Guacamelee

De perfecte combinatie van onderdelen in Guacamelee

[Gespeeld op PS3 en PS Vita]

Indie-ontwikkelaar Drinkbox Studios heeft zichzelf reeds bewezen met de sublieme Tales From Space-reeks, waarvan Mutant Blobs Attack een van de leukste launchgames van de Vita bleek te zijn. Met haar nieuwe project slaat het een compleet andere weg in, want Guacamelee is een actie-platformer in ware metroidvania-stijl, die zich afspeelt in een mysterieus dorpje in Mexico.

De term metroidvania duidt vooral op de typische combinatie van platformen, actie en adventure, zoals we die kennen uit klassiekers als Metroid en Castlevania. Guacamelee heeft een paar vette knipogen naar deze games, zoals upgrades die verstopt zijn in Chozo-beeldjes die een bal vasthouden en de typisch diagonale trappen. Daar houdt de vergelijking dan ook op. Drinkbox Studios is er in geslaagd om dit concept een unieke twist te geven, met een grappige, originele en hoogst verslavende game als resultaat.

In Guacamelee speel je de rol van Juan, die op zoek gaat naar zijn geliefde nadat die ontvoerd werd door een wandelend skelet. Daarbij krijgt hij bovennatuurlijke hulp, waardoor hij kan wisselen tussen twee dimensies, nieuwe vechttechnieken kan aanleren of zichzelf kan veranderen in een kip. De typische humor uit Tales From Space is dus overduidelijk weer aanwezig, maar er wordt wel telkens iets nuttigs mee gedaan. Als kip kan je door smalle gangen kruipen om plaatsen te bereiken waar je anders niet zou kunnen komen. Tijdens het platformen kan je het wisselen tussen dimensies in je voordeel gebruiken, omdat bepaalde structuren wel bestaan in de ene dimensie, maar niet in de andere. Het is bijzonder cool én uitdagend om te wall-jumpen tussen muren in verschillende dimensies. De ontwikkelaars hebben hier dan ook gretig van gebruik gemaakt om een aantal knappe levels in elkaar te boksen.

Over boksen gesproken: de combat van Guacamelee lijkt wel weggelopen uit een beat ‘em up, maar is verfijnd met een fantastisch combosysteem. Je begint met een standaard vuistaanval, maar in de loop van het spel leer je heel wat nieuwe technieken zoals een uppercut, een snelle duik naar beneden en het weggooien van vijanden. Deze technieken kan je aan elkaar rijgen tot één lange combo, waarbij je bijvoorbeeld een tegenstander met een uppercut de lucht in mept, daar een paar rake klappen uitdeelt, om hem vervolgens met een duik tegen de grond te smakken en tenslotte tegen een andere vijand te bowlen. Dit systeem werkt heel intuïtief, waardoor je in een mum van tijd de ene combo na de andere uit je mouw schudt. Verder in het spel is het zelfs nodig om hier optimaal gebruik van te maken, omdat  sommige tegenstanders een gekleurd schild hebben dat alleen maar met een bepaalde vechttechniek doorbroken kan worden. Op die manier blijven de makers variatie in de gevechten brengen, waardoor het spel blijft boeien.

Aan afwisseling is er dus zeker geen gebrek, en dat kan ook gezegd worden van de omgevingen. Je reist langs zuiderse dorpjes, donkere wouden, mysterieuze tempels en dorre woestijnen, die allemaal in een zeer geslaagde artistieke retro-stijl worden weergegeven, afhankelijk van de dimensie waarin je je bevindt. Ook de muziek en geluidseffecten passen perfect bij de sfeer van het spel. Enig puntje van kritiek dat we kunnen bedenken is dat het allemaal wat langer had mogen duren, want op een uur of zes heb je het hoofdverhaal uitgespeeld. Er zijn daarna wel nog een handvol sidequests op te lossen of je kan op jacht gaan naar de verborgen orbs om een alternatief einde vrij te spelen. Dit laatste vormt een stevige uitdaging, want sommige orbs zijn zeer goed verstopt of vereisen pittig platformwerk om ze te bereiken. Last but not least: wie een Vita en PS3 heeft, kan genieten van cross-buy èn cross-save, wat ideaal is voor een game die zich perfect leent voor onderweg of tussendoor.