Theatrhythm Final Fantasy

Bij Square-Enix schept men graag wat variatie in de verschillende games die men publiceert en dat wordt weer eens bewezen met Theatrhythm Final Fantasy. Het spel, ontwikkeld door Indieszero, biedt spelers met gevoel voor ritme een uitdaging in de vorm van bekende melodieën uit de Final Fantasy-reeks. Voor fans klinkt het alvast als muziek in de oren, maar de vraag blijft evenwel of de combinatie tussen ritme en RPG een geslaagd concept vormt.

Er zijn niet veel franchises die zich aan een ritmische game kunnen wagen, maar de muziek van Final Fantasy heeft nogal eens de neiging om bij te blijven hangen en dat zullen de ontwikkelaars van Theatrhythm geweten hebben. Het spel bevat meer dan 65 liedjes uit de dertien delen van de hoofdreeks, wat neerkomt op minstens vijf liedjes per deel. Als je een Final Fantasy hebt gespeeld, is de kans heel groot dat je de songs ervan zal herkennen en zelfs al eens kippenvel krijgt.

Een compilatiespel als dit, dat andere games uit verschillende decennia samenbrengt, zou problemen moeten hebben met het samenbrengen van visuele stijlen. Hier heeft men echter een briljante oplossing bedacht. Door het uiterlijk van alle personages aan te passen en ze kleine cartoonversies te geven (chibi voor de kenners), is men erin gelukt om de personages er te laten uitzien alsof ze daadwerkelijk in hetzelfde spel samen horen. Dit zorgt voor een geslaagde presentatie en dat doet een nostalgische ervaring als deze eer aan. Naast de visuals is ook de muziek in orde. Het kan geen simpele taak geweest om de goede muziek uit elke titel te halen, maar ondergetekende vindt de keuze alvast juist gemaakt.

Het verhaal is redelijk simpel, en gelijkaardig aan dat van Dissidia: Final Fantasy voor de PlayStation Portable. Alles draait rond de strijd tussen de goden Cosmos en Chaos en jij moet met de protagonisten uit Final Fantasy vechten voor de godin Cosmos, die het goede vertegenwoordigt. Je begint door een party samen te stellen, bestaande uit vier leden. Elke Final Fantasy biedt je in het begin slechts één personage aan, maar later kan je er meer bijwinnen en je party kan op elk moment gewijzigd worden.

Vervolgens kan je aan de slag. Je krijgt eerst nog een flinke dosis tutorials, maar uiteindelijk zal je op het scherm van de Series-modus kunnen kiezen met welk deel van de reeks je wil spelen. Elk deel geeft je dan een Opening Theme, een Battle Music Stage (BMS), een Field Music Stage (FMS), een Event Music Stage (EMS) en een Ending Theme. Over de BMS, FMS en EMS volgt meer, maar het komt er uiteindelijk op neer dat deze drie vormen van liedjes de effectieve gameplay vormen, waarbij je door met de stylus op het onderste scherm te tikken, erover te glijden en het tijdelijk aangeraakt te houden, op drie verschillende manieren de songs moet voltooien. Het klinkt als een simpele formule, maar op de hogere moeilijkheidsgraden wordt het behoorlijk lastig en het verbeteren van je eigen scores kan een verslavende werking hebben.

Naast de Series-modus zijn er nog de Challenge- en Chaos Shrine-modi. Bij Challenge kan je elke song individueel herspelen en nieuwe moeilijkheidsgraden vrijspelen door goede scores te behalen. Chaos Shrine biedt een ander soort uitdaging, door telkens een moeilijke en willekeurige FMS en BMS te serveren, waarvan je de titel niet kan zien. Je moet dus zelf het liedje herkennen en meteen bespelen. Zo verzamel je allerlei items, kan je personages vrijspelen en krijg je nieuwe Dark Notes. Deze Dark Notes geven je dan nieuwe uitdagingen en deze kan je trouwens met anderen uitwisselen via StreetPass.

Fans worden met Museum ook nog eens op hun wenken bediend. Hier kan je immers vrijgespeelde muziek en filmpjes beluisteren en bezichtigen en CollectaCards, kaarten die je tijdens het spelen verzamelt, aanschouwen. Voorts vind je er onder Records allerlei door het spel bijgehouden data terug.

Tijd om de verschillende vormen van spelen te analyseren. Zoals gezegd zijn er Battle Music Stages, Field Music Stages en Event Music Stages, respectievelijk afgekort tot BMS, FMS en EMS. Bij de drie vormen is het de bedoeling om de correcte beweging met je stylus uit te voeren op het moment dat de corresponderende beweging (weergegeven met een cirkel) net in de lege cirkel komt (zie screenshots). Mis je een beweging, dan verlies je Health Points (HP). Wanneer je HP op is, eindigt het liedje zonder dat je het mag afmaken.

Tijdens het spelen van eender welke soort Stage, zal je op het onderste scherm niets bijzonders zien. Dit doet immers enkel dienst als de plaats waar je de juiste bewegingen met de stylus moet uitvoeren. Het spreekt dus voor zich dat het belangrijk is om het bovenste scherm in de gaten te houden. Daar zie je steeds op de voorgrond welke bewegingen je moet uitvoeren, je score, je level, en je HP onder vorm van een balk. De achtergrond varieert bij de drie verschillende vormen.

Bij BMS zie je op de achtergrond van het bovenste scherm je gehele party aan de rechterkant en aan de linkerkant telkens een monster, eveneens voorzien van een nieuw uiterlijk. Zo passen ook de monsters in de speelse setting van deze game. Door op de juiste manier bewegingen uit te voeren versla je zo vijanden en verhoog je je score.

Een FMS toont op de achtergrond de leider van je party, die door velden, bossen en meer wandelt. Afhankelijk van de Final Fantasy waarvan je een FMS speelt, zal je ook verschillende zaken uit  de games herkennen. De bedoeling is om het einde van het parcours te behalen om daar een ander personage te ontmoeten om een schatkist te krijgen met daarin een item. Bij deze vorm zal je vaak de stylus tegen het scherm aangedrukt moeten houden, om vervolgens naar boven en beneden te bewegen op de maat van het lied.

Tot slot is er de EMS, waarbij op de achtergrond een compilatiefilmpje van de desbetreffende Final Fantasy in 3D wordt getoond. Vanaf Final Fantasy VII zijn dit voorgerenderde CGI-filmpjes uit de games, maar bij de voorgaande delen zijn het beelden uit het spel zelf. Zo wordt er bij de eerste zes delen dus ook heel wat tekst getoond, die jammer genoeg steeds in het Japans is, waardoor wij er niet allemaal even veel van kunnen begrijpen. Hier beweegt de lege cirkel zich rond op het scherm, naar de bewegingen die je moet uitvoeren toe.

De Final Fantasy games zijn Role Playing Games (RPG), dus het is niet verwonderlijk dat er RPG-elementen in Theatrhythm zijn verwerkt. Je kan met ieder personage tot vier vaardigheden of spreuken instellen om je stats omhoog te brengen en voor de gehele party kan je één item instellen. Dit kan gaan van Potions om je HP terug omhoog te brengen, tot voorwerpen die de spreuken van je personages versterken. Na ieder liedje krijg je ook Experience en na het behalen van een bepaalde hoeveelheid gaat je level omhoog, maar daar hangt verder niet veel aan vast. Het levelen is dus nogal zinloos en men had het er even goed kunnen uit laten, dan zou het spel vlotter doorspelen.

Als je van het spel maar niet genoeg krijgt, dan kan je via de eShop meer liedjes downloaden voor Theatrhythm Final Fantasy. Momenteel zijn er acht songs via deze weg beschikbaar en, hoewel het erg leuk is om op deze manier het spel uit te breiden, is het toch jammer dat ze geld kosten. Gelukkig ligt de kost per liedje niet al te hoog, namelijk op €1,00 per stuk, maar het zou toch wenselijk zijn om extra inhoud gratis te kunnen downloaden.