WWE 2K14

Een duik in de geschiedenis van Wrestlemania met WWE 2K14

[gespeeld op Xbox 360]

De WWE-franchise zat al enkele jaren in een dipje toen THQ vorig jaar uitpakte met de knappe Attitude Era-modus. Deze deed de kleffe Road to Wrestlemania-verhaalmodus meteen vergeten door terug te keren in de tijd naar enkele legendarische gevechten die vooral voor wat oudere fans tot de verbeelding spraken. In de nieuwe jaarlijkse update, voor het eerst onder de vlag van 2K, werden opnieuw de archieven bovengehaald om de show te kruiden – en dat met overwegend succes.

De dertigste verjaardag van Wrestlemania, ongetwijfeld het belangrijkste jaarlijkse evenement van het Amerikaans worstelen, komt eraan. Ter ere van die heuglijke gebeurtenis werden alle voorbije edities onder de loep genomen en krijgen we een bloemlezing voorgeschoteld van het beste wat de sport te bieden heeft gehad. Zowat alle grote namen zijn aanwezig, waarbij men opnieuw voor een zwaartepunt ergens eind de jaren negentig heeft gekozen. Niet toevallig is dat de periode wanneer ook de toeschouwers- en kijkcijferaantallen de hoogste toppen scheerden, wat ervoor zorgt dat iedereen die ooit een hart heeft gehad voor het theaterworstelen zijn hartje zal kunnen ophalen.

WWE 2K14 laat bijna geen enkele Hall of Famer en geen enkel hoogtepunt voorbijgaan uit de rijke Wrestlemania-geschiedenis, waardoor de afloop van veel matchen erg voorspelbaar is als je de sport zelf wat gevolgd hebt. Dat maakt deze duik in de historie van het officieuze WK er niet minder leuk om, want de meeste matchen geven nog steeds een kick om te spelen en om terug te zien in de uitgebreide videoreportages die je tussendoor op het scherm getoverd krijgt. 2K laat zijn invloed meteen ook voelen met de authentieke overlays die kampen uit de jaren ’80 en ’90 krijgen om ze zoveel mogelijk te laten aanvoelen als echte tv-beelden uit die tijd. We zagen het eerder al in de NBA-reeks en het werkt ook perfect bij de televisiesport die WWE toch wel is.

De meeste historische objectieven die je moet realiseren tijdens het naspelen van de Wrestlemania-kampen zijn gewoon fun om te doen. Denk maar aan de legendarische kamp tussen Hulk Hogan en Andre The Giant, waarbij de laatste een goedgeplaatste kopstoot verkoopt aan de hoekpaal omdat snelle Hulk net op tijd kon wegduiken. Good times, al was het nog leuker toen we de match zagen op het moment dat we ons nog niet realiseerden dat ze quasi volledig in scène zijn gezet en een vooraf uitgekiend scenario volgen. We blijven het desondanks allemaal leuk vinden om terug te zien, want een kopstoot tegen een ijzeren paal moet minstens toch een beetje pijn doen, niet?

Toch heeft de Wrestlemania-modus ook zijn minpuntjes, die vooral tot uiting komen wanneer je gewoon lekker meppen aan het uitdelen bent en wanneer die een resultaat zouden hebben dat niet past binnen het scenario dat de game je wil laten naspelen. De animaties die bijvoorbeeld getoond worden wanneer je iemand door het dak van een Hell in a Cell match zou rammen, maar dat eigenlijk niet mag, zijn op zijn zachtst gezegd even verwrongen als het staal zou moeten zijn na je move. Ook bij kampen waar je met drie of meer supersterren in de ring staat, en dus rekening moet houden met een extra AI-speler, draaien vaak uit op een vervelende uithoudingsrace waarbij je eerst de derde helemaal murw moet slaan vooraleer je ongestoord de voorgeschreven  beweging op nummer twee kunt uitvoeren.

De core gameplay voelt ook aan alsof er tegenover de vorige editie enkele tweaks zijn aangebracht die het spelbeeld moeten versnellen en meer actie zouden moeten opleveren. Vanuit het perspectief van een videogame is dat misschien goed, maar als (ex-)worstelfan vonden we de spelervaring veel te snel. Kampen worden vaak gedomineerd door reversals (het counteren van een move van je tegenstander) en door enorm snelle opvolgingen van brutale aanvallen, wat niet echt realistisch is gezien de kracht en snelheid die deze moves kosten. Het lijkt daardoor soms of je met onvermoeibare robotvechters aan de slag bent in plaats van met mensen die moe worden en pijn kunnen hebben. Aangezien dat laatste nu net één van de grootste aantrekkingspolen van het WWE-circus is, zagen we liever de ietwat tragere maar meer realistische gameplay uit de vorige games.

Hoewel de focus van de ontwikkelaar duidelijk op de verhaalmodus lag, zijn de talloze andere spelmodi die we ondertussen gewend zijn van een WWE-game opnieuw  van de partij. De meeste voelen identiek aan als wat we al kenden, los van een update met enkele nieuwe gezichten in de WWE. Dat geldt niet alleen voor de vele variaties op de kampen, maar ook op de manager-gerichte Universe modus en op de Creation-modus waarin je vechtersbazen en moves kunt creëren. Op visueel en auditief vlak houdt WWE 2K14 hetzelfde niveau aan als vorig jaar, wat betekent dat je getrakteerd wordt op de beste visuals, geluidseffecten en voiceovers die de franchise al te bieden had.