Resogun

Spetterende actie in Resogun

Wie de vorige lanceringen van Sony-consoles en –handhelds actief heeft meegemaakt, zal zich ongetwijfeld Stardust nog wel herinneren (of in eender welke andere variant, zoals Super Stardust en Delta). Deze visueel aantrekkelijke games lieten de effecten vrijelijk over het scherm lopen en zorgden tegelijkertijd voor verkrampte duimen, aangezien die quasi al het werk moeten doen.

De schoenmaker blijft in dit geval bij zijn leest met de komst van de PlayStation 4, maar hij tweakt wel wat gameplay-elementen om zo vernieuwing in Resogun te injecteren. Geen volledige planeet meer om over te vliegen, maar een balk waarin je naar links en rechts kan en beperkt naar boven en onder kan. Het lijkt de gameplay te beperken, doordat je minder kanten op kan en je ook slechts links en rechts kan schieten, maar die gedachtegang laat je al snel achterwege als je weer eens uit elkaar spat dankzij een kusje van een tegenstander.

De beperktere ruimte en de twee richtingen zorgen ervoor dat je nog meer op je hoede moet zijn en dat alles hectischer verloopt. Spawnende vijanden en kogels vliegen in het rond, terwijl je probeert te overleven en alles kapot probeert te knallen. Je boost gebruiken om enerzijds naar veiligere oorden te geraken en anderzijds ook wat vijanden kapot te vliegen is een tactiek, maar als je echt panikeert, kan je ook nog een bom laten afgaan die alles op die horizontale balk even de vernieling in schiet.

De grafische kwaliteit die hiermee van het scherm spat, is prachtig om te aanschouwen, alsmede alle kleine blokjes die in alle richtingen geknald worden. Een extra dimensie wordt aan het spel gegeven doordat alle meldingen ook nog eens via je controller komen, waardoor je veel dichter bij de actie lijkt te staan. De muziek knalt ook nog eens staalhard door de game en de combinatie met de spetterende graphics en de vele vijanden zorgt ervoor dat de adrenaline al snel torenhoog zit.

Die grafische pracht zorgt soms echter ook voor een nadeel, want er is soms zo ontzettend veel op je scherm aan het gebeuren dat het bijzonder moeilijk is om overzicht te houden. Honderden blokjes, vijanden, kogels, mensjes en achtergronden samen is namelijk soms wel een visuele overdaad. Dat ligt ook deels aan het feit dat het spel blijkbaar denkt dat een kleine tutorial niet nodig is. Je kan gewoon meteen aan het ‘verhaal’ (ahum) beginnen, waarbij telkens wordt gezegd dat je de mensen moet redden.

Die mensen zitten in kooien gepropt die enkel maar openen zodra je de ‘seekers’ hebt vernietigd. Vervolgens verschijnt er een groene lijn naar de specifieke kooi die opent en dan moet je proberen daar te geraken, de mens op te pikken en hem naar een teleportplatform te brengen. Lukt dat, dan krijg je punten, extra levens, bommen, en meer. Er zijn ook gewone power-ups te vinden, maar de mensen zijn de sleutel tot blijvend succes. Al die stappen (seekers, groene lijnen, pijltjes...) hadden wel eventjes mogen worden uitgelegd, want zomaar in het ongewisse moeten stappen, is er een beetje over.

In je queeste om het einde van de verschillende planeten en eindbazen te bereiken zal je over drie verschillende schepen kunnen beschikken. Ze hebben allemaal andere vaardigheden, wat ervoor zorgt dat het ene schip al beter geschikt is voor “newbies” dan het andere. Kogels die hun vijanden enigszins opzoeken is namelijk al iets behulpzamer dan kogels die gewoon rechtdoor gaan of kogels die breed schieten, maar slechts beperkte afstand kunnen overbruggen. Denk je al snel een Resogun-meester te zijn? Probeer dan eens een ander schip en kom snel huilend op je beslissing terug.