Kid Icarus: Of Myths and Monsters (VC 3DS)

De Kid Icarus-reeks heeft inmiddels drie titels op haar naam staan. Een voor de NES, een voor de Game Boy, en het recente Kid Icarus: Uprising voor de 3DS. Naast de 3D Classics-versie van het origineel, kan je ook de Virtual Console-versie van Kid Icarus: Of Myths and Monsters verkrijgen en spelen op de Nintendo 3DS. Daarbij moeten we ons dan wel afvragen of de game de tand des tijds heeft overleefd.

In Of Myths and Monsters speel je, vijf jaar na het origineel, wederom als Pit, onze heldhaftige engel die vecht in dienst van de godin Palutena. Dit keer niet tegen Medusa, maar de demon Orcos. In een voorspellende nachtmerrie zag Palutena namelijk dat Orcos met zijn leger Engelenland zou gaan overnemen, en daar moet jij een stokje voor zien te steken.

Fundamenteel blijft de formule van Kid Icarus hier dezelfde als bij zijn voorganger. Je beweegt Pit met het D-pad, en gebruikt slechts twee andere knoppen, een om te springen en een om een pijl uit je magische boog te vuren. Logisch ook, want de Game Boy had (buiten Start en Select) geen andere knoppen. Gaandeweg dien je allerlei vijanden een welgemikte pijl te serveren en hartjes te verzamelen, die in het Kid Icarus-universum het betaalmiddel zijn in winkels.

Er zijn echter ook enkele verschillen. Het geluid klinkt wel quasi hetzelfde als dat van het origineel, maar grafisch moet Of Myths and Monsters natuurlijk wel onderdoen. De NES kon immers mooiere beelden toveren dan de Game Boy. De handheld bood dan vroeger natuurlijk wel het voordeel dat je een draagbaar Kid Icarus-avontuur kon spelen, maar aangezien nu beide varianten voor de 3DS beschikbaar zijn, biedt deze game geen voordeel ten opzichte van zijn voorganger. Daar komt dan nog eens bij dat het origineel van een 3D-effect is voorzien voor zijn digitale versie, wat niet over Of Myths and Monsters kan gezegd worden.

Voorts is de moeilijkheidsgraad, die Kid Icarus zo pittig maakte (maar helaas niet even toegankelijk voor iedereen), nu een beetje teruggeschroefd. Zo kan je dit keer, na een heuse klim gemaakt te hebben, ook teruggaan naar plaatsen die je zonet nog had bezocht. Dit kon in de eerste game niet, wat zorgt dat deze game iets toegankelijker is. Toch kan het ook frustrerend zijn om je klim opnieuw te doen, ook al ben je niet gestorven. Tot slot is het een merkbaar verschil dat de omgevingen die je doorkruist iets groter zijn gemaakt, of tenminste toch in de breedte. Dit was met de additionele toevoeging van een mini-map heel leuk geweest, maar helaas beschikte de Game Boy niet over de capaciteiten om dit tot een goed, overzichtelijk einde te brengen.