Tomodachi Life

Big Brother in Tomodachi Life

Een kleine twee maanden geleden kwam Nintendo met een wel heel eigenaardige Nintendo Direct op de proppen. Deze aparte Direct stond volledig in het teken van Tomodachi Life, een sim-game die toch wel een heel nieuwe kijk geeft op het genre. Intussen hebben we de game uitgebreid aan de tand gevoeld en de Mii-mannetjes in onze games uren lang geobserveerd. 

Tomodachi Life is een simgame waarin de alomgekende Mii-mannetjes een hoofdrol in spelen. Je kan het een beetje zien als een soort van soapserie of poppenkast waarin de Mii's met elkaar heel wat grappige, romantische en ludieke avonturen beleven. Het is de bedoeling dat je zelf je eigen Mii's importeert of aanmaakt en vervolgens van een stem en persoonlijkheid voorziet. Ook zijn de Mii's ditmaal voorzien van echte ledematen om het allemaal wat natuurlijker te doen overkomen. Daarom verkiezen de ontwikkelaars de naam Tomodachi (het Japans voor vriend) als benaming voor deze 'nieuwe soort' Mii's.

Het is dan ook erg mooi meegenomen wanneer je reeds over een groot aantal Mii's beschikt. Wanneer je Mii's van je vrienden of van bepaalde bekende mensen bezit (je kan er maximaal 100 in je appartement huisvesten), ben je veel sneller geneigd om meer interesse in hen te tonen en wat meer inlevingsvermogen te ontwikkelen. Zo toverde het spel een glimlach op onze gezicht wanneer hoofdredacteur papfles zijn breakdance-kunstjes plots begon te vertonen of wanneer blijkt dat de virtuele vertenwoordiger van YoniVL ook een rasechte diva blijkt te zijn. Zulke zaken maken Tomodachi Life tot een veel betere ervaring dan wanneer je met een heel aantal generiek aangemaakte Mii-mannetjes zou zitten.

Een simgame is natuurlijk niet compleet zonder dat er bepaalde doelen nagestreefd kunnen worden, maar op dat vlak verschilt Tomodachi Life dus echt wel van de meeste simgames. Hoewel je telkens de activiteiten en mogelijkheden van de het spel eerst als het ware moet ontgrendelen, zal dit op zich niet zo lang duren. Nadien is het vooral een kwestie om je Mii's verder te blijven observeren, te sturen (er is gelukkig wel enige vorm van sturing mogelijk voor je personages) en te onderhouden. De kern en nadruk van de gameplay ligt dus werkelijk op observatie en valt misschien het beste te omschrijven als een 'soapsim'. Als blijkt dat het laatstgenoemde allesbehalve voor jou weggelegd is, zal je allicht vrij snel uitgekeken zijn op de titel.

Zoals eerder gezegd zijn er desondanks wel tal van (rand)activiteiten te bespeuren in Tomodachi Life. Geleidelijk aan zal je enkele belangrijke plaatsen en gebouwen op je eiland ontgrendelen, alwaar je bijvoorbeeld kledij, voedsel en interieurontwerpen (in de vorm van nieuwe achtergronden en kamerindelingen) kan aanschaffen. Deze voorwerpen kan je vervolgens aan je Mii-bewoners schenken en indien ze het geschenk appreciëren, zullen ze jou bedanken met een stevige som geld. Daarmee kan je vervolgens opnieuw aankopen doen en andere Mii's gelukkig maken. Geld maakt in dit geval daadwerkelijk gelukkig en geluk resulteert op zijn beurt weer in geld.

Op grafisch vlak behoudt Nintendo grotendeels de typische Mii-filosofie en kenmerkende stijl. Dit wilt zeggen dat alles er eenvoudig, functioneel en kleurrijk uitziet. Er kan op die manier meer aandacht gevestigd worden op de talloze gezichtsuitdrukkingen en vaak hilarische animaties of reacties van je eilandbewoners. Dit geheel wordt mooi ondersteund door allerlei leuke deuntjes en bliepjes, aangevuld met de nieuwe spraaksoftware die men voor het Westen ontwikkeld heeft. Deze software zet alle Engelstalige tekst in het spel om naar een grotendeels verstaanbaar Engels taaltje. Ook dit draagt goed bij tot het inlevingsvermogen van de speler.

Omdat het spelen van een spel als Tomodachi Life op ons eentje niet altijd even leuk is, kon de wederhelft van ondergetekende ook aan slag met de game. Aangezien zij wat ervaring heeft met dergelijke sim-games, konden we op die manier ook wat andere inzichten verwerven. Tevens toonde dit de kracht van het samenspelen en delen van elkaars avonturen aan. Aangezien de Mii's telkens anders en op hun eigen unieke manier reageren, krijg je twee heel verschillende games en is het dus ontzettend leuk om de avonturen van elkaars Mii's te delen en wat met elkaar te bespreken. Ondergetekende zal bijvoorbeeld als Mii heel wat verschillende avonturen beleven in de ene game, terwijl hij in de andere game heel anders ingekleurd kan worden op basis van de instructies die de speler geeft.

De relaties is het spel zijn over het algemeen goed uitgewerkt en bevonden, al is het in het begin toch wel effectief eventjes zoeken hoe je de talloze personages in het spel het beste kan dirigeren. Daarnaast is het krijgen en onderhouden van kindjes een leuke beleving, alleen is het wel een vervelende klus om de wenende babies weer rustig te krijgen. Naast het krijgen van kinderen kan je Tomodachi ook op reis gaan. Af en toe zal je een ticket krijgen die je aan je Mii-mannetjes kan schenken.

Wat ze wel jammer vond, was het feit dat je buiten een vast decor niet echt zelf het meubilair kan uitkiezen en het kan plaatsen in de leefkamers. Op dat vlak is het spel dus wat minder uitgebreid dan heel wat andere simgames. Wel vond ze het erg leuk dat je voor bijna alles wat je goed doet geld krijgt en zo toch gestimuleerd wordt om dagelijks toch even wat te spelen en het geld nadien te investeren in kledij, cadeautjes en voedsel voor je mannetjes. Tomodachi Life is daarom ook een erg nieuwe, verfrissende ervaring die je dagelijks toch telkens weer even weet te boeien en je niet rap beu zal zijn.