Inazuma Eleven Strikers

Mislukte tackle in Inazuma Eleven op Wii
 

Inazuma Eleven is een gamereeks  die onze contreien al een tijdje heeft bereikt, en combineert manga-/animestijlen met sport en RPG, om zo een ongebruikelijke voetbalgame te vormen. Hoewel in ons land de tekenfilms niet worden uitgezonden, kregen we wel al twee games voor de DS. Nu brengt Nintendo de reeks, ontwikkeld door Level-5, ook naar de televisieschermen met Inazuma Eleven Strikers voor Wii.

Normaliter is een bondige samenvatting van het verhaal een goede start om een game te bespreken. Vreemd genoeg is daar echter niets van te bespeuren in deze Inazuma Eleven. De hoofdmodus voor een speler daagt je uit om aan steeds moeilijkere toernooien deel te nemen en deze allemaal te overwinnen, om uiteindelijk de beste te worden. Versla je een ploeg, dan kan je daaruit spelers rekruteren om zo het Raimon-team waarmee je begint naar hartenlust te modificeren. Daarnaast kan je enkele trainingssessies aangaan, die echter niet erg belonend zijn, of met tot drie vrienden spelen in de multiplayermodus. Deze laatste doet de game aanvoelen als een launchtitel van de Wii, aangezien je met zijn allen heel wat zal staan schudden met je Wiimote om succesvol moves uit te voeren.

Als er iets is dat meteen duidelijk mag wezen, is het dat dit spel geenszins speelt als andere, populairdere voetbalgames. Verwacht geen FIFA- of PES-achtige gameplay, want bij Inazuma Eleven draait het niet zozeer om tactiek als om spektakel. De enige formule die je zal terugvinden is dat je in balbezit kan passen en schieten; tackles en slides zijn dan weer de acties die je uitvoert wanneer je tegenstander aan de bal is. Als de vergelijking met een andere game toch zou moeten gemaakt worden, ligt Mario Strikers Charged Football het dichtst in de buurt. De matches zijn ook hier enorm chaotisch en worden niet beperkt tot een veld, twee elftallen, twee goals en een bal. Wel van belang zijn de speciale vaardigheden die de spelers met zich meebrengen, om voor flitsende, typisch Japanse speelpartijen te zorgen.

Zoals je op bovenstaande screenshot onderaan kan zien, beschikt elke speler over Technical Points (TP). Dit is in essentie een “special”-meter, die je spelers in staat stelt hun unieke vaardigheden, onder vorm van draken, muren, tornado’s en meer boven te halen. Deze zijn van amusante en flashy animaties voorzien, wat je wel kan verwachten gezien de invloed van anime die het spel kent. Daar gaat echter mee gepaard dat de dynamiek van een match bij elke uitvoering van speciale vaardigheden behoorlijk om zeep wordt geholpen. Steeds opnieuw wordt het spel als het ware stilgelegd, zodat je animaties moet bekijken die je na enkele partijtjes wellicht al tientallen keren hebt gezien. Dat kan behoorlijk storend zijn en werkt toch minder goed als de meer dynamische items van Mario Strikers.

Wat vaak jammer is bij een animegame, is dat de originele stemmen niet werden behouden, wat ook hier het geval is. Alle stemmen zijn in het Engels ingesproken en klinken soms behoorlijk vervelend, zeker aangezien je bepaalde zinnen of uitspraken een twintigtal maal kan horen tijdens een match. Ook qua muziek hoef je geen bijzonder goede soundtrack te verwachten. Op visueel vlak heeft men dan weer wel de juiste beslissing genomen en geopteerd voor een cel shaded stijl, die de Japanse cartoonstijl wel vaker weet te sieren. Het visuele aspect is dan ook veruit het beste punt van de hele game en het enige waarover niet meteen iets negatiefs kan worden gezegd.