Rock Band Blitz (XBLA, PSN)

Een valse noot in Rock Band Blitz?
 

Wanneer je met een titel als Rock Band Blitz te maken krijgt, dan weet je dat er twee verschillende oogpunten zijn om zo’n game te bekijken: dat van de speler die gepokt en gemazeld is door andere Rock Band-games en dat van de gamer die zijn neus ophaalt voor muziek- en ritmegames. Voor de eerste soort is een review totaal overbodig: je krijgt 25 songs die meteen speelbaar zijn in elke andere Rock Band-titel en dat voor 15 euro in plaats van een kleine 50 euro die je normaal gezien neertelt voor dat aantal nummers. Voor wie geen Rock Band-disc in huis heeft, valt dit immense voordeel weg en is Blitz een stuk minder aantrekkelijk.

Je moet het Harmonix nageven: voor hun fans (waaronder ondergetekende) is deze nieuwe Arcadegame een gigantisch cadeau qua songs en krijg je er als het ware een nieuwe ritmegame gratis bovenop. Ervaren spelers zullen dus vooral naar de tracklist kijken en die bevat met onder andere Queen, Foo Fighters en Red Hot Chili Peppers meer dan genoeg knallers om niet te twijfelen en die 15 euro gewoon neer te tellen. Opvallend is dat er ook relatief veel recente poppy nummers  de tracklist hebben gehaald, zodat ook fans van Pink, Kelly Clarkson, Maroon 5 en Christina Aguilera verwend worden. Speel je dus nog steeds Rock Band 3 plat (wat je trouwens zou moeten doen), stop dan gerust met het lezen van deze review en wacht geen moment om die download te starten, want je verliest er enkel kostbare speeltijd mee.

Nu, wie niet om de tuin kan geleid worden met wat gratis songs is natuurlijk vooral geïnteresseerd in de gameplay van deze nieuwe Rock Band Blitz. Wie misschien zat te hopen op een terugkeer van de legendarische games uit de begindagen van Harmonix (ja, we hebben het natuurlijk over Frequency en Amplitude, beste 4Gamers-quizzers), mag die hoop nog even opbergen. Hoewel Rock Band Blitz ook focust op het switchen tussen verschillende instrumenten, zoals Frequency draaide rond het spelen met verschillende tracks, is de spelervaring veel meer gericht op het vrijspelen en kiezen van goede power-ups dan op het beheersen van de basisgameplay.

Dat laatste zit overigens wel behoorlijk goed in elkaar. Het is de bedoeling om een scoremultiplier op te bouwen door voor elk van de instrumenten die in het nummer gebruikt worden (drums, gitaar, bass, vocals en keyboard) het juiste ritme aan te geven met de controller. Geen plastieken instrumenten deze keer en ook geen vijf rijtjes van noten per instrument zoals we dat gewend zijn, maar wel twee. Geoefende spelers herkennen wel dezelfde patronen, wat ook de reden is dat elke bestaande Rock Band-track meteen speelbaar is in Rock band Blitz. In plaats  van het volledig correct spelen van één enkel instrument vraagt Blitz je vooral om de multiplier voor elk van de instrumenten de hoogte in te duwen, want het is het instrument dat het slechtst scoort dat eigenlijk je maximale multiplier bepaalt. De zaak is dus om je zo efficiënt mogelijk een weg te proberen banen naar het instrument met de zwakste multiplier. Om de zoveel tijd passeer je een checkpoint in de song, waarna de maximaal haalbare multiplier verhoogd wordt naar de laagste multiplier plus drie. Bij langere nummers haal je dus makkelijk 20x tegen het inzetten van de outro.

Bovenop het balanceren van elk instrument kun je ook nog een Blitz-modus triggeren door lange combo’s te maken van correcte opeenvolgende noten, waarna de camera daalt en de noten sneller lijken te passeren terwijl je score tegelijk sneller toeneemt. Deze bonus is eigen best tricky, want door het slechtere zicht op de note-highway is het gemakkelijker om bij hetzelfde instrument te blijven plakken als je de Blitz wil laten aanhouden, maar toch blijft tegelijkertijd het hoofddoel om élk instrument te gaan boosten tegen het volgende checkpoint.

Dit complexe mechanisme om highscores na te jagen vereist wat vingervlugheid die je kunt aanscherpen door te oefenen, maar na een tijdje blijkt dat het perfect balanceren van alle instrumenten geen garantie op succes is. Dé kunst om topscores te realiseren zit ‘m immers in de power-ups die je kunt aanzetten tijdens het spelen van Blitz – vergelijk ze met de skulls in een Halo-game. Bij elk nummer kun je zo drie power-ups tegelijk activeren, nadat je ze hebt vrijgespeeld tenminste. Dat vrijspelen gebeurt op basis van een ‘Cred’-tellertje, dat steeds toeneemt naarmate je meer songs afhaspelt. Wanneer je welbepaalde limieten bereikt, krijg je toegang tot nieuwe power-ups. Je kunt echter niet constant de allerbeste selecteren, want een systeem van coins waarmee je moet betalen voor het activeren van elke power-up is zo opgezet dat de krachtigere boosts veel duurder zijn dan de zwakkere. Heel hoog scoren moet dus afgewisseld worden met goud farmen om de beste power-ups te kunnen betalen voor de volgende highscore-run.

Wat moet je je dan voorstellen bij deze power-ups? Sommige hebben enkel invloed op een enkel instrument (dubbele punten voor drumnoten, om er maar eentje te noemen), terwijl andere  voor tijdelijke hulp zorgen (zoals het laten spelen van een instrument door de AI of het bombarderen van de notenbalk zodat een hele sectie noten meteen in punten worden omgezet). Andere power-ups maken het nog iets bonter. Er zit er bijvoorbeeld eentje tussen waarbij er een gigantische pinball op de track wordt gekatapulteerd die je dan in het spel moet houden door de balk waarmee je een instrument selecteert op de juiste plaats te houden. Andere effecten laten brandende noten of weglopende noten op de notenbalk verschijnen die je moet achternazitten voor een stevige puntenboost. Dat allemaal terwijl je nog steeds multipliers probeert de hoogte in te jagen natuurlijk.

De gameplay voelt daardoor bij momenten enorm chaotisch aan omdat er zoveel verschillende zaken tegelijk gebeuren en het ook niet altijd duidelijk is wat nu de hoogste scores oplevert. De balans lijkt soms ook totaal zoek, want door ons een volledige song alleen maar te concentreren op de pinball die we soms op de track toverden, haalden we ruim meer punten dan ons de volgende keer op net hetzelfde nummer volledig toe te leggen op de multipliers. De ‘sweet spot’ vinden bestaat dus eigenlijk uit het weten welke power-ups het beste passen bij welke song en op welk moment je ze dan precies moet loslaten. Door het weinig transparante scoremechanisme is het echter allesbehalve simpel om dat uit te zoeken zonder dat je eindeloos lang na elkaar hetzelfde nummer gaat herhalen. Dan bots je al snel op het spook van de repetitiviteit, want eens je alle power-ups eens gezien hebt, is er maar weinig dat je erg lang aan het spelen kan houden buiten het najagen van highscores.

Rock Band Blitz bevat immers geen carrièremodus en geen multiplayermodus. Voor een Rock Band-spel is dat best vreemd en dat moet Harmonix ook gedacht hebben, want er werd een enorme focus geplaatst op de Facebook-app die je met je vrienden moet verbinden. Rock Band World laat je immers over PSN en XBLA heen vrienden op Facebook uitdagen en volgen doorheen hun Rock Band Blitz-carrière. Leuk als je zelf Facebook gebruikt en tegelijkertijd veel vrienden hebt die ook het spel willen spelen en erover willen opscheppen via hun Facebook-account. Zelf hadden we veel liever een echte muliplayer gezien in plaats van dit surrogaat via sociale media, maar smaken kunnen natuurlijk verschillen. Zelf vinden we vooral afwisseling door onze bibliotheek van meer dan 300 nummers, maar wie beperkt is tot de 25 bijgeleverde songs zal daar jammer genoeg vrij snel op uitgekeken geraken.

Grafisch ziet het er allemaal wel blits uit en loopt de notenbalk voor de gelegenheid niet over een vlak parcours maar over een hellend en bochtenrijke track langsheen kleurrijke omgevingen. Het past allemaal in de arcade-spirit van de game, maar is wel op een lager niveau dan de graphics die we in Rock Band 3 kregen voorgeschoteld. Met duizenden beschikbare originele tracks kunnen we bezwaarlijk klachten hebben over het geluid, want als speler heb je zelf alle controle over je muziekbibliotheek.