Super Smash Bros. for Wii U

Super Smash Bros. for Wii U

Waar het bij de 3DS-versie al meer dan een half decennium geleden was sinds de vorige Smash-game, hebben we deze keer maar een kleine twee maanden hoeven te wachten. Het is inmiddels tijd geworden om de strijd te verzetten van de handpalm naar het televisiescherm, voor het eerst in high definition deze keer. Deze Smash-game is dan ook de volwaardige opvolger van Super Smash Bros. Brawl voor Wii, aangezien het om een meer vergelijkbare ervaring gaat bij thuisconsoles.

Het is echter niet honderd procent correct om te stellen dat de strijd zich van handpalm naar het televisiescherm verplaatst, althans niet altijd en voor iedereen. De game kan namelijk - zoals vele Wii U titels - gewoon op de gamepad gespeeld worden, wanneer de televisie niet beschikbaar is. Voor een potje lokale multiplayersmash zal dat schermpje natuurlijk niet volstaan, maar om de traditionele spelmodi in je eentje te spelen blijft het een deugdelijke optie. Laten we dan ook maar meteen van start gaan met de solo modi. Zoals dat op de 3DS het geval was, moet je opnieuw gaan zoeken bij "Extra's" ("Games & More" in het Engels) om ze te vinden, maar ze zijn er wel degelijk: de Klassieke modus, All-star en meer.

De spelstanden hebben wat wijzigingen gekregen ten opzichte van hun 3DS-versies. Zo zet je aan het begin van de Klassieke stand wel opnieuw gouden munten in om de moeilijkheid te bepalen, maar daarna wordt er geen pad bewandeld waarin je enkel links, rechts of midden kunt kiezen. Je wordt in een ring geplaatst met keuze uit enkele gevechten, waarbij je het aantal tegenstanders kan zien en welke personages klaar staan om te knokken. Een beetje zoals een toernooi waarbij je elke ronde zelf mag kiezen tegen wie je vecht.

Voor de Smash-leken onder ons: een gevecht win je door je tegenstanders schade toe te brengen, om ze makkelijk te kunnen lanceren en zo het scherm uit te slaan. Win je jouw knokpartij, dan zie je ook wie er heeft gewonnen in de gevechten die je niet bent aangegaan. Die winnaars moet je dan uiteindelijk ook zien te verslaan, soms in teamgevechten waarbij je één van jouw eerder verslagen personages als teamgenoot mag inzetten.

Nu en dan komen er plots gigantische of metalen vijanden aan het begin van de strijd bij, waardoor de formule toch nog steeds trouw blijft aan de Klassieke modus van weleer. Je zal immers niet bij Master Hand, Crazy Hand en meer (afhankelijk van de intensiteit die je op heb begin hebt ingesteld) terechtkomen vooraleer je wat variaties aan vijanden hebt verslagen. Het is wel leuk dat het eens minder lineair en willekeurig aanvoelt, doordat de speler zelf mag bepalen welke vijanden hij/zij tegemoet zal komen en zo ook welke personages zijn/haar kant kunnen vervoegen bij een latere strijd. Een lichte doch positieve aanpassing dus aan een spelmodus die anders wel vertrouwd aanvoelt.

All-star is heel gelijkaardig aan de 3DS-variant: de speler moet alle vrijgespeelde personages verslaan in chronologische volgorde, al is deze voor de Wii U-versie wel omgedraaid. Zo zullen Shulk, Wii Fit Trainer en dergelijke je eerste tegenstanders zijn, terwijl Mario, Pac-Man en dergelijke je aan het einde opwachten. Gelukkig kunnen tussen de gevechten door wel een beperkt aantal geneesmiddelen worden opgeraapt, want je hebt maar een enkel leven. Word je uit het scherm geslaan, mag je helemaal opnieuw beginnen. Zoals reeds bij de meeste van de Smash-games het geval was, is ook het Stadion weer aanwezig.

De minigames die je hier vindt komen quasi helemaal overeen met deze van de 3DS-versie: je kan er Mii-legers verslaan (zoveel mogelijk op twee minuten, zo snel mogelijk honderd, meer dan je tegenstander binnen een bepaalde tijd, ...), de Sandbag zo ver mogelijk slaan in Honkbalsmash of zoveel mogelijk obstakels vernietigen in Bommensmash, de geestelijke opvolger van het Target Smash van weleer. Het Stadion is vermakelijk om enkele high-scores te gaan neerzetten en voor competitieve doeleinden tegenover vrienden; derhalve zijn we toch blij dat het weer in de game aanwezig is, aangezien het arcade-gehalte van het spel daardoor wat wordt verhoogd.

Wat nog aantrekkelijk is aan deze vorige spelmodi, is dat ze ook in multiplayer, meer bepaald met twee spelers, speelbaar zijn. Zo kan je de Klassieke en All-star modi sneller met alle personages uitspelen en met goed teamwork wordt het hele gebeuren gewoon ook een stuk leuker en makkelijker. Zo ook nog Missies (Event Matches in het Engels, gekend en terugkerend uit Super Smash Bros. Melee), die je zowel alleen als met twee kan spelen. Daarbij is het dan de bedoeling om in een vaste setting een gevecht te winnen met bepaalde condities, bijvoorbeeld "je bent Bowser en moet alle dames van de game verslaan, maar je moet zorgen dat Peach niet uit het scherm verdwijnt (omdat je die nog moet kunnen ontvoeren)". De missies zijn in solo en multiplayer niet dezelfde, dus: een goede speelkameraad kan zeker geen kwaad. Heb je geen vrienden, dan kan je de multiplayermissies ook gewoon met een CPU uitspelen. Deze modus is nogal uitgebreid, er zijn voor zowel een enkele als voor twee spelers redelijk wat missies voorzien met drie moeilijkheidsgraden. Sommige ervan zijn dan ook uitdagend, zelfs op normale moeilijkheidsgraad, dus de hardcore gamer heeft wat werk en oefening voor de boeg vooraleer alle missies helemaal zijn voltooid.

Over uitdaging gesproken: vanuit het hoofdmenu kan men, net zoals bij de 3DS-versie, "Uitdagingen" (of "Challenges") terugvinden. Het zijn er een pak meer dan op het handheld broertje en veel ervan zijn een stuk uitdagender; vroeg of laat zal een speler de moeilijkere niveaus van Klassiek wel eens moeten uitspelen om de uitdagingen te voltooien. Voorts wordt van spelers verwacht dat ze bepaalde scores kunnen behalen in het Stadion, wat die spelstand toch weer wat eer aandoet en een reden is om het eens een bezoekje te brengen. Op zich is het positief dat de game op deze manier meer uitdagingen stelt voor spelers, maar opnieuw (net als bij de 3DS-versie) vinden we de layout-keuzes van het menu heel vreemd. Uitdagingen staan in het hoofdmenu, in plaats van bij Extra's, maar voor de traditionele en solo spelstanden moet men verder gaan zoeken.

Een laatste solo spelstand zijn de "Speciale opdrachten", met name de Master opdrachten en Crazy opdrachten. Bij de Master opdrachten kan je goud uitgeven om een opdracht aan te gaan in ruil voor een beloning, met keuze uit drie gevechten. Crazy opdrachten zijn dan weer een reeks opdrachten, die je aangaat door ofwel veel goud ofwel een speciaal kaartje (dat je in andere spelstanden kan verdienen) in te ruilen. Je kan na een aantal gevechten de finale aangaan tegen Crazy Hand of verdergaan voor meer beloningen, waardoor het niveau stijgt en je meer risico loopt om alles te verliezen, maar je beloningen worden wel beter en talrijker. Het is dus een spelletje met een hoger risico, waar een grotere beloning tegenover staat. Een leuke spelstand om in je eentje te spelen en efficiënt voorwerpen, trofeeën en meer goud te verzamelen.

Wat een game als Super Smash Bros. for Wii U natuurlijk niet mag ontbreken zijn multiplayer spelstanden. Gelukkig zijn ze dan ook talrijk aanwezig. Niet alleen kunnen een degelijk aantal singleplayermodi, zoals op de vorige pagina beschreven, met een tweede speler worden gespeeld; de meeste smashmodi worden wederom ondersteund voor vier spelers. Deze keer werd zelfs een speciale stand gemaakt waarin je met tot acht spelers samen kan knokken. Het is echter zo dat een aantal levels onbeschikbaar wordt naarmate je met meer spelers gaat vechten, maar enkele oude bekende levels (zoals de Eldingbrug en Tempel uit The Legend of Zelda) zijn perfect met zijn achten speelbaar en bovendien werden een aantal nieuwe, extra grote levels ontwikkeld met deze spelmodus duidelijk in het achterhoofd. Ook voor teamgevechten is deze modus erg tevredenstellend: je kan 3 vs 3, 4 vs 4 of zelfs in vier teams van twee spelen. De mogelijkheden zijn in dat opzicht alleszins een heel pak uitgebreider dan ooit tevoren.

Het is vermoedelijk ook dankzij deze modus dat elk personage van zowel Super Smash Bros. for 3DS als Super Smash Bros. for Wii U voorzien werd van acht verschillende uiterlijke verschijningen (hetzij kostuums of zelfs compleet andere skins of personages). Super Smash Bros. for Wii U heeft immers exact dezelfde 49 personages in haar character roster als de 3DS-versie. Zoals inmiddels gekend hoort daar echter voor beide versies nog een personage in te verschijnen, men belooft namelijk om in het voorjaar van 2015 gratis downloadcodes te verdelen voor de terugkeer van Mewtwo en dat voor spelers die beide versies hebben. Iets dat nu nog niet kan beoordeeld worden, maar wel iets om al naar uit te kijken voor fans die dit vijftigste personage graag aan hun spel willen toevoegen.

Een modus die ook haar terugkeer maakt is Speciale Smash. Daar kan vooraf ingesteld worden welke attributen alle spelers naar het slagveld meenemen. Zo kan iedereen onzichtbaar worden, een metalen schermutseling aangaan, de vechtpartij met verlaagde zwaartekracht houden en meer. Een modus die doorgaans niet veel wordt gebruikt, laat staan in competitieve spellen, maar desalniettemin eens leuk is voor de afwisseling en goed om in de reeks te houden.

Wat trouwens niet meer aanwezig is in deze titel, is de Tournament Mode. Deze liet op Super Smash Bros. Melee en Brawl spelers toe om met grotere gezelschappen te spelen onder vorm van een toernooitje voor tot respectievelijk 64 en 32 spelers. Nu men met acht spelers tegelijk kan vechten lijkt het alsof men deze modus, net als de Rotation-modus uit Brawl (die ook toeliet om met meer dan vier te spelen door de verliezende of winnende spelers af te wisselen, al naargelang de instelling) volledig heeft laten vallen. Dit is toch wel een spijtige zaak, want de Tournament Mode had net heel vertierlijk kunnen zijn in combinatie met gevechten voor acht spelers.

Smashtoer (of "Smash Tour" in het Engels) is de tegenhanger van Zoek & Smash van de 3DS-versie en is de beste en grootste vernieuwing wat spelstanden betreft. Waar Zoek & Smash eerder teleurstellend was, maakt Smashtoer het weer helemaal goed. Deze modus kan met vier spelers worden gespeeld en is zowat de Smash-versie van Mario Party. Vier spelers kiezen dan een Mii, krijgen een aantal vechters toegedeeld en lopen een bord rond gedurende een vooraf bepaald aantal rondes. Kruisen twee spelers elkaar, dan is het tijd voor een tussentijds gevecht, waarna de winnaar een personage van een verliezende speler krijgt. Bij het rondlopen zelf is het de bedoeling om, na het "gooien" van een getal tussen 1 en 6, zoveel mogelijk versterkende voorwerpen, characters voor het eindgevecht en hulptrofeeën voor tijdens de gevechten te verzamelen. Deze zullen allemaal helpen om aan het eind van alle rondes tot de overwinning te komen in het slotgevecht. Deze modus brengt de sfeer en random factor van Mario Party naar Super Smash Bros. Dat kan zorgen voor frustratie, maar maakt het spel weer toegankelijker voor personen of gelegenheden waarbij een partygame beter past. Het is zeker de moeite om af en toe eens te spelen, al is het maar om niet steeds die gewone smashes te spelen. Ook voor de veteranen onder ons kan het interessant zijn om deze spelmodus eens te proberen, want het is een leuke manier om met andere personages te leren spelen, die op het eerste zicht niet aantrekkelijk lijken. Je kan in Smashtoer immers niet zelf kiezen met welke personages je aan de slag mag.

Het online gebeuren is erg vergelijkbaar met dat van de 3DS-versie, wat helemaal niet slecht is. Je kan wederom spelen met vrienden of volledig onbekenden, zowel "voor de lol" als "voor de roem". Ook matches van anderen bekijken behoort weer tot de online mogelijkheden. Wanneer je voor de lol speelt is het mogelijk om, net als in de offline modi, gebruik te maken van het enorme arsenaal aan voorwerpen, gaande van oude items als Pokéballs tot nieuwe items als de Bullet Bill en de boemerang. De levels kunnen hier ook gespeeld worden in hun standaardversie, wat niet het geval is wanneer er voor de roem wordt gespeeld. Dan bestaat het level namelijk opnieuw uit een speciale omegaversie, die elk level reduceert tot een enkel simpel platform, met de muziek en achtergrond als zowat enige leidraad waaraan je het level nog kan herkennen. Dit is dan ook een vereiste voor een "ranked" modus, waarbij de statistieken worden bijgehouden. Wederom is dit een goede stap richting volwaardige online ervaringen met Nintendo-games die deze echt kunnen gebruiken. De Wii U-versie vertoont bovendien minder lag dan de 3DS-versie bij het online gamen, zeker wanneer gebruik wordt gemaakt van de kabel-adapter die reeds enige tijd verkrijgbaar is voor Wii en compatibel is met Wii U, wat een goede zaak is voor deze actierijke game. Net als bij de handheldversie kunnen we veilig zeggen dat de degelijk uitgewerkte online modi de herspeelbaarheid van Super Smash Bros. for Wii U nog eens flink zullen verhogen en een fatsoenlijke toevoeging zijn aan de game.

Deze game heeft, net als de 3DS-versie, een Vechtersstudio om de eigenschappen en movesets van de speelbare personages aan te passen en Mii-vechters te creëren, voor gebruik bij de spelstanden die deze ondersteunen. Je kan hen qua uiterlijk nog wat aanpassen en tevens hun speciale aanvallen modificeren, wat voor een uniek speelbaar personage zorgt. Echter niet voor online gebruik, net als in Smash Bros. for 3DS, wat de Mii in deze game des temeer uniek maakt en helaas irrelevant voor competitieve doeleinden.

Daarnaast heeft men in deze consoleversie nog eens een Levelstudio toegevoegd, die je net als in Super Smash Bros. Brawl toelaat om je eigen levels te creëren. Dit verloopt een stuk efficiënter en intuïtiever dan in de vorige game, daarvoor staat de gamepad garant. Het touchscreen kan immers gebruikt worden om op een eenvoudige manier obstakels te plaatsen en vrij vormen te tekenen, om zo een level te bekomen waarop je achteraf kan smashen. Het is enorm gebruiksvriendelijk en zeker het proberen eens waard voor iedereen die de game onder handen neemt. Enige minpunt dat hierbij wel te bedenken valt is dat de bouwmogelijkheden eerder beperkt zijn; er is namelijk enkel keuze tussen vaste grond, bewegende platformen, lava, springveren en kanonnen.

Wat levels betreft zit dit spel trouwens ook snor. Een adequate hoeveelheid levels werd voorzien, zowel groot als klein en heel divers qua lay-out en inhoud. Daarenboven ogen veel van deze levels, waarvan een deel trouwens afkomstig is uit vorige delen uit de reeks, erg mooi in HD. Nieuw in deze Smash-game is dat sommige levels, zoals het nieuwe Metroid-level, een soort boss battle inhouden. De speler die zo'n baas de laatste klap kan toedienen krijgt deze baas op de één of andere manier in zijn/haar voordeel tijdens het gevecht, hetzij door een grote aanval of een echte samenwerking. Wat tevens van handheld naar het grote scherm werd meegenomen zijn de omega-versies van de levels, zoals op de vorige pagina vermeld. Staat de vorm van een level je dus niet aan, of zijn die bazen niets voor jou, kan je toch van een achtergrond en de bijhorende muziek genieten op een neutraal level. Deze omega-versies zijn een subtiele toevoeging aan het Smash-gebeuren, maar zullen op deze manier wel een van de meest wenselijke blijken te zijn op lange termijn.

Zoals Brawl en de 3DS-versie werd ook Super Smash Bros. for Wii U voorzien van een Kluis, die meer dan ooit gevuld werd met inhoud. Spelers kunnen er terecht om filmpjes te bekijken, gaande van aankondigingstrailers van zowel het spel als tal van personages, in high definition, tot slotfilmpjes van de vechters waarmee de Klassieke stand werd voltooid. Tevens kan men er opgeslagen screenshots en herhalingen bekijken, al moet daarbij gezegd dat een update van de game kan verhinderen dat eerder opgeslagen herhalingen nog bekeken kunnen worden. Dat vormt wel een minpunt, maar aangezien het te maken heeft met aanpassingen van de speelbare personages om ze gebalanceerder te maken kan dat wel vergeven worden. Voorts kunnen tips, statistieken en een jukebox (om alle vrijgespeelde muziek naar hartelust te beluisteren) worden geraadpleegd, en vindt men er alles wat trofeeën betreft. Zo vonden we er na enige tijd zoeken (de menu's hadden echt anders ingedeeld mogen worden) ook de minigame Trofeeënrace, waarmee snel trofeeën kunnen worden vrijgespeeld tegen betaling van de in-game gouden munten.

Tot slot kan men opnieuw de "Meesterwerken" ("Masterpieces" in het Engels, gekend uit Super Smash Bros. Brawl) spelen, korte demo's van verschillende games waaruit de diverse vechters afkomstig zijn. Een handige manier om even te kijken waar de oorsprong van al die personages ligt en best een amusant tijdverdrijf voor wie echt alles uit zijn game wil halen.

In deze hele bespreking is al een paar keer ter sprake gekomen dat alles er goed uitziet, maar met deze alinea willen we toch even in de kijker zetten hoe piekfijn men alles grafisch heeft afgewerkt in deze game. Levels uit Super Mario Galaxy en Xenoblade Chronicles doen hun reeksen helemaal tot hun recht komen in high definition en kunnen een gamer echt doen snakken naar meer. We zouden het haast spijtig vinden dat deze games oorspronkelijk niet voor de Wii U werden ontwikkeld. Zonder twijfel is dit spel een van de knapst ogende prestaties die men voor Wii U tot nog toe heeft neergezet. Ook wat muziek betreft heeft men weer de nodige moeite in de soundtrack gestoken. Zowel oude als nieuwe remixes van gekende muziek uit bekende games zijn talrijk aanwezig in alle levels en wederom is het mogelijk om zelf in te stellen welke plaatjes je het meest wil horen afspelen tijdens het knokken.

Tot slot vinden we het erg belangrijk dat ervoor werd gezorgd dat zowat elke mogelijke controller wordt ondersteund voor dit spel. Met behulp van een GameCube adapter kan je ineens zelfs spelen met vier controllers van meer dan een decennium oud, louter omdat men weet dat deze door fans geliefd zijn. Daarenboven kan je al snel met meerdere spelers aan de slag, doordat alle mogelijke Wii-controllers worden ondersteund: Wii remote, Wii remote + nunchuck, Classic Controller en Classic Controller Pro. Zelfs met zeven van je vrienden smashen is nog geen al te grote uitdaging, want als je enkele van de voorgenoemde controllers in je bezit hebt, kunnen ook modernere controllers nog worden toegevoegd: de Wii U gamepad en Pro Controller en zelfs een Nintendo 3DS (met Super Smash Bros. for Nintendo 3DS). Optimale ondersteuning dus voor deze game; men heeft er werkelijk alles aan gedaan om Super Smash Bros. for Wii U positief in de kijker te zetten.