Mario and Donkey Kong: Minis on the Move

Minimale controle met maximale gevolgen in Mario & Donkey Kong: Minis on the Move

Mario en Donkey Kong gaan al eeuwen mee in de gamesindustrie en ze zijn vast al ouder dan enkele van onze trouwste lezers. De aap en de loodgieter zijn dan ook niet meer zo'n grote rivalen als vroeger. In de Mario and Donkey Kong-reeks moeten ze echter nog steeds niets van elkaar weten. Op de GBA en DS kwam Nintendo al met 2D-puzzelplatformers waar je kleine Mario's naar de finish moest brengen, maar voor de 3DS stapt de ontwikkelaar hier wat van af en maakt het van de reeks een volledige puzzelgame. Niks 2D meer aan en het lijkt niet zo'n slechte aanpassing te zijn ook.

In de eerdere games van Mario and Donkey Kong kon je zelf de mini Mario's ietwat controleren door ze aan te tikken op weg naar de finishlijn. Eventueel zette je ze even vast terwijl je een nieuwe weg creëerde in het 2D-level. In Mini's on the Move is alles echter radicaal anders. De game speelt zich nu met een bovenaanzicht af en de mini's moeten van de ene pijp naar de andere geraken. Jij moet een weg banen met behulp van tegels die de game jou (in verschillende spelvormen) biedt. Eenmaal je mini in actie schiet, moet je wel oppassen, want je kan hem niet meer verder controleren en in plaats van de finish te halen kan hij zich ook een ongeluk lopen, tenzij je hem nog snel te hulp schiet.

Je kan zelf wel beslissen wanneer je de mini laat vertrekken, maar hoe langer je over het level doet, des te minder punten je aan de meet behaalt. De tegels die je krijgt, vallen meestal even willekeurig als de blokken die je krijgt in Tetris. Vervolgens moet je ze op het speelveld slepen. De kortste weg naar de finish nemen is ook geen optie, want dan loop je alle speciale muntjes mis die in het level op je staan te wachten. Je moet ze alledrie verzamelen om een ster te verdienen en daarmee speel je dan weer nieuwe levels en modes vrij of kun je nieuwe soorten mini's kopen in een winkel.

Je zou denken dat een game als deze de hele tijd eenvoudig blijft, maar dat is heus niet. De game stelt voortdurend nieuwe tegels voor. De ene kan je verdraaien, dan weer krijg je schansen, springtegels en noem maar op. Ook slechte dingen duiken op zoals vijanden, vlijmscherpe pinnen of andere dodelijke mechanismen. Voor je het weet worden je hersenen gekraakt vooraleer je de weg naar de finish heelhuids vindt. Ook de tegels werken niet altijd mee, vermits ze willekeurig zijn. Je kan dan wel eens pech hebben en als je keuzelijstje vol zit en er geen extra tegels meer kunnen aangeboden worden, is het 'game over'. Je kan ze wel in een vuilbak kieperen die je na enkele stukjes een speciale tegel als beloning geeft, maar smijt je de verkeerde weg of leg je een tegel verkeerd op het veld, dan heb je pech en mag je van nul herbeginnen.

Naast de Mario-velden heb je er ook met andere thema's die iets anders werken. Bij die van Peach vallen geen stukken naar beneden, maar krijg je ze reeds in het begin. Aan jou om dan als een puzzel alles op de juiste plaats te leggen. Bij Toad ligt alles dan al weer op het veld, maar dit is de enige mode waarin je de stukken kan verschuiven om zo een goede baan te bekomen. Donkey Kong is nog het lastigste van allemaal. In zijn modus werkt alles zoals bij Mario, maar dan op velden die enkele keren groter zijn. Als je dan op het laatste iets mist, is het des te frusterender als je helemaal opnieuw moet beginnen. Naast de hoofdmodi heb je ook nog enkele mini-games die je kan spelen, maar ze zijn helaas niet echt schitterend te noemen. Met een katapult mini's afschieten naar vliegend vijanden of met een kraan de buit juist binnentrekken, Nintendo heeft in het verleden toch veel geinigere spelletjes bedacht.

Alles van boven bekijken werd vast vanwege het 3D-aspect gekozen, maar het is niet echt iets noemenswaardig in deze game. De mini's en de velden zien er wel weer mooi uit en ook het geluid is aangenaam voor de langere speelsessies, maar we vonden het 3D-effect niet meteen een meerwaarde met zich meebrengen. Wel leuk is dat je zelf ook levels en uitdagingen kan maken en ze online kan delen met anderen. Zo kan je na het uitspelen van de 180 puzzels toch nog tientallen levels gratis afhalen zoals we dit uit andere create-&-share games kennen. Daardoor is de game zeker zijn geld waard, gezien wat je er allemaal voor terugkrijgt.