The Jak And Daxter Trilogy (PS Vita)

Drie games, twee helden en één avontuur in The Jak & Daxter Trilogy

Met The Jak and Daxter Trilogy brengt grootmacht Naughty Dog de eerste drie games van het hoofdverhaal van Jak and Daxter in zakformaat naar de PlayStation Vita. In februari vorig jaar kwam de collectie reeds uit op PlayStation 3, maar nu is Sony’s handheld aan de beurt. Oorspronkelijk kwamen de games uit op PlayStation 2 en kregen ze mooie reviewscores mee, maar laten we eens kijken of de games de tand des tijds hebben doorstaan.

Jak en Daxter werden gesponnen uit de fantasie van Andy Gavin en Jason Rubin, toen er nog aan Crash Team Racing werd gewerkt. De twee gloednieuwe helden namen niet snel na hun introductie het toneel over van Crash Bandicoot en zijn vrienden. Het hoofddoel van Naughty Dog was een grote open wereld creëren, in contrast met de Crash Bandicoot-wereld, en een verhaallijn brengen met meer diepgang. Daar waren ze alvast in geslaagd.

De eerste en derde game zijn erg kleurrijk, de tweede is grimmig. De eerste game is erg aimabel omwille van de kleurrijke open wereld met ludieke personages. De tweede game toont een volwassen kant van Jak die stoere praat uit en niet met zich laat sollen. Leuk hier is dat je snel even een voertuig kan ‘lenen’ van een voorbijganger wanneer je het wandelen beu bent. In de derde game krijg je nog meer vormen van vervoer voor de kiezen en heb je al sneller een groter arsenaal aan wapens en gaven. Qua verhaal zitten de drie games ook sterk in elkaar, al kan je gerust het verhaal naast je leggen en gewoon genieten van de game op zich. De trilogy is in dat opzicht dan ook een game die je makkelijk even op kan pikken en terug kan leggen. Ideaal voor een treinrit of busrit.

De drie games zijn erg gelijkaardig qua gameplay en wisselen van game gaat dan ook vlotjes. Jak and Daxter: The Precursor Legacy heeft echter wel last van framedrops en lag en dat kan irriteren. Gelukkig is het niet in die mate dat het onspeelbaar wordt, maar het is natuurlijk wel een spijtige zaak. Het menu van de drie games kan je controleren met het touchscreen aan de voorzijde of via de knoppen. In de games zelf is het touchscreen relatief weinig bruikbaar en zal je je voornamelijk behelpen met de knoppen. Als je de touchscreen kan gebruiken, dan lijkt het over het algemeen wel makkelijker te zijn voor het succesvol beëindigen van die bepaalde missie.

De touchpad aan de achterzijde van de PS Vita heeft de functies overgenomen van de L2 en R2-knoppen aangezien de handheld in tegenstelling tot de PS2-controller geen dubbele schouderknoppen heeft. Dit voelt echter niet handig aan en is soms ronduit irritant. Raak je het touchpad links aan, krijg je de HUD te zien. Raak je het rechts aan, dan activeert de camera waarbij je een first person-perspectief krijgt. Je kan dan rondkijken, maar niet rondlopen. Niet alleen is het een functie die vrijwel geen meerwaarde heeft, het lastige is dat je af en toe wel eens per ongeluk op het touchpad komt tijdens het gamen. Zit je dan midden in een geweldige sprong of in een gevecht, dan heb je natuurlijk brute pech, want dan komt Jak tot stilstand en kan je niks doen behalve rondkijken en zo snel mogelijk terug op het touchpad duwen om van dat camerastandpunt af te zijn. De responstijd is dan soms nogal aan de trage kant en dat is dan meestal de spreekwoordelijke druppel.

Inhoudelijk hebben de games zeker nog voldoende in hun mars om ons verwende gamers bezig te houden. Er zit meer dan voldoende variatie in de missies, vijanden, vervoer en werelden en elke game op zich heeft ook nog een iets ander gevoel of is gehuld in een andere sfeer, waardoor je dus zeker geen drie identieke games op je bord krijgt. De drie titels zitten in een HD-jasje. Ze zien er effectief opgesmukt uit, al zie je hier en daar natuurlijk wel de achtergrond die minder goed afgewerkt is of andere details die ontbreken. Misschien had het er allemaal wel nog iets beter kunnen uitzien, maar het drukt zeker de pret niet. Het stemmenwerk is uiteraard gebleven en is nog steeds geloofwaardig. Ook de muziek en algemeen geluid vormen nog steeds een mooi geheel met al de rest.