Blackguards 2

Het Duitse Daedalic is vooral bekend als een uitgever en ontwikkelaar die het adventure genre een warm hart toedraagt. Ze hebben nu ook al een tijdje een licentie op het The Dark Eye-universum en brachten daarmee vorig jaar het redelijk goed ontvangen turn based strategy spel Blackguards uit. Bijna precies een jaar later is er al een vervolg te vinden. Zo’n snelle sequel is altijd een beetje verdacht, dus hopelijk verbrandt men zich niet al te snel aan dit nieuwe genre.

Wie vorig jaar al het eerste Blackguards-spel speelde, zal zich direct thuisvoelen in het vervolg, misschien zelfs iets te veel. De graphics, de interface, de combat, veel van de skills en zelfs een groot deel van de cast zijn vrijwel volledig overgenomen. Blackguards 2 is, ondanks de naam, dus eerder te beschouwen als een expansie op zijn voorganger en het feit dat het 10 euro goedkoper is, lijkt erop te wijzen dat ook Daedalic dit begrijpt. Het grootste verschil zit hem dan ook in het verhaal. Waar je in het eerste spel zelf nog een hoofdkarakter kon samenstellen, neem je nu de rol op van Cassia die bij de start van het spel net gedumpt wordt door haar man, de nieuwbakken koning van het rijk. Dat dumpen kan je letterlijk nemen, want in plaats van een fikse alimentatie op te strijken wordt ze letterlijk in de vergeetput gegooid. De jaren die ze daar doorbrengt zijn enerzijds een tutorial voor de speler en laten anderzijds haar langzame mentale neergang van verward prinsesje tot op wraak beluste, bloeddorstige en halfgemuteerde psychopate zien.

Antihelden in games zijn, op enkele uitzonderingen na, vrijwel altijd eerder van het chaotisch-goede Han Solo type: ze houden zich misschien niet altijd aan de regels, maar eigenlijk hebben ze een hart van goud en strijden ze tegen het èchte kwaad. Cassia kan je zeker niet onder die categorie plaatsen. Hoewel haar gewezen echtgenoot ook niet bepaald de liefste lijkt, heeft Cassia buiten haar uiterlijk en mentale gezondheid ook elke vorm van moraal verloren. Je hebt wel een beetje invloed op haar beslissingen, maar de keuze is meestal tussen gewoon brutaal en volledig barbaars: gevangen martelen, dorpen vol onschuldige burgers uitmoorden,... weinig gaat haar te ver en ze lijkt er soms zelfs plezier in te hebben. Ook de andere helden die jouw team vervoegen, lijken weinig last te hebben van een geweten en zijn vooral op persoonlijke rijkdom of glorie belust. Dit alleen al maakt het verhaal vrij uniek, maar zal niet per se in goede aarde vallen bij wie zich graag identificeert met zijn karakter. Een lichte affiniteit met donkere verhaallijnen is dus aangeraden, maar wie dat heeft, zal zich zeker met het plot kunnen vermaken.

Een groot deel van het spel zal je doorbrengen in de tactische turn based gevechten. Je zal daar met behulp van de rest van je helden en enkele anonieme en vervangbare soldaten in de meeste gevallen gewoon alle vijanden moeten uitschakelen. De locaties waar je vecht volgen het verhaal en zijn dus vrijwel altijd uniek met speciale gebeurtenissen, mogelijkheden of doelen. Op dat vlak is er dus meer dan genoeg afwisseling. Aangezien je tijdens een gevecht niet kan saven betekent elk onbevredigend resultaat of foute beslissing wel dat je telkens van nul moet beginnen, maar eens je het spel goed onder de knie hebt, zou dat geen vaak voorkomend probleem mogen zijn.

Enkel bij sommige locaties waar je onverwacht extra gevaarlijke tegenstanders tegenover je krijgt kan je in de penarie geraken als je iets te enthousiast je mana of stamina verbruikt hebt, maar bij de tweede poging is dat uiteraard makkelijk te vermijden. De moeilijkheid wordt ook nog verder beperkt door de soms bizarre AI van de tegenstanders. Het ene moment zal je zien dat ze zich verstandig in groep concentreren op één van jouw helden, of zullen ze iemands weg naar de rest van jouw team blokkeren om hem zo af te zonderen, maar op een ander moment lopen ze blijkbaar doelloos op en af (of dwars door makkelijk te vermijden vallen) of lopen ze wèg van iemand met nog maar één health point in plaats van hem af te maken.

Het irritantste aan de combat is echter de ongelooflijke traagheid van de animaties. Zeker op momenten dat vijanden beginnen te vluchten, of net het slagveld betreden, en er dus enkele beurten alleen maar bewogen moet worden, is het ongelooflijk vervelend om te moeten wachten tot de AI alle eenheden verzet heeft. Een knop om direct naar de volgende beurt te skippen of minstens een mogelijkheid om de animatiesnelheid aan te passen is een pijnlijk gebrek. Dit wordt nog eens verergerd door het bizarre feit dat je alle schatkisten moet opendoen vòòr het gevecht stopt als je de inhoud ervan wil krijgen, zodat je vaak minuten verspeelt met rondlopen terwijl één bijna-dode vijand je maar blijft lastigvallen.

Een ander probleem, dat zich vooral buiten de gevechten stelt, is de onduidelijke interface. Zo krijg je in het scherm om loot te kiezen enkel de namen te zien van wat je kan krijgen en moet je dus maar gokken wat je al dan niet wil meenemen. Als je die verkregen loot dan naderhand aan iemand wil geven, zal je opnieuw heel wat heen en weer moeten navigeren om een keuze te maken, want er is geen makkelijke manier voorzien om items te vergelijken en aangezien er heel wat verschillende kenmerken zijn van wapens en kleding geeft dat opnieuw een gevoel van tijdverspilling.

Tussen de gevechten door heb je een moment van rust in je legerkamp. Hier kan je nieuwe skills leren, items (ver)kopen, een gezellig babbeltje slaan met je medestanders of beslissen wat je met de nieuwste gevangenen aanvangt. Doordat dit een statische scène is, oogt dit wat levenloos, maar het is wel zo makkelijk dat je met één muisklik bij elke functie bent zonder minutenlang te moeten rondlopen in je basis zoals bij sommige andere RPG’s.

Zoals al gezegd is het spel grafisch zowat identiek aan zijn voorganger. Niet indrukwekkend, maar zeker functioneel en de locaties zijn gevarieerd en sfeervol. Enkel de camera, die soms in de weg zit, kan hier opgemerkt worden als spelbreker. Waarschijnlijk dankzij de ervaring met hun adventuregames is de voice acting-kwaliteit wel veel hoger dan je zou verwachten van een spel van 30 euro.