Pacific Rim: The Video Game

We moeten het eigenlijk niet schrijven, maar het is algemeen geweten dat film-games niet altijd een waardig spel afleveren. Film-games hebben een releasedatum die vrij strict is en dat zorgt voor problemen, maar gelukkig zijn er een paar uitzonderingen. Pacific Rim doet het wereldwijd erg goed in de bioscopen, al raden we je aan om niet verder te lezen als je de film nog moet bekijken, want er zitten wel spoilers in de onderstaande tekst.

Op een doodgewone dag en zonder enige waarschuwing komen er grote monsters tevoorschijn uit een dimensie-scheur. Iets gelijksaardig als het bekende boek Dark forces van Stephen King, later verfilmd als The Mist. De mensheid vecht terug met gigantisch grote (en waarschijnlijk enorm dure) robots om de aarde te beschermen. Vanaf dat moment verlaat Pacific Rim: The Video Game de verhaallijn van de film. De ontwikkelaar Yuke's, vooral bekend door de WWE-games, heeft ervoor gekozen om het bovenstaande verhaal in het spel amper tot niet uit te leggen en verwacht dus dat je de film eerst bekeken hebt. Een verhaallijn in een spel als dit is echter gewoon een excuus om stoere en grote robots tegen angstaanjagende monsters te laten vechten in bijzonder indrukwekkende scènes.

In de film is dat toch zo, want Pacific Rim: The Video Game mist wel wat grafische afwerking om indrukwekkend over te komen. Het design van de personages is fantastisch, al heeft Yuke's daar weinig mee te maken. Het is vooral dankzij Wayne Barlowe en Oscar Chichoni dat de monsters en robots zo geloofwaardig zijn. Het gaat immers compleet fout met de houterige animaties en lachwekkend slechte grafische omgevingen. Gebouwen vallen in blokjes uit elkaar en het water lijkt een wapperend tapijt, alsof we teruggekatapuleerd worden naar het PS2-tijdperk. Het geluid is al niet veel beter, want er zit weinig variatie in en het geluid komt regelmatig niet overeen met de animatie. 

Pacific Rim: The Video Game is een één-tegen-één vechtspel waarin je zo snel mogelijk de levensbalk van de tegenstander op nul moet krijgen (Tekken, Street Fighter en Mortal Kombat-achtig dus). In de redelijk korte singleplayer heb je de beperkte keuze om als een Kaiju (monsters) of Jaegers (robots) te spelen. Je kan ontwikkelaar Yuke's toch erg in vraag stellen, want het spel maakt erg veel gebruik van downloadable content. Voor 800 Microsoft Points krijg je maar vijf speelbare karakters en amper twee verschillende stages. In de toekomst komen er tien karakters en zes betalende stages bij. Je kan je dus voorstellen dat met maar vijf speelbare karakters de 25 singleplayer missies snel repetitief worden. Dat is ook het woord waarmee we het vechtsysteem kunnen beschrijven. Met elke dodge, aanval die je blockt of aanval die je zelf doet, verlies je energie. Het is dus een strategische steekspel, vooral online, maar omdat er geen combo's zijn en het tactische spel erg traag speelt, ben je het na een paar singleplayer-rondes al snel beu. Online is het iets anders omdat de tegenstanders dan slimmer spelen en de voldoening van een succesvolle aanval ook veel groter is.

De online mode van het spel heeft een vrij unieke manier van spelen, want je kan kiezen tussen drie verschillende factions die elk hun eigen beloningen hebben. Door online gevechten te winnen krijg je nieuwe onderdelen om je Jaeger aan te passen, al gaat die vooruitgang wel erg traag. Jammer genoeg is de Matchmaking oneerlijk en speel je al snel tegen tegenstanders die je compleet weg blazen. Door het succes van de film spelen er redelijk veel mensen het spel online, al valt het af te wachten of er in een maand nog steeds tegenstanders te vinden zijn.