Rise of the Tomb Raider
Lara klimt naar ongekende hoogten
[gespeeld op Xbox One]
Ongetwijfeld herinner je je nog de memorabele quote “The extraordinary is in what we do. Not who we are.” uit Tomb Raider en dat snappen ze bij Crystal Dynamics als geen ander. Met Rise of The Tomb Raider leveren ze immers een enorm leuke game af die alle fans zal plezieren.
Waar we in Tomb Raider vooral Lara zagen transformeren van een bescheiden meisje naar een hardvochtige en vastberaden vrouw krijgen we in Rise of the Tomb Raider meer achtergrondinformatie over het bewogen verleden van de geliefde protagonist, een verleden waarin met name Lord Croft, Lara’s vader, een belangrijke rol speelt. Niet alleen heeft Lara veel onbeantwoorde vragen over haar vader, maar het is ook de persoon die aan de grondslag ligt van het avontuur dat Lara in Rise of the Tomb Raider staat op te wachten. Lara wil namelijk de laatste onafgewerkte missie van Lord Croft afwerken: de zoektocht naar onsterfelijkheid. Dat die missie geen “walk in the park” wordt, heeft Lara te danken aan Trinity, een onverbiddelijke organisatie die hetzelfde doel voor ogen heeft.
Waar je in Tomb Raider gedurende de volledige game vastgekluisterd zat op hetzelfde eiland, wordt er in Rise of the Tomb Raider geswitcht tussen verschillende gebieden. Zo kan Lara haar knusse bontjas ook inruilen voor een topje wanneer ze afreist naar het warme Syrië. Deze 'changement de décor' is ideaal om de game gedurende lange tijd fris te houden. Verder biedt Rise of the Tomb Raider ook afwisseling aan de hand van fraaie cutscenes ten huize Croft of flashbacks waarin we meer leren over Lara’s verleden.
Die decorwisselingen maken echter naar het einde van de game plaats voor Siberië en nam ook het actie-element dan de bovenhand, wat de variatie in gameplay enigszins doet afzwakken. Dat was ook zo in Tomb Raider en is eigenlijk het enige noemenswaardige probleem met deze Rise of the Tomb Raider, dat voor het overige op alle vlakken een verbetering is tegenover die vorige telg.
Gameplaygewijs ligt de focus terug dik op exploratie en avontuur en minder op brute actie, precies zoals het het genre betaamt. Er zijn niet meteen spectaculaire nieuwe gameplayelementen, maar we zien wel duidelijk een evolutie op de gameplay van Tomb Raider. Survival Instinct, waarmee je bijzonderheden in je omgeving extra kan laten opvallen, is terug van de partij net zoals crafting, upgrades en skills. Het craften in Rise of the Tomb Raider gaat echter een pak verder dan enkel het verzamelen van één materiaal en is niet langer een triviaal extraatje, maar een vereiste. Het aantal te verzamelen materialen voor crafting is in Rise of the Tomb Raider namelijk sterk opgeschroefd. Nu kan je materialen zoals erts, huiden, paddenstoelen, veren, hout en kruiden bijeenrapen.
Vooral tijdens gevechten zal je jezelf dankbaar zijn dat je terloops wat craftingmaterialen hebt verzameld. Met de door jou vergaarde materialen kan je namelijk “on the fly” wat munitie bijmaken of jezelf genezen wanneer je te zwaar gewond bent. Verder kan je improviseren om zo bommen te maken uit een leeg blik dat toevallig naast je staat of een molotov fabriceren uit die fles die aan je voeten ligt. Een andere noodzakelijkheid is het craften van pijlen voor je boog waaronder granaatpijlen, vuurpijlen en gifpijlen. Dat Lara een vrouw is met veel pijlen op haar boog wisten we echter al.
We zien dus vooral vertrouwde gameplayelementen uit Tomb Raider terug, maar dan in een nieuw jasje. Wie je trouwens ook in een nieuw jasje kan steken, is Lara zelf. Wanneer je even op adem komt in je basecamp kan je nu namelijk ook de outfit van Lara veranderen. Nieuw is ook dat je in je omgeving muurschilderingen aantreft. Door deze onder de loep te nemen, werk je aan de ontwikkeling van je talenknobbel waarmee je vervolgens monolieten kan ontcijferen. De monoliet doet dan dienst als schatkaart en markeert belangrijke plaatsen op je map.
De talrijke aanwezigheid van (optionele) tombes en puzzels is een welkome toevoeging waarmee Crystal Dynamics effectief de ‘tomb’ in ‘Tomb Raider’ terug eer aan doet. Er verschijnt een melding op je scherm wanneer je in de nabijheid bent van een optionele tombe waarna je op zoek kan gaan naar de ingang. Deze tombes zijn tot de nok toe gevuld met aardige puzzels. Het voltooien van dergelijke tombes wordt beloond met een vaardigheid (die je ook gewoon kan kopen in je basiskamp als je je liever toespitst op het verhaal en geen optionele tombes wil doen).
Wat dan wel weer volledig overboord gegooid werd, is de multiplayermode. In plaats daarvan heeft Rise of the Tomb Raider een simpel (lees: niet meteen noemenswaardig) competitief aspect waarmee je jouw score kan vergelijken met die van je vrienden. We zijn er echter niet rouwig om dat de multiplayermode werd geschrapt en focussen ons liever op datgene waar Tomb Raider allemaal om draait: de ijzersterke singleplayer.
Daarnaast heeft Crystal Dynamics dit verlies opgevangen met extra speelmodes die best uitgebreid zijn. De game laat je namelijk toe om je eigen ‘expedities’ samen te stellen. De eerste stap in het maken van zo’n expeditie is steeds om een speelmode te kiezen. In ‘Score Attack’ probeer je bijvoorbeeld een level zo snel mogelijk uit te spelen terwijl je in ‘Remnant Resistance’ bondgenoten helpt om hun gebied te heroveren. Uiteraard kan je er ook voor kiezen om een hoofdstuk opnieuw te spelen. De volgende stap bij het maken van een expeditie is om extra uitdagingen te selecteren. Je kan kiezen uit een ruime variëteit uitdagingen (bijvoorbeeld het level doorlopen zonder te sterven of onderweg 3 muntvoorraden verzamelen) waarmee je flink wat extra credits kan verzamelen. Ten slotte kan je vijf ‘expeditiekaarten' selecteren. En dat brengt ons naadloos bij het volgende onderwerp: microtransacties.
Als je haar al recht gaat staan bij de term ‘microtransacties’ willen we je alvast even geruststellen. Tijdens het spelen van het verhaal word je geregeld beloond met ‘kaartpakketten’. Deze pakketten kan je vervolgens in je menu uitpakken om zo 5 willekeurige expeditiekaarten bloot te leggen. Elke kaart heeft een invloed op je speelervaring, denk maar aan kaarten waarmee je vijanden door muren heen kan zien en er zijn zelfs kaarten die normale kippen omtoveren in heuse explosieven. Deze kaarten zijn echter niet bruikbaar in de normale campaign en enkel in de hierboven genoemde ‘expedities’. Concreet zijn de kaarten enkel bruikbaar bij de speelmodes ‘Chapter Replay’ en ‘Remnant Resistance’.
De microtransacties zitten hem in het feit dat je de kaartpakketten ook met echt geld kan kopen in plaats van in-game credits. Deze microtransacties worden echter op geen enkele manier door je strot geduwd waardoor ze je niet tegen de borst zullen stuiten. Het is in elk geval een leuke toevoeging dat je je eigen expedities kan ‘craften’, maar ze geven echter niet diezelfde voldoening als wat je uit de singleplayer haalt. We keren nog steeds graag terug naar die mooie (semi-open) speelwereld om de resterende documenten en wapens te vinden en vooral om de uitvoerige optionele tombes te verkennen.
Rise of the Tomb Raider is absolute eye-candy en dat hebben we niet alleen te danken aan Lara Croft. Wanneer je tijdens je eerste minuten met de game door de sneeuw dartelt terwijl je wordt voorgestuwd door een ijzige wind, valt je mond voor de eerste keer open. De sneeuw is werkelijk om voor te smelten, net zoals alle andere prachtig vormgegeven omgevingen, vooral als je je in Syrië in volle zon bevindt zou je uren naar het prachtige decor kunnen staren. In combinatie met de magnifieke geluidseffecten en grafische details (modder op Lara, natte kleren …) merk je dat het team achter Rise of the Tomb Raider alles uit de kast heeft gehaald.
- Meer (optionele) tombes en knappe puzzels
- Focus grotendeels op avontuur en exploratie
- Afwisseling (Siberië en Syrië)
- Achtergrondverhaal Lara Croft
- Focus op actie neemt toe tegen het einde
- Afwisseling van gebied te weinig benut
