Yoshi's Woolly World

Yoshi's Woolly World

Dinosauriërs lijken weer helemaal in de mode en de terugkeer van Yoshi naar de televisietoestellen kan dat alleen maar bevestigen. Het is al sinds Yoshi's Story voor de Nintendo 64 geleden dat Yoshi nog eens een eigen avontuur beleefde dat niet van zakformaat was. Als spirituele opvolger van Kirby's Epic Yarn tovert Yoshi's Woolly World de brave beestjes en hun omgeving nu om naar wol voor een heel apart verhaal...

Nou ja, erg apart is het verhaal nu ook weer niet. De vredige rust van de wollen Yoshi's wordt verstoord door Kamek de Magikoopa, die er zonder al te veel motief in slaagt om hen allemaal in vijf plukjes wol om te toveren en vervolgens te ontvoeren. Op welgeteld twee Yoshi's na, die op pad moeten om de anderen te bevrijden en een goed einde aan dit verhaal te breien. Als je in je eentje aan de slag gaat kan je de groene Yoshi onmiddellijk omwisselen met de rode en, naast het spelen van het verhaal en het instellen van enkele opties zoals de besturingsstijl, kan je ook de Amiibo-hut bezoeken. Zoals veel recente titels heeft Nintendo namelijk ook Yoshi's Woolly World van een zekere functionaliteit met betrekking tot de figuurtjes voorzien. Wanneer je immers een Amiibo op de Wii U gamepad laadt, wordt er permanent een skin (ofwel een nieuw "wollen jasje") ontgrendeld waarmee je kan wisselen, zodat Yoshi er kan uitzien als je favoriete Amiibo-personage. Deze skins leveren echter geen speciale vaardigheden op, dus behalve voor esthetische doeleinden hebben de Amiibo voor deze game geen nut.

De gameplay voelt voor de Yoshi-veteranen onder ons erg vertrouwd aan, behalve dat het een en ander in het teken van de wollige wereld werd aangepast. Het is nog steeds een platformgame waarbij de tong het centrale aanvalswapen vormt, maar waar Yoshi vroeger met eieren smeet, verandert hij zijn vijanden deze keer in bolletjes (of grotere bollen) wol. Die kan hij vervolgens gebruiken om geheimen te ontfutselen, vijanden aan te vallen en deze keer ook platformen en dergelijke te creëren. Bovendien kan de tong nu ook gebruikt worden om bepaalde delen van een level in een bol wol om te zetten en zo meer geheimen van de wereld prijs te geven. Tevens is Yoshi nóg dynamischer geworden dan ooit; zijn pootjes veranderen in wieltjes wanneer hij zou rennen, in kleine helikopterrotors wanneer hij bij het springen nog wat door de lucht blijft vliegen en hij verandert bij zijn welbekende grondstamp in een soort wollen hamer.

Qua verzamelobjecten kan je zoals steeds naar bloemen op zoek, maar de verzamelbare rode munten werden veranderd in stempels en zelfs gewone munten werden vervangen door kraaltjes. Volledig nieuw is dat je in elk level de voorgenoemde vijf plukjes wol kan verzamelen (waarin Yoshi's vriendjes werden omgetoverd) om zo telkens een Yoshi te bevrijden, die je dan kan gebruiken in plaats van de Yoshi waarmee je het spel tot dusver hebt doorkruist. Op die manier zijn er erg veel verschillende uiterlijken voor Yoshi voorzien. Omdat baby Mario in dit verhaal niet op je rug komt zitten, wordt je levensenergie in deze game gemeten met hartjes in plaats van sterretjes. Het een en ander is met andere woorden veranderd bij de overgang van "eiland" naar "(wollige) wereld". Het geheel voelt op een manier heel anders aan, maar tegelijk ook vertrouwd omdat je eigenlijk op dezelfde manier als anders te werk kan gaan, het zij met enkele uitbreidingen in de gameplay.

Veel vernieuwingen van deze game zijn duidelijk gemaakt met oog op esthetiek en het voorzien van een uniek ogende wereld. Wat dat betreft heeft men alvast een succesverhaal geschreven, want er werd onmiskenbaar nauwlettend gewerkt aan het visuele aspect van deze game. Yoshi is steeds een van de schattigere mascottes van Nintendo geweest en daar doen de visuals van Woolly World zeker en vast eer aan. Waar het originele Yoshi's Island de indruk gaf dat haar omgevingen in wasco waren getekend, lijken de omgevingen in dit spel effectief volledig van wol te zijn gemaakt, waardoor zelfs ijzige levels op een manier nog warmte uitstralen. De omzetting naar wol is een welgekomen innovatie voor de reeks.

Helemaal nieuw voor de reeks is dat een speler deze keer door een vriend kan vergezeld worden. Gelukkig (en niet geheel toevallig) heeft Kamek twee Yoshi's niet kunnen betoveren en kan je dus vanaf het begin met zijn tweeën aan de slag. Bij Mario-games kunnen tegenwoordig meestal vier spelers tegelijk platformen, maar zoals bij Donkey Kong koos men hier voor een maximum van twee spelers. Dit is waarschijnlijk zodat het televisiescherm niet in complete chaos zou worden ondergedompeld, want we vinden dat zelfs twee spelers het spel al behoorlijk chaotisch kunnen maken. Indien beide spelers voorzien zijn van het maximum aantal "wollen eieren" gaat er zelfs bij de minste sprong immers al heel wat in beweging op het scherm. Daar komt nog eens bij dat spelers, naast vijanden, ook mekaar kunnen inslikken (en zelfs omvormen tot een bol wol). Dit gebeurt nu en dan, al dan niet opzettelijk, wel al eens en kan behoorlijk hinderlijk en zelfs onaangenaam zijn voor de voortgang in een level. Al bij al is de multiplayer een optie en geen vereiste, dus de integratie ervan is niet geheel onwelkom, maar het saboterende element zou men mogen weglaten of toch beter optioneel maken.

De voornaamste reden waarom een multiplayermodus in een dergelijk spel echter deugdelijk is, is dat het leuker kan zijn om met anderen samen te spelen. Dat is dan ook waar Yoshi's Woolly World duidelijk voor gaat: de fun factor. De wollige wereld is namelijk aantrekkelijk en leuk om te doorkruisen, maar biedt niet erg veel uitdaging. Men wees er tijdens de Digital Event van de afgelopen E3 nog eens op dat het in deze game vooral draait om plezier maken, doch dat spelers die op zoek zijn naar uitdaging altijd nog op zoek kunnen naar de verzamelbare objecten van het spel. Dit is echter niet de uitdaging waarnaar de meeste spelers op zoek zijn en de levels op zich konden gerust iets meer moeite vergen van de speler. Verzamelbare objecten zijn immers slechts optioneel en weten niet iedereen te overtuigen om een level opnieuw te spelen.

Wat betreft het audiovisuele aspect: zoals gezegd verdient het grafische van deze titel ongetwijfeld alle lof. De muziek van het spel is zoals steeds schattig en toepasselijk, maar de soundtrack mist in onze ogen nog het tikkeltje magie dat Yoshi's originele avontuur op de Super Nintendo Entertainment System wel kende. De deuntjes van Woolly World zijn vaak nogal simpel, terwijl die vroeger iets meer tempo hadden en derhalve vrolijker en/of kinderlijker klonken. Nu ja, schattig oogt en klinkt het spel in ieder geval wel.