Entwined

Schijn bedriegt in Entwined

[gespeeld op PlayStation 4]

De onthulling van Entwined tijdens E3 was een goed doordachte PR-zet van Sony. Een onverwachte aankondiging van een kunstig uitziende indiegame van een kleine en onbekende studio weet altijd wel een gevoelige snaar te raken bij vele zelfverklaarde meerwaardezoekers in het aanwezige journalistenpubliek. Daarnaast kregen we de boodschap dat de eerste game van PixelOpus ook vrij snel zou worden losgelaten op de PS4, in tegenstelling tot vele andere nieuwtjes die we niet voor 2015 op onze consoles zullen zien. Vergelijkingen met andere indiepareltjes van Sony-studios waren niet van de lucht, maar Entwined haalt jammer genoeg niet hetzelfde niveau van enkele van haar halfbroertjes en –zusjes.

Vrijwel meteen na de voorstelling van Entwined tijdens de persconferentie van Sony ging de game al over de tongen als de volgende Flower, Journey of Rez. Op het eerste zicht leken deze vergelijkingen niet eens zo gek, want de gestileerde visuals en dynamische audio-elementen vormden een niet te missen parallel met de eerder genoemde kunststukjes. Jammer genoeg blijken deze aspecten de voornaamste en enige troeven van Entwined te zijn, want eens je de zinnenprikkelende audiovisuele schil van de game afpelt, schiet er maar weinig over. Neen, er kunstig en uniek uitzien is niet altijd een garantie op succes.

Entwined geeft je de controle over twee personages, een blauwe vogel en een oranje vis. Je stuurt ze door een oneindige tunnel met je analoge sticks. Beide dieren bezetten elk een helft van het scherm. Met je sticks leid je ze langsheen de randen van de cirkelvormige tunnel en stuur je ze door oranje en blauwe poortjes die in een gezapig tempo opvolgen. Deze on-rails ervaring is erg toegankelijk en makkelijk op te pikken, maar het duurt niet lang eer ze vreselijk saai wordt. Het feit dat de omgevingen en achtergrondgeluiden reageren op je succesvolle stuurwerk kan immers niet verbergen dat Entwined weinig of geen variatie of spelvreugde te bieden heeft.

Nadat je genoeg poortjes bent gepasseerd fuseren de vis en de vogel tot een draak. Deze laat de tunnel achter zich en komt in een open omgeving terecht, waarin je vrij kunt vliegen. Je wordt verwacht om zwevende orbs te verzamelen, waarbij de voornaamste tegenstand geboden wordt door de logge controls van de draak en de slechte camera. Eens je een stuk of vijftien bollen hebt verzameld kan je draak zelf een luchtspoor achterlaten totdat een metertje is leeggelopen en je aan de volgende level en tunnel kunt beginnen.

We vermoeden dat het vrij vliegende draakgedeelte een bepaalde symbolische waarde in de game moet brengen en dat het idee tijdens een brainstorm bij PixelOpus enorm goed moet geklonken hebben, maar de waarheid is dat het speelt als een draak (als je Entwined ooit zou spelen zul je jammer genoeg beseffen dat het niveau van dit grapje het niveau van de gameplay in de drakensecties ver overstijgt).

Op minder dan een uurtje doorspartel je de volledige verhaalmodus, die bestaat uit de opeenvolging van negen tunnels en drakensecties. De tunnels worden gaandeweg ietsje uitdagender in de zin dat de patronen waarin de poortjes elkaar opvolgen moeilijker worden, maar we verwachten niet dat iemand een probleem zal hebben om elke tunnel uiteindelijk tot een goed einde te brengen. Daarna schiet er nog de iets meer competitieve challenge-modus over, waarin je hetzelfde stramien krijgt voorgeschoteld, maar beperkt wordt in het aantal poortjes dat je mag missen.

Ook wat het auditieve aspect van de game betreft, weet Entwined niet waar te maken wat op E3 werd geteased. Er is veel minder samenhang tussen de muziek die tijdens de tunnel-levels wordt afgespeeld en de beats die worden toegevoegd wanneer je door een poortje vliegt dan je zou vermoeden. Vaak volgen de beats niet het ritme van de muziek en zorgen de onregelmatige patronen van sommige opeenvolgingen van poortjes ook allerminst voor een vloeiend en natuurlijk klinkend geheel. Bovendien vertoont de game aan het eind van elke tunnelsectie een duidelijke en storende hapering van beeld en geluid die de laatste illusie van een harmonische unie tussen vogel en vis doet verdwijnen. Het is niet zo dat de muziek en je acties volledig los staan van elkaar, maar het eindresultaat is simpelweg niet goed genoeg om de saaie en eentonige gameplay te doen vergeten.

Op grafisch vlak weet Entwined bij momenten wel te beroeren, want het lichtspel dat je uit je ooghoeken kunt waarnemen wanneer je personages door sommige tunnels zoeven is erg knap. De kleurtonen en schaduweffecten doen denken aan natuurverschijnselen zoals het prikkelende noorderlicht of een kalmerend meertje bij valavond, wat meermaals je mond kan doen openvallen. Van andere omgevingen werden we dan wel weer een pak minder enthousiast, zonder dat ze echt stoorden.