Super Smash Bros. for Nintendo 3DS

Super Smash Bros. for Nintendo 3DS

Het is alweer even geleden dat we nog een Smash-game voorgeschoteld kregen. Nu is, meer dan een half decennium na Super Smash Bros. Brawl, het moment wederom aangebroken om zwaard, schild, geweer, vlindernet en meer in handen te nemen om Nintendo's all star gevecht te vervoegen. Ditmaal houd je de actie daar dan ook: in je handen. Voor de eerste keer ooit vindt de strijd immers plaats op een handheldsysteem, in Super Smash Bros. for Nintendo 3DS.

Waar te beginnen, bij het beschrijven en beoordelen van een game die zoveel content biedt? De Smash-modus natuurlijk, waar het allemaal om draait. Dit is de meest basic modus die spelers in staat stelt om matches tegen CPU's of vrienden (of vijanden) te spelen met naar eigen goeddunken aan te passen regels, om zo de vechtkunsten op te poetsen en op termijn alle personages en levels vrij te spelen. Aan deze modus is op zich niet veel veranderd, al zien de gevechten er nu wel heel wat anders uit dan in de vorige telgen.

Dat komt uiteraard door het feit dat er heel wat nieuwe personages werden toegevoegd aan het character roster en de selectie levels om in te knokken. De keuze bestaat dit keer uit 34 veteranen en 15 nieuwkomers. Er werden heel wat geoorloofde keuzes gemaakt wat betreft de vechters, zoals het scheiden van personages als Zelda en Sheik en het behoud, toevoegen en schrappen van personages over het algemeen. Zo verwelkomen we bijvoorbeeld graag Little Mac, Mega Man en Pac-Man, maar net als in Super Smash Bros. Melee voelen een drietal personages eerder aan als klonen van een ander personage, met eigenlijk te weinig verschil om meer dan een andere skin te mogen voorstellen. Zo zien we bijvoorbeeld de terugkeer van Dr. Mario uit Melee. Wat skins of het uiterlijk voorkomen van de vechters betreft, valt er deze keer overigens niet te klagen. Bovenop enkele andere kleurtjes voor outfits werden tal van characters ook eens van een compleet andere outfit voorzien, of zelfs van een versie van het andere geslacht.

De game werd ook nog eens voorzien van meer dan 30 locaties uit verschillende (voornamelijk handheld) Nintendo-games, gaande van Super Mario 3D Land tot Mii in Misère. De levels en hun platform-layouts zijn erg divers en werden voorzien van al dan niet herbewerkte muziek, die de games waarvan de levels afkomstig zijn ook nog eens goed vertegenwoordigt. De diversiteit van de levels is op zich een heel mooi iets, maar wat ons vooral kan bekoren is dat elke knoklocatie werd voorzien van een omega-versie. Deze omega-versies worden ingeschakeld door op X te duwen in het levelkeuzescherm en brengen een neutrale, platte versie naar de spelers. Het zijn dan ook deze versies die voor competitieve online games worden gebruikt, wat de gehele competitieve multiplayerwaarde van deze Smash-game nog eens wat omhoog brengt.

De grootste teleurstelling van de game is toch wel Zoek & Smash (Smash Run in het Engels): een nieuwe, voor de 3DS exclusieve modus waarbij je het tegen vrienden en/of CPU's opneemt in een vijf minuten lange "race" in een doolhof om zoveel mogelijk stat boosts te verkrijgen (hogere sprong, meer defensie, sterkere special moves, ...), waarna je in een anticlimax-eindgevecht van slechts een minuut lang terechtkomt waarbij geen aanpassing van regels mogelijk is. Sterker nog, soms krijg je helemaal geen gevecht tegen de andere spelers maar moet je op een minuut tijd zoveel mogelijk vijanden verslaan terwijl zij hetzelfde doen. Daar komt niet veel voldoening aan te pas, althans niet tegen CPU's (de modus kan online niet gespeeld worden, enkel lokale multiplayer is mogelijk). Het is ongeoorloofd dat deze modus veel aandacht heeft gekregen in het hoofdmenu terwijl hij niet voor veel herspelen vatbaar is.

Wat wel meer aandacht had mogen krijgen in het hoofdmenu zijn de singleplayermodi, die verdoken zitten bij Extra's (Games & More in het Engels) en dan weer wel de moeite waard zijn. Men vindt er onder andere de Klassieke stand, die je opnieuw een reeks vijanden laat verslaan met een nieuwe eindbaas ter afsluiting. Hoe meer munten worden ingezet, hoe moeilijker het wordt om te voltooien en hoe beter en talrijker de prijzen worden na een overwinning. Word je echter uitgeschakeld, dan verlies je een deel van je prijzenpot. Ook de All-star modus is van de partij, waarbij je al je vrijgespeelde vechters op chronologische volgorde van verschijnen van hun games moet verslaan. In het Stadion kan men terecht voor enkele minigames, zoals het verslaan van een horde Mii's, de gekende Honkbalsmash en het nieuwe Bommensmash, waarbij je een Angry Birds-achtige bom moet lanceren om voorwerpen te vernielen en derhalve zoveel mogelijk punten te scoren. Het verslaan van zoveel mogelijk Mii's en het spelen van de All-star modus kunnen overigens lokaal met een andere speler samen worden gedaan, maar voor een handheld-titel die ook best veel alleen gespeeld zou moeten worden is het vooral belangrijk dat deze modi aanwezig en goed uitgewerkt zijn, wat gelukkig ook het geval is.

Bij Extra's vind je overigens nog de Vechtersstudio, waarin je alle personages, zowel qua statistieken als qua moveset kan aanpassen ter voorbereiding van de modi die dit ondersteunen (waaronder Smash en Zoek & Smash). Voorts kan je hier een Mii-Fighter creëren en naar hartelust aanpassen, wat allemaal wel vermakelijk is maar helaas irrelevant voor Online (en dus competitieve) spellen. Tot slot is natuurlijk de Kluis aanwezig bij Extra's, waar statistieken, behaalde trofeeën, herhalingen, de muziek van de game en meer kunnen geraadpleegd en bekeken/beluisterd worden. Dit zijn effectief allemaal mooie extra's, waarvan men ons gelukkig opnieuw heeft voorzien.

Heel belangrijk bij deze game is natuurlijk hoe men het online gebeuren heeft aangepakt en we kunnen gerust stellen dat hier wel de juiste beslissingen werden genomen. Het is mogelijk om matches te spelen tegen vrienden of iedereen ter wereld, en zelfs om toeschouwer te spelen en de vechtkunsten van anderen te bestuderen, met mogelijkheid om te voorspellen wie zal winnen. Bij het spelen "tegen iedereen" kan je kiezen om "voor de lol" te spelen, met voorwerpen en de levels in standaard versie, of "voor de roem", waarbij de statistieken worden bijgehouden. Wat de competitiviteit onder spelers van de reeks betreft is dit dus wat Smash Bros. altijd heeft nodig gehad en eindelijk volwaardig heeft gekregen. Hier kan je ofwel free-for-all, 1 tegen 1 of Teamsmash (2 tegen 2) spelen. Sinds de Europese release loopt de gameplay redelijk vlot en hoewel heel af en toe wat lagspikes optreden (uiteraard eerder bij de games met meerdere spelers) is dit verwaarloosbaar, zeker bij 1 tegen 1-gevechten. Alleszins zal de online ervaring van deze Smash-game voor heel wat spelers de herspeelbaarheid grandioos verhogen.

Wat nog even de revue moet passeren is het Streetpass-gebeuren. De manier waarop deze 3DS-functionaliteit werd geïntegreerd is door middel van een minigame die eigenlijk best leuk is. Voor Street Smash maken spelers een munt aan, met een gekozen avatar en boodschap, om door te sturen naar spelers waarmee onderweg draadloos wordt gecommuniceerd. Wanneer je dan je 3DS bekijkt na de Streetpass is het de bedoeling dat je munten van andere spelers van het scherm kegelt in een Beyblade-achtig spelletje. Erg belangrijk voor de eigenlijke gameplay is het niet (behalve dat je er wel munten mee verdient om in andere modi in te zetten), vermakelijk des te meer.

Tot slot: deze review kan niet afgesloten worden zonder te vermelden dat deze game echt bijzonder goed oogt en klinkt. Grafisch is het spel op zo goed als hetzelfde niveau als Super Smash Bros. Brawl voor Wii. Wat daarbij nog verbazingwekkender is, is dat de belangrijkste elementen, zoals de personages en omgevingen, zelfs met 3D ingeschakeld, stabiel aan 60 frames per seconde worden weergegeven. Minder belangrijke zaken zoals Assist Trophies en Pokéballs (voorwerpen die andere personages of wezens inschakelen ter hulp van de speler die ze activeert) lopen soms aan iets minder frames per seconde, maar dat schaadt de gameplay niet. Het spel haalt grafisch het beste uit de 3DS, een platform dat zich op het eerste zicht minder leent voor vechtgames, onder meer door de ietwat lastige ligging van de knoppen ten opzichte van een controller. Desalniettemin kan dit toestel menig speler probleemloos van een stevig potje Smash Bros. voorzien.