Sine Mora

Fluitje van een cent in Sine Mora, of toch niet?

Sine Mora was aanvankelijk aangekondigd als een multiplatform game, maar werd vlak voor de release omgetoverd tot een Xbox360 exclusive. Niet bepaald respectvol van Digital Reality en Grasshopper ten opzichte van hun fans op pc en PS3, al verdween de teleurstelling wel een beetje toen bekend raakte dat de game uiteindelijk ook op deze platforms én de Vita zou verschijnen. 4Gamers nam tijdens het vallen van de eerste sneeuwvlokken de PS3- en Vita-versie van deze time-based shoot’em up onder de loep.

[Gespeeld op PS3]

Op het eerste zicht lijkt Sine Mora een klassieke side-scrolling shoot’em up met moderne 3D-graphics. Je bestuurt immers nog steeds een klein vliegtuigje en met behulp van je primaire en secundaire wapen dien je zoveel mogelijk tegenstanders af te knallen terwijl je een regen van kogels en tal van hindernissen moet ontwijken. Onderweg kan je powerups oppikken, die je wapens upgraden of andere voordelen geven zoals een schild of extra punten.

Maar schijn bedriegt, want het time-based aspect zorgt voor een leuke twist. In plaats van een health-bar krijg je in elk level een bepaalde tijd ter beschikking die langzaam aftelt. Als je tegenstanders neerhaalt, dan krijg je extra tijd bij, maar word je geraakt, dan worden er een aantal seconden afgetrokken. Het spreekt voor zich dat het de bedoeling is om het level te voltooien voor de tijd op nul staat, want dan is het genadeloos game over.

Daarnaast is het ook mogelijk om de tijd te manipuleren. Door op de R1-toets te drukken kan je de tijd vertragen, waardoor het een stuk makkelijker is om tussen de bewegende kogels te manoeuvreren. Dit verbruikt echter energie die zeer vlug leegloopt, dus het is een kwestie van inzicht om dit hulpmiddel op het juiste moment te gebruiken. Dit concept geeft Sine Mora een moderne toets in het genre, waardoor het spel toegankelijker wordt voor een groter publiek.

Nu moet je echter niet denken dat dit tijdsaspect voor een lagere moeilijkheidsgraad zorgt, want niets is minder waar. Zelfs op Normal is Sine Mora een behoorlijk pittige game en in de drie hogere moeilijkheidsgraden wordt er nog een flinke schep bovenop gedaan. Je zal de spelwereld van binnen en van buiten moeten leren kennen om er heelhuids doorheen te geraken, maar dit is iets wat je met plezier zal doen. Alle levels bevatten immers tal van originele uitdagingen, en vooral de ongelooflijk knap ontworpen eindbazen blijven imponeren. Verder is er een ruime variatie aan vliegtuigen, die elk hun eigen subwapen hebben.

Het enige wat ons stoorde, was dat sommige levels hindernissen bevatten die een instant Game Over veroorzaken. Bewegende onderdelen zijn redelijk voorspelbaar en makkelijk te ontwijken, maar op een gegeven moment moet je bijvoorbeeld je vliegtuig verstoppen in zwevend afval om automatisch afweergeschut te vermijden. Vooral op het kleine scherm van de Vita is het helemaal niet eenvoudig om nauwkeurig mee te bewegen en het is enorm frustrerend om daardoor telkens een aantal continues te verliezen.

De hoofdbrok van het spel bestaat uit een verhaalmodus die je met behulp van leuke cutscenes door alle levels heen loodst. Deze modus is tevens de eenvoudigste, al kan je een alternatief verhaal beleven door op een hogere moeilijkheidsgraad te spelen. Ben je daar mee klaar, dan kan je je skills testen in de arcade mode. Daarin krijg je slechts drie continues en kan je alleen op Challenging of hoger spelen. Verder is er een Score Attack mode waarin je een zo hoog mogelijke score moet behalen in één bepaald level en in Boss Training kan je oefenen tegen de verschillende eindbazen.

De slagzin ‘save the best for last’ is hier zeker van toepassing, want de graphics van Sine More zijn het neusje van de zalm. De spelwereld wordt gerenderd in 3D en ziet er gewoonweg formidabel uit. Uitgestrekte landschappen, een donkere onderwaterwereld, futuristische fabrieken... de beelden die je op je scherm krijgt, zijn keer op keer een streling voor het oog. Nadeel hiervan is dat het af en toe nogal druk wordt op het scherm, waardoor tegenstanders en kogels niet altijd even goed te zien zijn. De soundtrack is verder dik in orde en draagt enorm bij tot de sfeer. Ook zijn alle dialogen van de Story Mode ingesproken, maar dan wel in het Japans wat niet iedereen even leuk zal vinden.

Sine Mora op de Vita

De Vita heeft een rechtstreekse port gekregen van de PS3-versie, maar gelukkig is die goed tot zeer goed gelukt. Alle spelinhoud is aanwezig en ook op het kleine Amoled-scherm ziet het spel er ronduit fantastisch uit. In sommige levels zijn er kleine toegevingen gedaan qua details, maar al bij al is dit een van de grafisch knapste handheld games die je momenteel kan vinden. Verbazend genoeg draait het geheel ook zeer vlot. Slecht op een paar momenten vallen er framedrops te bespeuren, maar echt storend wordt het nooit. Het is wel zo dat je vliegtuig minder vlot te besturen is, omdat de analoge sticks van de Vita minder gevoelig zijn dan die van de PS3. Als je de keuze hebt, dan speel je Sine Mora dus best op console, maar ook de Vita-versie is zeker een aanrader. Helaas is het lovenswaardige cross-buy concept niet van toepassing, dus je zal beide versies apart moeten aankopen.