Final Fantasy XIV: A Realm Reborn

Hernieuwd leven in Final Fantasy XIV: A Realm Reborn

[Gespeeld op pc en PS3]

In 2010 lanceerde Square-Enix de tweede MMORPG in de Final Fantasy-reeks. Final Fantasy XIV beloofde een episch verhaal te zijn dat duizenden Final Fantasy-fans bij elkaar zou brengen om samen het avontuur tegemoet te gaan. Het grootste avontuur dat er uit voort vloeide was om langer dan 10 minuten ingelogd te blijven zonder gefrustreerd te geraken. Final Fantasy XIV had last van input lag, bugs, glitches en voornamelijk een groot gebrek aan content. Ook de Final Fantasy-sfeer ontbrak, want er waren geen klassieke jobs zoals Warrior, White Mage, Black Mage, Monk,... In plaats daarvan kregen we Marauder, Conjurer, Thaumaturge en Pugilist. De fans waren, op zijn zachtst gezegd, ontevreden. De producer van Final Fantasy XIV verliet de firma en Square-Enix besloot om het nog eens te proberen. Twee jaar later ging Final Fantasy XIV: A Realm Reborn live.

Final Fantasy XIV situeert zich in de wereld van Hydaelyn, op het continent Eorzea. De geschiedenis van Eorzea bestaat uit Astral Eras en Umbral Eras. De Astral Eras zijn tijden van vrede terwijl Umbral Eras ontstaan door grote rampen en tijden zijn waar iedereen op zijn hoede is. Final Fantasy XIV 1.0 speelde zicht af tijdens een Astral Era dat tot een einde kwam toen een van de manen van Hydaelyn vernietigd werd, een ramp die het begin in van een Umbral Era inluidde alsook het begin van A Realm Reborn.

Het einde van de Astral Era werd veroorzaakt door het technologisch superieure Garlean keizerrijk. Het keizerrijk viel Eorzea binnen en vernietigde de maan Dalamud dat tevens de gevangenis was van niemand minder dan de koning der draken, Bahamut. Die, eindelijk vrij, vernietigde grote delen van Eorzea alvorens hij weer gevangen kon gezet worden. Als speler maak je het einde mee van de Astral Era alvorens een mysterieus kristal je vijf jaar in de toekomst teleporteert. Eorzea is weer opgebouwd, maar de gebeurtenissen zijn nog niet vergeten. Het Garlean keizerrijk is teruggedrongen, maar niet verslagen. Het einde van Final Fantasy XIV werd in een, naar goede Final Fantasy gewoonte, prachtig filmpje weergegeven op de dag dat de servers offline gingen.

Het intro filmpje van Final Fantasy XIV: A Realm Reborn begint met dezelfde beelden, maar toont hoe je als speler in een heropgebouwd Eorzea beland. Voor je aan een leven als avonturier begint in de magische wereld van Hydaelyn moet je natuurlijk een personage aanmaken. Je hebt de keuze uit vijf rassen die verdacht hard lijken op de rassen uit Final Fantasy XI, die andere MMO uit de Final Fantasy reeks. De rassen zijn trouwens dezelfde gebleven als degene in Final Fantasy XIV 1.0. 

De mogelijkheden om het uiterlijk van je personage aan te passen zijn volgens de standaard van de hedendaagse MMO’s: haarkleur, kleur van de ogen, vorm van het gezicht, grootte, en ga zo maar door. Genoeg mogelijkheden om iets te maken dat naar je zin is. De verschillende rassen hebben iets andere statistieken, waardoor bepaalde rassen bepaalde klassen beter zullen kunnen spelen. Naar het einde toe is het verschil verwaarloosbaar en met de juiste uitrusting kan het helemaal verdwijnen.

Over die klassen gesproken, Final Fantasy XIV maakt gebruik van een uniek systeem dat ze het Armoury systeem genoemd hebben. Het komt erop neer dat je een startersklasse kiest, maar dat je gedurende het spel vrij van klasse kan wisselen, zolang je die klasse maar eerst vrijgespeeld hebt door middel van een eenvoudige quest. De klasse die je kiest tijdens de creatie van je personage bepaalt meteen ook in welke van de drie starterssteden je avontuur begint. Elke klasse heeft een guild, een plaats waar je de klasse kan vrijspelen en de verhaallijn van die klasse kan volgen. Uiteraard zitten die guilds mooi verspreid over de drie steden en zal je dus wat moeten reizen om alle klassen vrij te spelen. Eens je een extra klasse vrijgespeeld hebt is wisselen van klasse even eenvoudig als wisselen van wapen. Neem een bijl vast en je bent een Marauder, een zwaard transformeert je in een Gladiator enzovoort. Elke klasse begint op level 1 en moet apart ervaringspunten en levels verdienen.

Het wordt helemaal interessant wanneer je de mogelijkheid krijgt om skills van de ene klasse ook te gebruiken terwijl je een andere klasse bent. Elke 10 levels krijg je namelijk een extra slot ter beschikking om een skill van een andere klasse aan te hangen waardoor het Armoury systeem ineens een grote diepgang krijgt en je je speelstijl volledig kan gaan aanpassen aan hoe jij het wil. Ben je bijvoorbeeld een Marauder, een klasse die rondzwaait met gigantische bijlen, en speel je veel alleen? Dan is het wel de moeite om Pugilist (een martial-arts specialist) te gaan trainen tot je Second Wind (een genezingsspreuk) vrijspeelt.

Het Armoury systeem bestaat uit vier grote groepen: Disciples of War, Disciples of Magic, Disciples of the Land en Disciples of the Hand. De eerste twee groepen zijn vrij voor de hand liggend, healers en nukers maken deel uit van Disciples of Magic, damage dealers en tanks zitten in Disciples of War. Dat brengt ons meteen bij een ander uniek concept van A Realm Reborn: crafting en gathering. Beide zijn terug te vinden in zo goed als elke MMORPG, maar ze worden nooit als volwaardige klassen beschouwd. Als je in Final Fantasy XIV wil gaan mijnen naar mineralen en kristallen moet je een pikhouweel als wapen kiezen en je klasse verandert naar Miner. Wil je Goldsmith worden? Dan zal je een hamer als wapen moeten kiezen.

Als je erop uit trekt als Disciple of the Hand of Disciple of the Land kan je niet vechten, wat je meteen kwetsbaar maakt voor de verschillende monsters die door de gebieden van Eorzea dwalen. Voorzichtigheid is dus de boodschap. Zoals je waarschijnlijk al gelezen hebt zijn de traditionele klassen nog nergens te bespeuren, maar ze zijn er wel. Als je aan bepaalde voorwaarden voldaan hebt, bijvoorbeeld Marauder op level 30 gebracht en Gladiator tot level 15, dan kan je een job quest doen. Op die manier kan je dan Warrior vrijspelen.

De wereld van Eorzea bestaat uit vier grote steden. Er zijn de drie startsteden met daarbuiten een grote oppervlakte aan startersgebieden waar je als jonge avonturier aan de gameplay kan wennen en je eerste levels kan halen. De drie steden zijn Ul’Dah, een stad midden in de woestijn omgeven door hoge muren waar arena’s en gokken het favoriete tijdverdrijf zijn; Gridania, een stad in een bos bestaande uit riviertjes en houten gebouwen en als laatste Limsa Lominsa, een havenstad waar het krioelt van zeelui en piraten. De vierde stad, Ishgard, is momenteel nog niet open voor spelers, maar er wordt verwacht dat dit een centrale hub zal worden waar de meeste spelers zullen rondhangen, vergelijkbaar met Jeuno of Whitegate voor degene die Final Fantasy XI gespeeld hebben. De verschillende gebieden van Eorzea zijn groot in omvang, komen levendig over dankzij de monsters en de overvloed aan spelers die er rond lopen. De vegetatie en allerlei rotsen, ruïnes enzovoort geven aan alles een goed uitzicht.

In de wereld van Eorzea valt er vanalles te beleven. Om je level te verhogen, zijn er verschillende mogelijkheden. Allereerst zijn er de verhaallijnen. Er is een verhaal per stad en per klasse. Die verhalen worden aan elkaar gehouden door verschillende quests die we tot een goed einde moeten brengen en die een hele hoop experience punten opbrengen. Daarnaast kunnen we de stad verlaten en eindeloos beginnen grinden, door het ene na het andere beest genadeloos af te slachten. Op verschillende plaatsen in de gebieden zijn kampen te vinden die een Levemete hebben, een NPC die je leves kan geven. Leves zijn in feite mini-quests die je kan blijven herhalen, meestal van het kaliber “dood x aantal van monster y en kom dan terug”. Leves zijn een efficiënte manier van levellen en zijn heel populair. Het grote voordeel van leves is dat - eens je een leve start - de monsters die je moet afmaken met een speciaal icoon boven hun hoofd verschijnen en ben jij de enige speler die ze kan aanvallen. Je hoeft dus niet met anderen te strijden voor de XP.

Nog een optie is de Hunting log. Deze geeft je doelwitten ongeveer gelijk met je level en als je het gevraagde aantal van dat soort afmaakt, krijg je er een hoop bonus experience bovenop. De gevraagde monsters kom je trouwens makkelijk tegen tijdens het questen, want ze zijn herkenbaar aan hun icoon. Vervolgens is er het FATE systeem. Een FATE wordt getriggerd door een NPC of een tijdsspanne en is een event waar iedereen kan aan meedoen. De FATE wordt aangegeven op je map en je krijgt een waarschuwing op het scherm als er een in de buurt is. FATEs zijn een grote groep vijanden of een sterke vijand die moeten verslagen worden. Het aantal XP dat je krijgt, hangt af van je bijdrage tot de groep en de FATE. Ben je qua level veel te sterk (meer dan 5 levels hoger), dan zal je teruggeschaald worden, zodat je toch mee kan doen. Naast experience kan je in de zeldzamere FATEs ook uitrusting verdienen en iconische Final Fantasy personages zoals Odin tegenkomen.

Uiteraard zijn er ook in Final Fantasy XIV dungeons, of raids terug te vinden. Om snel een groep mensen bij elkaar te krijgen om een dungeon te gaan doen heeft Square-Enix de Duty Finder gebouwd. Je geeft aan welke dungeon, of duty, je wil doen, en als je niet in een party zit, wordt de Duty Finder gestart. Duty Finder gaat over alle servers heen op zoek naar spelers die dezelfde dungeon willen doen en gaat automatisch een groep selecteren met de juiste klassen en gaat die samen in de dungeon droppen. Niet langer uren lang staan roepen in de hoop dat iemand zin heeft om mee te gaan dus. Terwijl je wacht op de Duty Finder kan je gerust wat gaan questen of levequests gaan doen. Uiteraard is de kans vrij reëel dat je met de Duty Finder met mensen in een groep terecht komt die geen idee hebben wat ze doen. Wanneer een lid van je groep besluit dat het genoeg geweest is en vertrekt dan wordt er automatisch een nieuw lid toegevoegd die dan zijn weg naar de groep moet zoeken.

Transport doorheen Eorzea is in overvloed aanwezig, want spelers kunnen de boot, een airship of Chocobo nemen om ergens te geraken. In elke stad en elk kamp is er een Chocobo-verhuurder aanwezig die je overal kan heensturen, op voorwaarde dat je al geweest bent waar je naartoe wil. Bij hogere levels krijg je ook de mogelijkheid om je eigen Chocobo te ontwikkelen. Naast een transportmiddel kan je Chocobo je ook bijstaan in gevechten, als healer, damage dealer of tank. Doorheen Eorzea zijn verschillende kristallen te vinden, aetheryte genaamd, waar je je aan kan verbinden. Eens verbonden aan een kristal kan je er naartoe teleporteren. Eén kristal kan als home point gezet worden, als respawnpunt als het ware. Eens verbonden aan je eerste kristal leer je de spreuk Return, waarmee je automatisch terug gaat naar je home point.

Final Fantasy XIV kan gespeeld worden met de muis en het toetsenbord of met een controller. Vermits de game ook op PlayStation 3 beschikbaar is zijn de controls ontworpen met de controller in het achterhoofd. Je beschikt over twee hotbars waaraan je acht abilities kan koppelen per hotba. Je roept de hotbars op via de schouderknoppen van de controller. De vier richtingsknoppen en de vier actieknoppen worden dan gebruikt om een actie uit te voeren. In de praktijk werkt dit heel vlot, maar de 16 beschikbare slots wordt al snel wat weinig.

Final Fantasy XIV heeft het macrosysteem van Final Fantasy XI overgenomen en verder uitgebreid waardoor je als speler verschillende acties in één macro kan stoppen. Enig minpuntje aan de controller is het selecteren van doelwitten, want met de muis klik je op het gewenste doelwit, waar je met de controller door alle selecteerbare objecten op het scherm gaat via de richtingstoetsen tot je het juiste doelwit geselecteerd hebt. Het gaat wel, maar het duurt wat langer dan met de muis, zeker in een FATE. Rondlopen en de camera bedienen gaat vlot, zowel met toetsenbord als met controller. De menu’s reageren vlot op alle input, ook wanneer er heel veel gebeurt op het scherm.

Grafisch gezien is Final Fantasy XIV: A Realm Reborn teruggeschroefd ten opzichte van versie 1.0. De originele versie van Final Fantasy XIV was zo zwaar dat mensen met een middelmatige pc moeite hadden om het spel tegen een redelijke framerate te spelen, iets waarmee de Playstation 3 ook moeite zou hebben. Nu is alles teruggeschroefd naar DirectX 9 en draait het heel wat vlotter. Is het spel dan lelijker geworden? Helemaal niet, de omgevingen zijn prachtig, de personages zien er goed uit en de effecten tijdens gevechten spatten van het scherm af. In versie 1.0 had alles een nogal overdreven bloom effect waardoor vele gebieden er vrij plastiekerig uitzagen, een effect dat nu is verdwenen. Square-Enix heeft aangekondigd dat er binnenkort weer een DirectX 11 versie aankomt voor mensen met een zwaarder systeem, waardoor de PS3-versie waarschijnlijk zal achterhinken op de pc-versie, iets wat nu al lichtjes het geval is, laat staan met DirectX 11.

De soundtrack van Final Fantasy XIV is naar goede gewoonte zowel heel herkenbaar als gewoon steengoed. Zelfs de muziek tijdens de creatie van je personage zit goed. Het tempo gaat omhoog tijdens de tussenscènes en ook tijdens baasgevechten past de muziek zich aan. De geluidseffecten van de wapens en spreuken klinken vol en herkenbaar. Een aantal van de cutscènes zijn ook ingesproken door degelijke acteurs, maar jammer genoeg is dat aantal vrij klein. Een groot deel van de verhaallijnen, zelfs van het hoofdverhaal, zal je moeten volgen door dialogen te lezen, volledig in de stijl van de oudere Final Fantasy games.