Paper Mario: Sticker Star

Papier hier in Paper Mario: Sticker Star

We beginnen steeds vaker te zien hoe consolegames hun weg naar de handheld vinden. De PS Vita kreeg dit jaar nog Uncharted en Resistance achter de kiezen en ook de 3DS zal met Paper Mario en Luigi’s Mansion twee games krijgen die van het grote scherm komen. Op de broer van Mario moeten we nog even wachten, maar Mario zelf is nu al opnieuw van de partij voor Kerstmis. Het zal wel geen zo’n triomfantelijke verkopen zien als de andere games van de loodgieter, maar alle briefjes in het laatje tellen en in deze game worden die briefjes en al het andere in de game mooi flinterdun weergegeven.

Met het eerste draagbare avontuur voor Paper Mario probeert de ontwikkelaar opnieuw de serie te vernieuwen zoals men dat deed bij Super Paper Mario op de Wii. Innoveren in het verhaal zat er helaas wel niet in. Waar Paper Mario op de Gamecube en Wii nog een bijzonder verhaal boden met memorabele personages en locaties, houdt Nintendo het dit keer op veilig. Prinses Peach houdt een feestje in haar kasteel totdat de alomgekende Bowser weer eens roet in het eten komt gooien. Ditmaal heeft hij het echter niet op de prinses gemunt, maar op de Sticker Star, een ster met sterke magische krachten.

Natuurlijk loopt alles weer niet zoals Bowser gehoopt had en algauw breekt de ster in verschillende Star Pieces die naar verschillende uithoeken van het Mushroom Kingdom vliegen. Aan Mario om alle stukjes van de ster terug te vinden voordat Bowser hem te vlug af is. Niet meteen het meest indrukwekkende verhaal uit de serie en ook qua cast is het ditmaal wat ondermaats. Buiten een pratende ster die je gedurende het verhaal informatie verschaft, zal Mario het alleen tegen de Goombas, Koopas en ander gespuis moeten opnemen. Gelukkig kent de game net als voorgaande delen nog genoeg grappige en aanstekelijke momenten om je onderweg niet te vervelen. De locaties die je bezoekt, zijn dan wel niet zo bijzonder, maar hetgeen je onderweg meemaakt, houdt je wel geboeid om het anders maar matige verhaal heelhuids te overleven.

Waar de game wel probeert te innoveren is in de combat. Weg zijn de experience punten, het levelen en de actie of magic punten om je aanvallen mee uit te voeren. In deze game draait het allemaal om de stickers. Er zitten 96 verschillende stickers in de game die Mario aanvallen verschaffen. Een sticker kan slechts eenmaal gebruikt worden en je zal maar een beperkt aantal bij je kunnen houden om je mee te verdedigen. De stickers kun je in de wereld vinden op bomen, struiken, huizen, noem maar op. Je trekt ze er gewoon van en raapt ze vervolgens op. Daarnaast kun je ze ook kopen in een winkel of krijgen door vijanden te verslaan, maar zonder deze stickers zul je niet ver komen in de platte wereld van Paper Mario.

Net zoals de oude Paper Mario-games spelen de gevechten zich terug beurtelings af. Je selecteert een sticker om te gebruiken in je aanval en vervolgens gebruikt Mario een sprong-, hamer- of fireflower-aanval. Door je aanval te timen en op het juiste moment op de A-knop te drukken kun je ook meer schade aanrichten of jezelf verdedigen tegen de vijand. Wat misschien opvalt, is dat je een vijand niet kan selecteren om aan te vallen. De game kiest automatisch de eerste in de rij en alleen met specialere stickeraanvallen kun je meerdere vijanden raken. Zo zorgt de game ervoor dat je soms een strategische aanpak gebruikt om gevaarlijke vijanden te verslaan, al kun je ook zeggen dat het luiheid van de ontwikkelaars was.

Om de gevechten wat boeiender te maken kun je tijdens een gevecht ook muntjes inzetten op een roulette om zo hopelijk meerdere keren in een beurt aan te vallen. Bij grote groepen vijanden is dit erg handig, om nog maar te zwijgen over de baasgevechten. Als je zo'n baas tegenkomt, mag je hopen dat je genoeg exemplaren van de juiste stickers bij je hebt of Mario zal opgerold en in de vuilbak gekegeld worden. Pas nadat je de tweede keer met een baas vecht, krijg je hints over hoe je hem moet verslaan, dus ofwel moet je meteen geluk hebben met je stickers of je mag ieder baasgevecht minstens tweemaal doorlopen voordat je weet wat zijn zwakte is.

Naast de gewone stickers huist de game ook Thing Stickers. Dit zijn speciale stickers die je in de wereld kan gebruiken om puzzels op te lossen of die je ook kunt inzetten in gevechten om enorme schade aan te richten tegen de vijand. Het nadeel aan deze stickers is dat ze erg zeldzaam en duur zijn. Gewone stickers vind je genoeg en zal je nooit echt moeten kopen, maar de Thing Stickers zijn diegene die al je zuurverdiend geld zullen opslorpen. Je hebt ze wel nodig om bepaalde zwaktes van bazen uit te buiten, dus je zal deze stickers ofwel moeten opsparen (al nemen ze meer plaats in je inventory) of je zal heen en weer mogen lopen naar een winkel die deze speciale stickers verkoopt.

Al de mindere puntjes terzijde blijven de gevechten wel even leuk als voorheen. Van de vijanden die samenkruipen om een nieuwe papieren vorm aan te nemen tot de Thing Stickers die soms letterlijk het veld wegblazen, het blijft allemaal leuk en aangenaam om te spelen. Ook de animaties van de figuren zijn schitterend weergegeven en al is alles van papier, het 3D-effect wordt in deze game schitterend weergegeven. Ook de karakters en wereld zien er strak getekend uit op de 3DS, net zoals de games op je televisie. Gekende en herwerkte melodietjes vergezellen je gedurende het verhaal en al zitten er niet veel bij die je je zal blijven herinneren, heeft het team toch goed haar best gedaan om de muziek zo gepast mogelijk te houden.