Diablo III

De Diablo-reeks bestaat al meer dan vijftien jaar en is volgens velen een van de reeksen die je moet gespeeld hebben. Ondertussen zijn de eerste twee delen al een tijdje hun glans verloren en daarom staat Diablo 3 nu ook in de winkelrekken te pronken. Het project waar Blizzard erg lang mee bezig geweest is, is eindelijk speelbaar. De oude rotten onder ons zullen ongetwijfeld naar de lancering uitgekeken hebben. Blizzard heeft zelf grif toegegeven dat men met deze game niet wou innoveren, maar een “perfect uitgevoerde” game op de markt wouden brengen. Met die gedachtegang  van lead designer Jay Wilson in ons achterhoofd, zijn we begonnen aan onze opstand tegen de demonische legioenen die Sanctuary bedreigen.

Hoewel de vorige zin de aftrap geeft van een stukje achtergrondverhaal, moet er meteen worden gezegd dat mensen die een echte RPG verwachten met diepgaand verhaal, op hun honger zullen blijven zitten. Het gaat er in de Diablo-games steeds hetzelfde aan toe: jij bent de held en moet het uiteindelijk opnemen tegen het allergrootste kwaad. Je pakt geleidelijk aan sterkere vijanden aan over vier grote hoofdstukken, met elk verschillende eindbazen om tot slot een episch gevecht aan te gaan met de baas van al het gespuis dat je ondertussen een kopje kleiner hebt gemaakt. Het verhaal vindt nog steeds plaats in Sanctuary, je passeert en begint zelfs nog steeds in Tristram. Om spoilervrij te blijven, zullen we vermelden dat er nog steeds een hele hoop bekende personages uit de vorige games in voorkomen en daar houden we het dan ook bij. Kortom, op veel vlakken gaat de game hetzelfde aanvoelen als de vorige twee, niet alleen qua gameplay, maar ook qua verhaal en setting.

Je zal doorheen deze review dan ook merken dat er veel overeenkomsten zijn met de vorige games, wat ook te verwachten was volgens de aankondigingen van Blizzard. Zij willen immers de fans van de oude games niet teleurstellen en willen de nieuwe generatie fans laten proeven van wat het was om een Diablo-game te spelen. Veel jongere gamers hebben zich immers nooit gewaagd aan de reeks, omdat het nu eenmaal van 2001 geleden is dat de laatste expansion van Diablo 2 verscheen. Daardoor kan je wel spreken van een gebrek aan innovatie, maar langs de andere kant blijft de kern van de game hetzelfde en krijgt het hier en daar verbeteringen. Er zaten namelijk enkele frustrerende momenten in de vorige Diablo-games, die Blizzard heeftproberen weg tewerken. Langs de andere kant is en blijft het echt wel Diablo. Als de vorige games je niet konden smaken of het genre zegt je niets, dan gaat deze game daar zeker geen verandering in brengen.

Mine, mine, mine …

Een van de belangrijkste aspecten aan dit soort games is de zogenaamde item fever. Dat betekent dat je als speler bijna koortsachtig op zoek gaat naar betere uitrusting voor je personage. Daardoor kan je weer makkelijker grotere vijanden aan, waardoor je nog betere uitrusting krijgt en zo blijft het maar doorgaan. De vijanden vliegen je werkelijk rond de oren en af en toe laten die dan dat ene zwaard of schild vallen waar je al een tijdje naar op zoek was. In de vorige game werden er online boss runs gedaan om de beste gear te verzamelen in zo kort mogelijk tijd. Deze keer wil Blizzard echter dat je door de hele game speelt om je loot te verzamelen, wat hen aardig gelukt is door het concept van speciale groepjes vijanden. De zogenaamde “special” of “rare” encounters zijn groepjes van drie of meer vijanden die veel sterker zijn dan de rest. Ze hebben steeds hun eigen speciale eigenschappen (affixes), wat bepaalt hoe moeilijk ze neer te halen zijn.

Het is een leuke twist die er voor zorgt dat je soms zit te gillen als een klein meisje op Skype of TeamSpeak wanneer je toevallig een groepje tegenkomt in Hell difficulty met de woorden “Waller Molten Frozen Mortar” eronder bijvoorbeeld. Je wordt dan bevroren terwijl er mortier-vuurballen naar je hoofd geschoten worden en er nog eens lava onder je voeten zit. Je wil dan weglopen en ineens staat er een muur voor je neus die je volledig insluit met diezelfde beestjes. Het zorgt ervoor dat je hart even sneller gaan slaan en je meestal enkele keren doodgaat. Het eindresultaat mag er wel wezen: variatie, uitdaging en voldoening wanneer je ze eindelijk neerkrijgt. Deze groepjes vijanden laten ook de beste loot vallen, waardoor je ze ook echt gaat opzoeken.

De zogenaamde online experience

Je las hierboven ook al dat de game online multiplayer heeft. De wereld van Sanctuary te lijf gaan met vrienden is er veel makkelijker op geworden. Je hebt een friends list en kan gewoon op hun naam klikken om hun game te joinen terwijl zij al een tijdje bezig zijn. Dat is handig, maar er is wel een groot nadeel aan: je moet steeds online zijn als je wil spelen. Offline play bestaat niet meer anno 2012 bij Blizzard. Dat is er gekomen om verschillende redenen: cheaters tegengaan, meer controle hebben over de game zelf aangezien alles op de servers van Blizzard gebeurt en ook om de verkoop van items in de game te kunnen regelen. Bij Diablo 2 ontstond er namelijk een ware heksenketel aan illegale verkoopsites waar mensen soms bedrogen werden. Blizzard wil daar met haar  eigen Auction House verandering in brengen, maar dat komt later in het artikel aan bod.

Het online spelen zit erg goed in elkaar. Je vrienden kunnen al veel verder zitten in de game. Je kan in de meeste gevallen gewoon samen spelen, hoewel het niet aangeraden is als het verschil in level te groot is. Deze keer is het maximum level 60 en niet 99. Op 30, 50 en 60 kan je respectievelijk overstappen van de normale moeilijkheidsgraad naar Nightmare, Hell en Inferno. Er is al heel wat te doen geweest rond de moeilijkheidsgraad van Diablo 3 en de meeste hardcore fans zijn er nog niet van overtuigd dat de game moeilijk genoeg is. Wat ons wel al opviel, is dat de eerste en tweede moeilijkheidsgraad in principe heel goed te doen zijn als je weet waar je mee bezig bent. De nodige uitdaging voor de echte fans komt pas in Hell en Inferno.

Je kan ook nog steeds gewoon zelf aan de slag en op je eentje de game uitspelen, maar eens je in de hogere moeilijkheidsgraden terecht komt, zal het toch aangewezen zijn om samen te spelen. Voor mensen zonder gaming vrienden, zijn er de public games. Een druk op de knop en je wordt samengezet met mensen die hetzelfde gedeelte van de game willen spelen. Het lootsysteem in deze derde game zorgt er ook voor dat je niet meer als een gek op de gevallen loot moet gaan drukken. In de tweede game viel de loot namelijk voor iedereen en diegene die het snelst was, kon met de hele buit gaan lopen. Deze keer krijgt ieder zijn eigen items, wat een hele grote verbetering is.

Going once, going twice… Sold!

Samen spelen met vrienden is dus nog steeds de leukste manier om Diablo te spelen. Je vergroot ook de kans dat je items krijgt voor jouw personage aangezien je vrienden sneller geneigd zullen zijn hun items af te staan die ze niet kunnen gebruiken. Je bent echter wel beperkt tot groepjes van vier, terwijl je vroeger met acht spelers in een game kon. Indien je toch niet aan de gewilde items zou geraken, heb je meestal wel een overschot aan goud. Dat kan je op verschillende manieren kwijt.

Je kan zelf proberen items of gems te maken via de BlackSmith en Jeweler. Deze personages in de game zijn erg simpel te gebruiken en zorgen meestal voor goede upgrades. Ze zijn niet echt vernieuwend. De Blacksmith zit hier en daar wel anders in elkaar, maar neemt ook voor een stuk het “gokken” op items over van Diablo 2. Je weet immers niet welke stats een item zal hebben wanneer je hem maakt. De Jeweler doet op zijn beurt net hetzelfde als de Horadric Cube, met enkele extra’s. Hij verbetert de jewels die je vindt en die je in je uitrusting kan verwerken.

Langs de andere kant, kan je ook al je zuurverdiende geld in de online Auction House kwijt. Mensen die de Auction House van World Of Warcraft kennen, hoeven hier geen verdere uitleg bij. Mensen vinden items in de wereld en bieden die te koop aan. Je moet hiervoor wel uit de game gaan, wat niet echt handig is. Het zit met de hele Auction House nog niet snor en dat weet Blizzard ook. De volgende patches zullen op dat vlak hopelijk wat verbetering brengen. Het heeft alleszins al voor de nodige frustratie gezorgd bij de spelers. Vertraging op de auction house, onhandige of te veel acties nodig om iets te kopen over verkopen, te weinig opties om te zoeken en nog een hoop andere kleine bugs maken duidelijk dat dit niet goed genoeg is uitgewerkt. Dit gebeurt nog steeds met ingame geld, want Blizzards grotere vernieuwing, een Auction House met echt geld, laat nog op zich wachten.

Waarschijnlijk wouden ze eerst zien hoe goed of slecht de gewone Auction House ontvangen werd door de community. Het is duidelijk dat dit niet vlot verloopt en dus zullen we waarschijnlijk nog een tijdje mogen wachten op de Real Money Auction House (RMAH). Die is er trouwens gekomen net omdat veel mensen geld wilden betalen voor items in Diablo 2. Blizzard wil hier zelf controle over houden om de spelers te beschermen. Of hen dat gaat lukken valt nog af wachten.

Hoogstaand grafisch geweld niet nodig?

De makers van Diablo 3 waren het er over eens dat deze game lange tijd zou moeten meegaan. Daarom werd er gekozen voor een erg stilistische aanpak. De game ziet er op het eerste zicht niet erg spectaculair uit wanneer je begint. Alles is grauw en grijs, de texturen zien er niet superscherp uit, zelfs niet op een erg dure game pc. Hierdoor kan de game gespeeld worden op een hele hoop configuraties, maar het kon volgens ons toch net een tikkeltje beter qua grafische opties voor mensen met een erg zware pc. Wanneer je echter begint skills te gebruiken en er ineens een vijftigtal vijanden over je scherm lopen, ben je dat al snel vergeten. Het midden  van je scherm, waar je personage steeds loopt, wordt regelmatig omgetoverd tot een ware explosie van kleuren en effecten, wat een streling voor het oog is. Als je dan uiteindelijk de volgende skill van je personage vrijspeelt en het voor de eerste keer gebruikt, kan er wel eens een grijns op je gezicht komen te staan.

Die skills werken nu op een volledig andere manier. Ze zijn onderverdeeld in zes groepen, met elk een aantal basistalenten van je personage. Per skill kan je nog eens een aantal runes kiezen, die van de skill iets totaal anders maken. Dat kan best getoond worden aan de hand van onderstaand (ondertussen verouderd) filmpje.

Dit systeem, samen met het feit dat je je skills gelijk wanneer kan veranderen, zorgt ervoor dat je nooit meer een nieuw personage zal moeten maken. In de vorige games moest je volledig opnieuw beginnen om een andere skill tree te gebruiken. Dat is leuk aangezien je alles kan uitproberen wat je maar wilt. De tijd van volledig opnieuw te beginnen om een andere Barbarian te maken, is dus voorbij. Dit zal niet elke speler even leuk vinden, omdat sommigen vinden dat dit het unieke karakter van je personage teniet doet. Het feit dat je nu kan wisselen naargelang de situatie en ook eens wat kan afwisselen qua speelstijl - zonder weer door 4 Acts en evenveel moeilijkheidsgraden te gaan - lijkt ons echter een mooie zaak.

De vijf verschillende classes in de game die deze skills kunnen gebruiken zijn deze keer Wizard, Demon Hunter, Witch Doctor, Monk en de welgekende Barbarian. De enige terugkerende held is de Barbarian, dat grotendeels dezelfde manier van spelen heeft als bij de vorige game. De Demon Hunter komt op het eerste zicht overeen met de Amazon, maar wordt nu al de nieuwe Sorceress genoemd, omwille van het feit dat die heel veel area damage doet en zich het snelst over de hele wereld kan bewegen. De Witch Doctor kan je best vergelijken met de Necromancer van Diablo 2 omdat die een waar leger kan oproepen om voor zich te vechten. De monk heeft aura’s (mantra’s genoemd), wat een knipoog is naar de Paladin, maar deze klasse heeft zijn eigen nieuwe speelstijl. De wizard sluit de rij af als magic user en doet wat zijn naam suggereert. Het leuke is dat elk personage wel degelijk zijn eigen speelstijl heeft en je vanaf de eerste levels al snel door hebt of het iets voor jou is of niet.

Tenslotte moet er nog iets gezegd worden over de lancering van Diablo 3. De beloofde PVP zit niet in de game, wat ons al doet vermoeden dat de game niet volledig af was op lancering. Daarnaast waren de servers van Blizzard duidelijk niet capabel genoeg om de load aan te kunnen van de eerste dagen. De fora van Blizzard en de andere community sites stonden immers vol met klachten. Mensen konden niet inloggen of hadden problemen met hun account. Eens ingelogd kon je geregeld uit de game vliegen, de game niet opstarten of werden er error messages op je scherm getoverd. Het Auction House werkte niet naar behoren en was geregeld zelfs onbeschikbaar. Kortom: dit is niet wat verwacht werd van een Blizzard-game.

Het is een van de weinige bedrijven die erg veel weet van goede server-infrastructuur dankzij World of Warcraft. Ze zouden het ook gewend moeten zijn om grote online releases te doen met de expansions van die game. Het inloggen van miljoenen gebruikers tegelijk is hen ook niet onbekend. Daardoor kregen velen het gevoel alsof de game toch niet 100% af was, wat volledig in tegenspraak is met de “When it’s done”-filosofie van Blizzard. De perfecte game maken is natuurlijk onmogelijk en er moet altijd ruimte zijn voor lanceringsproblemen. Het bedrijf heeft echter wel de reputatie om naar de community te luisteren, regelmatige en goede patches uit te brengen en ook op redelijke termijn oplossingen te vinden voor eventuele problemen.

Toch knaagt er iets en had het volgens ons net iets beter gekund, niet alleen qua server- en accountproblemen, maar ook de game zelf. Je kan argumenteren dat het verhaal in een Diablo game niet van belang is, maar volgens de bescheiden mening van deze redacteur kon het verhaal veel sterker en minder voorspelbaar zijn. Soms leek het alsof men zelfs geen moeite deed om het verhaal engagerend te maken. Dat kan ook echter een gevolg zijn van de gameplay die zo leuk is, dat je het verhaal voorbij wilt lopen. Als er een ding is dat snor zit, is het wel de gameplay van Diablo 3. Iedereen kent wel het gevoel van “nog even en dan stop ik” dat games zoals Civilization, Blizzards eigen World of Warcraft en nog vele andere games je kunnen bezorgen. Dat gevoel zal je zeker terugvinden in Diablo 3. Nog even het volgende check point halen of nog snel die boss neerhalen, je zal genoeg smoesjes vinden om verder te spelen.