset die haar manier van spelen beïnvloedt. Denk je niet te hoeven weten hoeveel schade 2B precies doet op de vijand, dan schakel je de chip uit die dit toont. Wil je dat je automatisch geheald wordt wanneer je levensbalk bijna de 0 aantikt? Dan prop je deze chip erbij. Een chip die je verdediging verhoogt, je mêlee-aanvallen versterkt of automatisch items opraapt? Ze zijn allemaal te vinden en toe te passen, mits je genoeg vrije ruimte op je chipset hebt. Je kunt precies zo spelen zoals jij dat voor ogen hebt.

Is dan alles fantastisch aan NieR: Automata? Nee, de game heeft ook zo haar tekortkomingen. Zo zijn de verschillende playthroughs bezaaid met zijmissies. Sommige zijn uitstekend, zetten je aan het denken en laten je met een bevredigend gevoel (of emotioneel gesloopt, afhankelijk van de zijmissie) achter. Andere missies (het merendeel) komen neer op haal een x-aantal items en lever ze weer in bij persoon y. Het is jammer dat een game die aan elke vorm van verhaalvertelling zoveel aandacht besteedt, het bij sommige zijmissies zo laat liggen.

Ook in de wereld zijn een aantal tekortkomingen te vinden. De verlate stad en uitgestrekte bossen weten een gevoel van eenzaamheid over te brengen, maar niet altijd om de juiste redenen. De grafische kwaliteit van de wereld is nogal inconsistent. Denk aan blokkerige gebouwen, vegetatie van lage resolutie, onzichtbare muren en een framerate die af en toe inkakt.

Het is slordig, maar de tekortkomingen staan in schril contrast met alles wat deze game zo fantastisch maakt: het verhaal, het vechtsysteem, de verschillende genre’s, maar ook vooral de soundtrack. De muziek die het verhaal van 2B en 9S begeleidt weet op ontroerende wijze perfect de ambiance van de game neer te zetten. Waar de originele NieR al een betoverend mooie soundtrack had, durven te stellen dat NieR: Automata hier nog een schepje bovenop doet. 

Geschreven door YoniVL

We zijn momenteel ongeveer twee jaar na de release van NieR: Automata. De game kreeg bij zijn release bijzonder goede kritieken en het mag dan ook geen verrassing zijn dat het hier en daar de prijs kreeg voor Game of the Year. Het is dan ook maar normaal dat er een Game of the Year Edition van de game werd uitgebracht. Nu ja, het is eigenlijk de Game of the YoRHA-edition, een verwijzing naar de organisatie in de game.

Twee jaar na release is NieR: Automata nog altijd een topgame en dus zeker nog altijd het spelen waard. Deze GOTY-edition is wel voornamelijk bedoeld voor mensen die het spel nog niet gespeeld hebben, want het pakketje voegt eigenlijk niets toe. Je krijgt er wel alle DLC bij, maar voor de rest zijn een aantal skins voor je pod de enige nieuwigheden in deze editie. Dat is toch een beetje teleurstellend. Niet dat we heel veel verwachten van een heruitgave van een game, maar aangezien de game al flink in prijs is gezakt en het misschien zelfs goedkoper is om de game en de DLC apart te kopen, had het toch echt wel ietsje meer mogen zijn.

Nu goed, we gaan dan ook geen uitgebreide tekst schrijven over deze versie, want alles wat je moet lezen over deze game, kan je lezen in de review van Fredje. Heb je de game nog niet gespeeld en wil je een volledig pakket aankopen, dan ga je voor deze versie. Ben je toch nog wat afwachtend en wil je een klein beetje geld besparen, dan koop je de basisgame tegen een lage prijs en bekijk je nadien of je de DLC nog apart wil kopen. Het gaat je immers geen cent meer kosten. Die paar skins voor je pod ga je echt niet missen.