For Honor

For Honor

[Geschreven door KennethDMT]
[Gespeeld op Xbox One]

Als kind nam je ongetwijfeld af en toe een gevallen tak in je hand, om daarna te doen alsof het een zwaard was. Gewapend met je wapen ging je dan je vriendjes te lijf in een epische strijd tussen de soorten middeleeuwse krijgers die op dat moment populair waren. Nu kun je die herinnering herbeleven met For Honor van Ubisoft.

In For Honor nemen vikingen, samoerais en ridders het tegen elkaar op in een bloedige oorlog. Dat is even ridicuul als het klinkt: in plaats van de absurditeit van het idee te accepteren probeert Ubisoft tevergeefs om een grimmig, serieus verhaal te vertellen. Dat speelt zich af in een fantasywereld waarin de drie facties al duizend jaar oorlog voeren.

In de campagnemodus van de game stap je in de schoenen van personages uit alle drie de facties om het conflict uit verschillende hoeken te verkennen, maar het verhaal bereikt algauw hoogten die te gek voor woorden zijn. Als satire had het geweldig geweest, maar het neemt zichzelf te serieus en gaat na de eerste missie al met de neus tegen de vlakte. De campaign is gelukkig kort, wat het al snel vrij duidelijk maakt dat het om een verheerlijkte tutorial gaat. Doorheen het missieverloop leer je hoe de game werkt: bewegen, combat en speciale krachten.

De combat in For Honor is veel dieper dan het verhaal doet vermoeden. De richting van je aanval is erg belangrijk, alsook het inschatten van de richting waarin je vijand verdedigt. Het is veel meer dan button-mashen en hopen dat de vijand sneller dan jij in stukjes vliegt: je moet nadenken over welke aanval je gebruikt, vanuit welke positie en op welk moment. Door dat tactische aspect is het ook veel minder frustrerend om te verliezen: wanneer een vijand je verslaat, heeft het meestal weinig met geluk te maken.

De verschillende helden in For Honor spelen allemaal gelijkaardig, maar toch telkens net een beetje anders. De standaard Vanguardridder gebruikt andere wapens en skills dan de elite Valkyrie bij de Vikings. Je kunt je helden ook aanpassen met nieuwe vaardigheden en uitrusting, die je verdient door potjes multiplayer af te werken. Het is een verslavend systeem, waardoor je wil blijven verbeteren.

Die potjes multiplayer hebben daarnaast nog een ander doel: ze dragen bij tot je score in de Faction War. Wanneer je de game voor de eerste keer opstart moet je trouw zweren aan een van de drie facties. Dat is de factie die je vertegenwoordigt wanneer je uiteindelijk de multiplayer binnenstapt. Ieder leger heeft zijn eigen grondgebied, bestaande uit verschillende onderdelen. Door games te winnen krijgt je factie in bepaalde regio’s meer macht, waardoor je score verhoogt en je betere uitrusting kunt kopen.

Het klinkt verslavend en dat is het ook: For Honor is gebouwd om spelers voor een lange tijd bezig te houden. Je hebt resources nodig om uitrusting en helden te kopen. Die helden moet je dan levelen door multiplayer te spelen. Zo verdien je meer staal om uitrusting en andere helden te kopen, om uiteindelijk bij te dragen tot de overwinning van je factie in de Faction War. Na tien weken eindigt het seizoen en begint het volgende en kun je opnieuw beginnen veroveren. For Honor is een tijdsinvestering. Het is ook een Ubisoftgame, dus microtransacties om meer resources te kopen zijn uiteraard ook aanwezig. Hierdoor zijn sommige spelers beter uitgerust dan anderen, maar een echt verschil merk je tijdens het strijden niet.

Door de verschillende fronten en gametypes is er ook wat variatie in het spel. De maps zijn divers en groot, soms zelfs een tikkeltje te groot voor acht meleestrijders. Daarom neemt For Honor een pagina uit het boek van Titanfall en bevolkt het de map ook met computergestuurde soldaten. Deze kun je makkelijk uitschakelen om wat punten aan je totaal bij te dragen of gewoon links laten liggen om je te focussen op je menselijke tegenspelers. Op het einde van de match krijgt de verliezende partij ook Titanfall-gewijs de mogelijkheid om te ontsnappen, wat voor wat extra spanning zorgt.

Spannend is de game zeker. Een duel met een vijand verhoogt ongetwijfeld de hartslag. Alle acties die je neemt voelen ook gewichtig aan: een speerstoot die zijn doel raakt wordt zo erg bevredigend. Iedere held heeft zijn eigen wapens en eigen manier van vechten. De strijders missen echter de eigenheid en persoonlijkheid die de helden in games zoals Overwatch zo memorabel maken: buiten wat andere wapens en animaties is iedereen hetzelfde.

Iedereen ziet er echter schitterend uit: For Honor is een geweldig mooie game. De omgevingen en personages zijn gedetailleerd, met prachtig vormgegeven harnassen en kastelen die de wereld tot leven brengen. De game houdt ook constant een vlotte framerate aan, zelfs met al dat visueel moois op het scherm. De muziek die de actie onderstreept is weinig memorabel maar doet wat het moet doen: met drumbeats op marcheertempo je bloedlust nog een beetje opwekken. Want For Honor is een gewelddadige game.

Je kunt je vijanden op heel wat verschillende bloederige manieren om zeep helpen: onthoofden met een katana, perforeren met een speer of gewoon wurgen met de ketting van een morgenster. De creativiteit die Ubisoft in deze executies heeft gestopt, moet niet onderdoen voor die van een kind dat gewapend met een tak zijn vriendjes te lijf gaat.