Assassin's Creed Unity

P(a)rijs betaald voor verbeteringen in Assassin's Creed Unity

[gespeeld op PS4]

Vorig jaar konden we nog met zijn alle de woeste Caraïbische Zee bevaren in Assassin's Creed: Black Flag op zowat elk denkbaar platform. Dit jaar zal enkel de nieuwe generatie het vlaggenschip van de franchise aangeboden krijgen, in de vorm van Assassin's Creed Unity. De tien studio's kunnen voor het eerste volledig gebruik maken van de kracht die deze nieuwe platformen bieden, maar lukt het hen ook om de franchise van de nodige innovatie te voorzien of blijft het enkel bij een mooier uitziende ervaring?

Assassin's Creed Unity plaats ons midden in Parijs tijdens de Franse Revolutie (18de eeuw). In de game maken we kennis met Arno Dorian, een Franse edelman die reeds op jonge leeftijd zijn vader verliest en vervolgens geadopteerd wordt. Hij groeit samen op met zijn jeugdvriendin en stiefzus Élise de la Serre, totdat wederom het noodlot toeslaat en ook zijn stiefvader op mysterieuze wijze vermoord wordt. Vastberaden om de moordenaar te vinden, besluit Arno om de Assassins te vergezellen, terwijl Élise het familiepad van de Templars verder bewandelt.

Het feit dat de loyaliteit van Arno en Élise bij twee heel verschillende facties liggen, brengt sowieso de nodige implicaties voor hun relatie met zich mee en het is dan ook goed gelukt om enkele mooie en spannende momenten tussen beide personages te creëren. Bovendien zijn er ook een aantal andere gedenkwaardige personages in het verhaal verwerkt, zoals je collega Assassin Bellec die je wel een heel erg aparte roepnaam geeft. Aangename en leuk uitgewerkte personages leggen dus de basis voor een over het algemeen heel charmerend en leuk verhaal.

Wel vonden we het jammer dat de Brotherhood van de Assassins soms wel wat aan de kant geschoven wordt, want zeker naar het einde toe is het niet altijd even duidelijk wat er met hen zal gebeuren. Ook het hele Abstergo-gebeuren is wat verwarrend en niet erg goed uitgewerkt. Men zal dit gedaan hebben om het hedendaags gebeuren tot een minimum te beperken, maar tegelijkertijd heeft men met de vorige games zoveel vragen opgeroepen dat we beter wat meer antwoorden en inzichten zouden krijgen in plaats van dat men er iedere keer in slaagt om steeds meer vragen op te roepen (en eigenlijk tabula rasa te doen). 

Op vlak van gameplay zit Assassin's Creed Unity vol verbetering, variatie en vernieuwing. Besturingsgewijs heb je nu de mogelijkheid om met twee verschillende knoppen parkours te doen, zodat een knop volledig toegewijd is aan de opwaartse bewegingen, terwijl de andere knop je Assassin veiliger en vlotter doet afdalen. Ook bevat Unity een aparte stealth-knop die je Asssassin doet crouchen en in een soort van stealth modus laat gaan (het lijkt alsof Ubisoft de nodige inspiratie uit de Splinter Cell-games heeft gehaald). Hierdoor ben je niet alleen stiller en minder snel zichtbaar, maar is het ook mogelijk om bijvoorbeeld te schuilen achter tal van objecten. Voor het eerst voelt het echt alsof je als een echte Assassin sluipend te werk kan gaan om stiekem zo veel mogelijk vijanden uit te schakelen zonder alarm te slaan of constant ergens tegenaan loopt.

Dat laatste is niet geheel onbelangrijk, want dankzij de nieuwe combat zijn de gevechten ook uitdagender geworden. Sinds Assassin's Creed III is het al niet meer mogelijk om elke aanval van vijanden te blokkeren en nadien te counteren, maar de nieuwe combat maakt het gehaal nog wat dynamischer. Je hebt de keuze om aanvallen te parry'en en als dat succesvol lukt, kan je even tot de tegenaanval overgaan. Wordt het grove geschut bovengehaald en krijg je het van op een afstand te verduren, is het handig om gebruik te maken van een volledige dodge om het schot te ontwijken.

Assassin's Creed Unity introduceert ook een soort level-syteem in het spel. Aanvankelijk start je als een 1-ster Assassin, maar door het dragen van gear met steeds betere statistieken (meer medicines, meer hp, stiller zijn, enz. zijn enkele voorbeelden van deze statistieken) en het vrijspelen van talloze skills (verdeeld in vier categoriën: melee, stealth, ranged en health) kan je geleidelijk aan sterker worden en zo het maximaal aantal sterren van 5 behalen in het spel. 

Alle missies, vijanden en gebieden zullen ook een 1- tot 5-sterrenbeoordeling krijgen, zodat je ongeveer enige indicatie hebt over hoe moeilijk of uitdagend de content ongeveer is. Tegelijkertijd zorgt deze rating van de skills en content er voor dat je niet meteen overrompeld wordt, er een goede progressie doorheen de game is en men bovendien de missies naar het einde van het verhaal toe of in sommige gebieden moeilijker kan maken en nog voldoende uitdagend kan houden.

Er zit ook meer variatie in de hoofd- en zijmissies van Assassin's Creed Unity. In principe keren de verhaalmissies terug naar de kenmerkende Assassinations uit de eerste game (deze waren destijds wel wat repetief bij gebrek aan variatie, maar lieten je wel toe om het slachtoffer naar eigen inzicht te benaderen). De makers laten je heel vrij om de situatie op tal van manieren te benaderen en geven je veel mogelijkheden om dit te doen. Ervaren lockpickers (een nieuwe skill in het spel) kunnen bijvoorbeeld tal van sloten kraken om zo gemakkelijker of sneller bij het doelwit te geraken, terwijl anderen misschien hun ranged wapens zullen gebruiken.

Optionele opdrachten zorgen er bovendien voor dat je gemakkelijker kan infiltreren tijdens de Assassinations. Denk maar aan het bevrijden van gevangenen die je zullen helpen in de strijd tegen de bewaking van de persoon die vermoord moet worden of het vergiftigen van de drank die bedoeld is voor het bewakingspersoneel van het desbetreffende paleis, alwaar het doelwit zich schuilhoudt. Zelfs wanneer je dan toch eens een keer of twee in het hoofdverhaal een persoon moet achtervolgen en afluisteren, zal je niet meteen gedesynchroniseerd worden, maar word je opnieuw verwezen naar de plaats waar deze persoon zich schuilhoudt om het opnieuw te proberen of moet je gewoon even op zoek naar de persoon die je uit het oog bent verloren aan de hand van een groene cirkel die de positie 'ongeveer' aanduidt.

De zijmissies zijn ook erg gevarieerd. Typische Assassin-missies zijn nog steeds van de partij, maar zij die graag moorden oplossen zijn aan het juiste adres bij de nieuwe Murder Cases. In deze zijmissies is het de bedoeling om heel wat bewijsmateriaal bij elkaar te zoeken om vervolgens uit te vissen wie net de schuldige is. Nostradamus Enigmas zullen op hun beurt het uiterste van je denkvermogen vereisen, want deze raadsels en het vinden van de mysterieuze locaties kunnen enorm pittig zijn. Rifts zetten je dan weer voor een meer klassiekere uitdaging om bepaalde data te verzamelen binnen een bepaalde tijd en dus het beste van je parkour-kunsten te vertonen. Andere randactiviteiten bestaan uit het verzamelen van objecten zoals artifacts en cockades, het uitbouwen van je eigen café (dat de nodige inkomsten oplevert) en het openen van de tientallen schatkisten die Parijs rijk is - al blijft het absurd om bepaalde kisten af te schermen via de bijhorende app.

In plaats van de gebruikelijke multiplayer heeft men geopteerd om een co-op modus in Assassin's Creed Unity te implementeren. Er zijn een welbepaalde aantal missies die je met twee tot vier spelers kan starten, al is het ook perfect mogelijk om deze op je eentje te proberen en gedeeltelijk met succes te voltooien. De missies zijn natuurlijk zo gemaakt dat ze wel degelijk meerdere spelers vereisen om alles tot een perfect einde te brengen om zo het maximaal aantal gear rewards en skillpoints te behalen. Elke missie wordt trouwens ingekleed met een licht verteerbaar verhaaltje, zodat je ook ineens wat meer achtergrondinfo hebt met de nodige verwijzingen naar het hoofdverhaal.

Assassin's Creed Unity is de eerste game uit de franchise die enkel en alleen op de nieuwe generatie consoles en pc verschijnt. Bijgevolg kunnen we ook op grafisch vlak heel wat moois verwachten en aanvankelijk stelt Ubisoft niet teleur. Het interieur van de Parijse gebouwen en paleizen is ongelooflijk gedetailleerd. Zaken als schilderijen, standbeelden en ander decor dragen door middel van hun detail absoluut hun steentje bij tot deze sfeer. Ook in de buitenwereld zien we dat de vele gebouwen er een pak mooier en gedetailleerder uitzien, met als hoogtepunt natuurlijk de Notre-Dame. De vele glaswerken in deze kathedraal en andere kerken worden ontzettend trouw weergegeven. Zaken als reflecties, belichting, shaders en schaduwen maken ook grote sprongen vooruit.

Niet alleen de bovengenoemde zaken en textures profiteren van de toegenomen kracht en het extra geheugen van deze generatie, maar ook de animaties verdienen het om vernoemd te worden. Men heeft Arno van ettelijke parkour-animaties voorzien, die er beter uitzien en in een veel groter aantal aanwezig zijn dan ooit tevoren. Het enige wat ons wel opviel, is de vrij lage kwaliteit van de haren bij de personages. Vermoedelijk om een meer TressFX-achtig effect met meer realistischere physics te creëren, maar de kwaliteit van het haar zelf contrasteert wel wat met kwaliteit van de rest.

Spijtig genoeg komt dit allemaal met een stevige domper op de feestvreugde, namelijk de performance van de game. Unity kampt namelijk met een paar stevige techische problemen, zoals een wel heel wispelturige framerate die bijna steeds onder de 30fps zit, vaak de 20fps aantikt en op een paar korte en zeldzame momenten in het verhaal van Unity bijna een diashow maakte. Tearing valt gelukkig niet te bespeuren in het spel.

Daarnaast kwamen we tijdens onze 25 uren in-game ook een grote hoeveelheid aan bugs tegen, waardoor we soms tot vervelens toe enkele sequences of delen ervan opnieuw moesten spelen. Het is moeilijk om in te schatten of dit voor iedereen het geval zal zijn, aangezien dergelijke zaken erg random zijn, al geeft het natuurlijk aan dat de QA beter nog wat meer werk had moeten verrichten. Zo had papfles ook regelmatig last van bugs (dames op lantaarnpalen, low-res models die tevoorschijn kwamen, ...) terwijl YoniVL dan weer geen last had van bugs met uitzondering van eens een clipping issue. Grafische glitches vallen er ook te bespeuren, maar buiten het feit dat deze wat storend zijn voor het oog, hebben ze niet meteen grote implicaties op de gameplay.

Vreemd genoeg zal je gaandeweg in het spel minder bugs, glitches en een betere framerate tegenkomen, terwijl je zou verwachten dat dit net andersom is. Het zijn vooral de eerste drie sequences van de in totaal twaalf sequences dat je even op je tanden moet bijten. Een ander opmerkelijk iets zijn de wel heel erg lange laadtijden tussen de missies in en wanneer je fast travelt naar de districten, waarbij je naar een zwart scherm moet staren, terwijl je in de vorige games nog wat kon prullen met je Assassin.

Tot slot is er ook veelvuldig pop-up in het spel aanwezig. Als dit tot objecten in de verte beperkt was, zou dit niet meteen een al te groot probleem zijn, maar je ziet bijvoorbeeld vaak nog 'lagen' van npc's vlak naast jou inladen. Voor een bedrijf als Ubisoft met een dergelijk groot ontwikkelteam verwachten we anno 2014 toch wel echt meer wat QA testing, performance optimalisatie en debugging betreft.