The Elder Scrolls Online

The Elder Scrolls Online

[Gespeeld op pc door GuerrillaDawg en Phazon]

The Elder Scrolls is een franchise die al jaar en dag bekend staat als één van de meest populaire rpg's. De aankondiging van The Elder Scrolls Online, een MMO, bracht dan ook meteen gemengde gevoelens met zich mee. Je zou namelijk kunnen stellen dat de franchise diens populariteit vooral te danken heeft aan het feit dat de speler een erg grote, dynamische wereld krijgt voorgeschoteld waarin hij of zij in zijn eentje op avontuur kan gaan. Dat gevoel verlies je meestal als je een MMO begint te spelen, toch in de meeste gevallen. Je zou dan ook denken dat het een positief punt is als we jullie vertellen dat The Elder Scrolls op dat vlak een uitzondering is. Dat is het jammer genoeg niet, want de enige reden dat de game niet aanvoelt als een traditionele MMO is omdat het blijkbaar zelf niet goed weet of het nu eigenlijk een MMO is... of een singleplayer rpg.

Het bewijs daarvan merk je redelijk snel. Het verhaal is nog steeds opgebouwd op een manier waarbij jij de grote held van het verhaal bent. Je wordt natuurlijk wel in de meeste mmo's aangesproken als een of andere held, maar in The Elder Scrolls Online wordt er al tijdens de eerste paar minuten gesproken over de uitverkorene als het over de speler gaat. Toegegeven, we zijn zo'n zaken wel gewoon met de voorgaande Elder Scrolls games in het achterhoofd, maar in een MMO durft dat al snel een probleem te vormen met de kern van het genre: je bent nu eenmaal niet de enige held in de wereld.

Zelfs in de proloog is dat al duidelijk. Terwijl we opgesloten zitten in Coldharbour - een van de vele daedric realms - en zitten te wachten tot het verhaal verdergaat, hoor je verderop constant andere spelers die aan het vechten zijn. Dat lijkt an sich niet zo erg, maar het zorgt er wel voor dat het des te moeilijker wordt om je in te leven in het verhaal dat er verteld wordt, zeker gezien er op dat moment gezegd wordt dat je de enige uitverkorene bent en dat enkel jij ervoor kan zorgen dat ontsnapping uit Coldharbour mogelijk is.

Het is iets dat meermaals gebeurt in de game en het breekt dan ook vaak met de immersie van het verhaal, iets waar de ontwikkelaar nochtans vrij veel moeite lijkt in te steken. Net zoals de mainline-games proberen de meeste quests namelijk een leuk verhaal te vertellen. Het gaat op dat vlak wat verder dan de traditionele MMO en je krijgt dan ook meer opties zoals de mogelijkheid om NPC's te intimideren of te overtuigen aan de hand van je social skills, iets dat uiteraard regelrecht uit de singleplayer rpg komt. Het geeft de quests een extra laag diepte en het past ook gewoon in de MMO. Meer nog, quests waar je deze skills kan toepassen zijn vaak de leukste quests in heel de game, samen met de quests waar je als een detective te werk moet gaan.

Het merendeel van de quests legt natuurlijk nog steeds de focus op het uitmoorden van de lokale schepsels. Dat hoeft niet meteen een probleem te zijn, maar The Elder Scrolls Online maakt er wel een probleem van door slechte phasing toe te passen en een gebrekkig design. Voorbeelden zijn er genoeg: wanneer we opgesloten worden in een kerker tijdens een van de story-missies, hoor je voortdurend de poort van de kerker open en toe gaan. Ondertussen staat er naast ons een willekeurige speler te dansen. Dat even terzijde, wanneer we eindelijk kennis maken met de man die ons zal helpen te ontsnappen, horen we nog steeds de poort open en toe gaan door andere spelers, dat terwijl we op ons gemak de quest van de man proberen door te lezen. De poort die open en toe gaat irriteert en breekt constant met de immersie die het spel tracht te brengen.

Anderzijds heb je quests waar je een dungeon betreedt en waar je andere spelers constant ziet te vechten tegen de lucht. Ze vechten eigenlijk tegen monsters, maar door het phasing-systeem van deze MMO krijg je hun monsters niet te zien. De reden daarvoor is simpel: ze zitten op een ander punt in het verhaal en door de phasing kan je hen wel zien, maar niet de vijanden waartegen ze vechten. Dit zorgt er natuurlijk voor dat je niet hoeft te wachten op de respawn van een bepaalde vijand, maar het is toch maar vreemd om andere spelers te passeren terwijl ze niets zitten aan te vallen. Het systeem is nochtans flexibel gebouwd, want bij andere quests gebeurt het dan weer dat je volledig verdwijnt als je niet op hetzelfde punt zit als de andere spelers. Dat hebben we zelf ondervonden toen we in groep zaten te spelen met een medespeler, want zelfs een party maken verhindert niet dat jij of je vriend plotseling verdwijnt door phasing, ook al zie je op de minimap zijn icoontje naast je staan. Dat werkt niet enkel storend voor mensen die willen samenspelen, het duwt de game ook weer in de richting van een singleplayer MMO.

Het is dan ook vreemd om te zeggen, maar The Elder Scrolls Online moedigt samen spelen veel te weinig aan. Er zijn gewoon te veel quests die precies gemaakt zijn met een singleplayer-ervaring in het achterhoofd. Het mag dan wel kloppen dat ze gebruik maken van phasing om te vermijden dat je lang moet wachten op bepaalde respawns of andere objectieven, maar dat zorgt er ook voor dat de MMO in zijn geheel minder sociaal wordt. Verder zijn er nog steeds heel wat quests waar er slechts één object is of waar je de de strijd moet aangaan met andere spelers omdat slechts één persoon telkens krediet krijgt voor een handeling. Dat durft er af en toe voor te zorgen dat je vrij lang staat te wachten. Anno 2014 zijn er genoeg MMO's die aantonen dat het ook anders kan en het is dan ook een jammere zaak dat dit een probleem vormt in de game.

Tamriel zelve is trouwens ook een tweesnijdend zwaard. Om te beginnen is het geheel erg groot. De singleplayer RPG's hadden elk slechts één provincie waarin de speler kon rondlopen, maar nu heb je een heel resem van deze provincies. Dat lijkt immens groot, maar toch zal je maar 1/3 van die zones zien onderweg naar het maximum-level. Tamriel is namelijk opgesplitst in drie facties (Daggerfall Covenant, Ebonheart Pact en Aldmeri Dominion) en elke factie beheerst een deel provincies. De keuze van je factie bepaalt rechtstreeks waar je zal spelen tot level 50. Ben je dus van plan om samen te spelen met een vriend, dan moet je sowieso dezelfde factie kiezen. Vergelijkbaar met World of Warcraft, al is de userbase hier dus in drieën gesplitst en niet in twee. 

Er is echter nog een tweede reden waarom de wereld eigenlijk niet zo groot aanvoelt. Wanneer je  een nieuwe zone betreedt, valt het al snel op hoe gelijkaardig alles is. De gebouwen voelen erg repetitief aan en ook de dungeons voelen veel te gelijkaardig aan. Zelfs de monsters zijn vrij generisch en brengen weinig vernieuwing met zich mee. Enkel de fauna en flora is her en der wat anders, maar dat is niet genoeg om je het gevoel te geven dat je eindelijk in een nieuwe zone bent. Integendeel, het voelt in de meeste gevallen aan als een verlenging van de eerste zone en het verhaal begint zelfs voorspelbaar te worden.

Wat misschien wel interessant is voor sommige mensen, is het combat-systeem. Dat is nagenoeg hetzelfde gebleven als je de Elder Scrolls-games gewend bent. Het is misschien ook het meest vernieuwende onderdeel voor een MMO, gezien het merendeel van de competitie niet echt steunt op een action-systeem à la Skyrim. Het behoudt natuurlijk wel de traditionele MMO skills en spells, waardoor het vooral aanvoelt als een hybride tussen de twee. Speciaal voor de fans zit er ook een first-person view mode in, maar zelf zijn we daar niet echt van overtuigd. Het is misschien leuk voor de fans, maar op gebied van gameplay is third-person mode nog altijd een stuk beter.

Het is ook vooral tijdens de dungeons en wanneer je een ietwat hoger level bent, dat het systeem echt tot zijn recht komt. Het is best leuk en biedt wat afwisseling tegenover de concurrentie. Zelf hebben we een tank gespeeld in de dungeons en dan valt het ook op dat het systeem ietwat geavanceerder wordt. Je moet niet enkel de vijand taunten, maar je moet ook speciale aanvallen blokkeren met je schild. Dat is ook meteen het grootste voordeel aan dit systeem, het  zorgt ervoor dat je echt in het gevecht zit omdat je moet aanvallen en blokkeren met je muis en niet gewoon spells en skills kunt blijven gebruiken.

Aangezien een aantal vijanden en minibazen best wat schade kunnen aanrichten, is het trouwens geen overbodige luxe om steeds voorzien te zien van de nodige bescherming. Echter pakt Elder Scrolls Online het ook hier anders aan dan in de meeste MMO's. Vijanden zullen erg weinig armor droppen, want is het vooral de bedoeling dat je deze zelf wat maakt. Regelmatig zal een quest of schatkist wel een stukje armor opleveren, maar als je goed beschermd en voorzien wilt zijn, zal je absoluut gebruik moeten maken van Crafting.

Er zijn zes verschillende soorten professions en het goede nieuws is dat je ze alle zes te allen tijde kan beoefenen. Skyrim-spelers zullen sowieso vertrouwd zijn met de professions, want het merendeel ervan neemt als basis de crafting mechanics die we uit Skyrim kennen. Blacksmithing, Clothing en Woodworking zijn erg belangrijk voor je wapens en armor aan te maken. Provisioning en Alchemy stellen je op hun beurt in staat om respectievelijk voedsel en potions aan te maken. Het spreekt voor zich dat je hiermee je personage tijdelijk van een buff kan voorzien of herstelt met de nodige levenspunten. Tot slot is er ook Enchanting, waarmee je je items van effecten kan voorzien.

Het Crafting-systeem an sich zit erg goed in elkaar en is ook erg toegankelijk en overzichtelijk. Met je Skill Points kan je bovendien een aantal handige voordelen voor je profession verkrijgen. Het enige nadeel is echter dat de gathering nodes (ertsen, hout en planten die je in de wereld kan verzamelen) publiekelijk zijn. Zie je een andere speler ook naar een erts gaan, kan je je maar beter haasten, want enkel de eerste persoon die deze erts weet te vergaren zal met deze grondstoffen aan de haal gaan.

Een ander leuk onderdeel is dat The Elder Scrolls Online veel aanpassingsmogelijkheden toelaat als het om je karakter gaat. Er zijn bijvoorbeeld veel minder beperkingen als je een klasse kiest. Het is perfect mogelijk om als sorcerer rond te lopen met een tweehandig zwaard, iets dat minder mogelijk is in andere MMO's. De keuze van je klasse zorgt er wel voor dat je een deel exclusieve skills krijgt, maar daarnaast ben je vrij om te gebruiken wat je wilt. Je kan zelfs nieuwe skills vrijspelen door een organisatie als de Fighters guild te joinen en allerlei quests te vervolledigen, allemaal dingen die spelers zeker zullen herkennen uit de mainline-reeks en ook zullen appreciëren.

Het gaat ook verder dan dat: het is bijvoorbeeld mogelijk om een vampier of weerwolf te worden. Dat heeft natuurlijk wel ludieke effecten gezien dit een MMO is en het is dan ook niet uitgesloten dat je spelers hun gave ziet verkopen. Eenmaal per week kan je als vampier/weerwolf namelijk een andere speler transformeren. Daarnaast krijg je tijdens een level-up ook telkens een skill point waarmee je upgrades kan kopen. Niet enkel voor je skills, maar ook voor je wapens, je armor, je klasse, crafting en zelfs je ras. Het is allemaal vrij uitgebreid en misschien zelfs wat complex voor nieuwe spelers, maar eenmaal je het onder de knie hebt, zul je deze extra laag diepte niet meer kunnen missen.

Elder Scrolls Online bevat ook een PvP-modus, die eigenlijk enkel bestaat uit een soort van Realm vs Realm-variant. Er zal dus geen PvP mogelijk zijn op kleine schaal, maar eerder een gigantisch gevecht tussen de drie facties. Er zijn een aantal Campaigns (aparte instances omdat niet iedereen op slechts 1 server terecht kan) die je kan joinen en kan instellen als je home campaign, alwaar jij Alliance Points kan verdienen. In de gekozen Campaign vertegenwoordig jij met tal van andere spelers je Faction en is het de bedoeling om burchten en andere belangrijke plekken te veroveren. Deze belegering zal natuurlijk niet altijd van een leien dakje verlopen, want er zijn uiteraard ook twee vijandelijke Facties die alles voor zich proberen te winnen.

De meeste forten en burchten zijn voorzien van een flinke verdediging, dus het is ook niet meteen een verrassing dat we gebruik kunnen maken van verschillende soorten siege weapons. Met een trebuchet, ram of catapult zal de belegering in ieder geval veel vlotter verlopen. Siege weapons en speciale armor kunnen aangekocht worden met Alliance Points. Deze punten verdien je door je vijanden te doden (hoog aantal AP) of vijandelijke punten (laag aantal AP) in beslag te nemen. Daarnaast zal je ook ervaringspunten verdienen, die toegepast worden op je PvE-level. In dat opzicht heb je dus ook effectief wat aan de PvP-campaigns, maar erg speciaal of vernieuwend is het allemaal niet.

De map waar de Campaing plaatsvindt, zal ongetwijfeld bij Oblivion-spelers bekend in de ogen klinken: Cyrodil. Uitgestrekt mag je erg letterlijk nemen, want de map is gigantisch. Wij vonden het eigenlijk een beetje te groot en vaak net wat te eentonig, waardoor er veel intensiteit verloren gaat, maar er bestaat gelukkig de mogelijkheid om snel te teleporteren naar elk fort dat momenteel in bezit van jouw Faction is. Te voet of met je paard zou je anders een twintigtal minuutjes nodig hebben om de map over te steken.

Op moment van schrijven zijn de Campaigns helaas erg ongebalanceerd, want spelers hebben de mogelijkheid om voor een laag aantal Alliance Points over te schakelen naar een andere Campaign. Dit geeft als resultaat dat een Campaign bijna steeds voor het merendeel in handen is van een Faction, zodat de andere twee Factions nog weinig moeite doen om het tij te keren. In dat opzicht heeft men nog heel wat werk voor de boeg, want als het merendeel van de spelers het na een aantal dagen reeds opgeeft, ligt er niet veel toekomst in het PvP-gedeelte van de game. Desondanks kunnen we best geloven dat de PvP voor heel wat mensen, zeker voor zij die nooit eerder in aanraking gekomen zijn met een RvR-game, een leuke afleiding of extra zal zijn.

Op audiovisueel vlak scoort The Elder Scrolls Online vrij goed, het beschikt over heel wat aardige locaties en mits wat lighting her en der kan je soms erg mooie plekjes vinden. Enkel de repetitieve mentaliteit van de wereld - iets waar we eerder al over hebben gesproken - stoort enigszins en zorgt ervoor dat je al wat sneller bent uitgekeken op bepaalde locaties of steden. Daarnaast zijn er helaas ook enkele locaties die er minder indrukkwekkend uitzien. Of dat aan de stijl van de locatie in kwestie ligt of aan de engine zelve, daar kunnen we niet met zekerheid op antwoorden. In zijn geheel leunt het qua graphics vooral aan bij Skyrim, wat zeker geen minpunt hoeft te zijn. Het is natuurlijk maar de vraag of de MMO daardoor niet te snel verouderd raakt, zeker gezien er een grote kans is dat de volgende elder scrolls rpg een betere engine krijgt, althans dat hopen we toch.