Shoot Many Robots (XBLA, PSN)

Zelden vertelt de titel van een boek, film of game je eigenlijk zowat alles wat er over het werk te vertellen valt. Grand Theft Auto gaat over zoveel meer dan auto’s stelen, Rundskop is zoveel diepgaander dan wat de titel doet vermoeden en Playboy geeft eigenlijk een totaal verkeerd beeld over een maandblad dat vooral rond interessante artikels draait. Dit moet ontwikkelaar Demiurge ook gestoord hebben en dus noemden ze hun nieuwste game maar Shoot Many Robots.

Shoot Many Robots is inderdaad zo simpel als de titel doet uitschijnen. Zoek geen sterk verhaal of dubbele bodems in de belevenissen van Walter P. Tugnut, een 100% redneck-hillbillygeval, want die is er niet. Gedurende levels aan een stuk wordt deze kale bink langs alle kanten belaagd door grote hordes losgeslagen robots en ze massaal afknallen is de enige optie. Op de keper beschouwd is Shoot Many Robots een tweedimensionale side-scrolling shooter, waarin je met maximaal vier spelers  tegelijk aan de slag kunt. Voeg daarbij een uitgebreid loot- en levellingsysteem om het geheel wat meer body te geven en je weet precies wat je van deze game kunt verwachten.

Hoewel de game zowel solo als met vrienden speelbaar is, zijn er enkele goede reden om vooral voor de offline en online multiplayer te opteren in plaats van in je eentje de strijd aan te gaan met de robotica. Een eerste probleem dat zich stelt is de ietwat archaïsche besturing. In plaats van gebruik te maken van beide analoge sticks om te bewegen en te schieten, hanteert Shoot Many Robots de linkse stick in ware PSP-stijl voor beide doeleinden tegelijk. Je kunt dus enkel schieten in de richting waarin je je voortbeweegt. Met de linkerschouderknop kun je je positie wel vasthouden op het scherm waardoor de stick enkel nog dient om je wapen te richten, maar het aannemen van een statische positie maakt je natuurlijk erg kwetsbaar voor de kogelregen die je te verwerken krijgt.

Naarmate de levels vorderen worden er immers meer en meer robots op je scherm getoverd die je vanuit alle richtingen bestoken met vuurwapens en granaten. Sommige kogels kun je enkel ontwijken door je uit te voeten te maken, terwijl andere projectielen kunnen worden teruggekaatst met een goedgetimede mêlee-aanval en een derde soort alleen maar kan geneutraliseerd worden door ze uit de lucht te schieten. Alles ontwijken vraagt om supersnelle reacties en manoeuvres, maar door de starre besturing is dat allerminst evident. Dit blijkt een pak vlotter te verlopen als je met meerdere spelers aan de slag bent, omdat ieder zich dan kan toeleggen op een welbepaalde verdedigings- of aanvalsopdracht.

Naast het niet gebruiken van de rechterstick had de besturing ook op andere vlakken nog vlotter gekund. Veel belangrijke functies bedien je met de vier knoppen op de voorkant van je controller, zoals schieten, springen, mêlee-aanvallen en van wapen wisselen. Dat heeft als gevolg dat je ze niet of moeilijk tegelijk kunt uitvoeren omdat je nu eenmaal slechts over één rechterduim beschikt. Door de intensiteit aan vijanden kom je vooral in de latere levels daardoor in de problemen, zeker wanneer je ze in je eentje probeert te spelen.

Wanneer je Shoot Many Robots in de multiplayermodus speelt en er iemand zich kan focussen op het uit de lucht knallen van gevaarlijke projectielen en iemand anders op het terugkaatsen van kogels terwijl de rest zich met het uitroeien van de tegenstand kan bezighouden wordt de game plots een pak leuker doordat je je dan kunt bezighouden met het opbouwen van een mooie score-multiplier in plaats van op het simpelweg overleven van de kogelregen waarin je belandt.

Een andere reden waarom je deze game beter als een multiplayerervaring bekijkt is de moeilijkheidsgraad. Het spel wordt gaandeweg lastiger doordat meer en sterkere vijanden op het scherm worden losgelaten en alleen wordt het niet alleen quasi onmogelijk om dit te beredderen, maar ook frustrerend en saai. Er zijn immers erg veel levels voorzien, maar we vermoeden dat je lang voor het bereiken van het allerlaatste level de toch wel eentonige en stroeve gameplay zult beu geraken, tenzij je genoeg vrienden hebt waarmee je samen aan de slag kunt.

Het design van de game is zoals al eerder aangehaald sterk gericht op de oer-Amerikaanse redneck-cultuur met westernachtige omgevingen, bier als gezondheidspotions en een truck met al je materiaal in om je voort te bewegen tussen missies. Naast ludieke verwijzingen naar deze Amerikaanse onderstroom zit er ook een pak humor verwerkt in het wapentuig en de uitrusting die je voor de protagonist kunt kopen. Je totale uitrusting bestaat uit een wapen met oneindige munitie, een sterker wapen met beperkte voorraad kogels, een hoofddeksel, kleding voor je bovenlichaam en kleding voor je onderlichaam. Je kunt rondlopen in tutu, met vleermuisvleugeltjes, astronautenhelm en noem maar op. Elk van deze items heeft bepaalde voor- en nadelen en het zoeken van een goede balans is belangrijk om je succesvol doorheen de opeenvolgende levels te bewegen.

Het art design doet wat denken aan dat van Borderlands en dit sluit erg goed aan bij zowel de gameplay als de humor die Shoot Many Robots probeert te serveren. De game ziet er daardoor kleurrijk en door de overdaad aan kogels soms ook chaotisch uit, maar laat zich spelen zonder noemenswaardige haperingen. Passende deuntjes ondersteunen de robotgenocide die zich afspeelt op het scherm, terwijl geluidseffecten al je wapens en tools kracht bijzetten.

Shoot Many Robots is verkrijgbaar op XBLA en PSN voor 800 Microsoft Punten (~ 10 euro).