Journey (PSN)

Ontwikkelaar ThatGameCompany is altijd al een buitenbeentje geweest. In plaats van op snelle actie te focussen, richt het zich in de eerste plaats op de emoties van de gamer, waardoor zowel Fl0w als Fl0wer een bijzondere ontdekkingstocht waren die je vooral moest ervaren. We keken dan ook enorm uit naar Journey, opnieuw een zeer bijzonder project waarin ook het online aspect een grote rol speelt.

In tegenstelling tot de meeste moderne games, word je in Journey niet van begin tot einde aan het handje gehouden. Je bent een eenzame zwerver gehuld in een lang gewaad en je bevindt je midden in de woestijn. In de verte zie je een mysterieuze berg, waaruit een felle witte lichtbundel vertrekt die tot boven de wolken reikt. Je kan je personage zowel besturen met de analoge stick als met de sixaxis, maar dat is dan ook alle informatie die je van de makers krijgt. Het is volledig aan jou om te ontdekken wat het spel in petto heeft.

Na een korte verkenningstocht door het zand vind je een magische sjaal, die je in staat stelt om kortstondig te zweven. Aanvankelijk zal je hiermee slechts lage structuren kunnen beklimmen, maar gedurende het spel kan je symbolen verzamelen die je sjaal langer maken waardoor je ook langer kan zweven. Daarnaast blijkt deze sjaal ook andere wezens aan te trekken die uit hetzelfde materiaal lijken te bestaan. Je kan slechts beperkt met hen communiceren door een soort lichtflits uit te zenden, maar toch komen ze goed van pas.

Ze leiden je niet alleen naar interessante plaatsen, maar zijn bij momenten ook onmisbaar om verder te geraken in het spel. Ze voeren je op hun rug naar anders onbereikbare locaties en vormen zelfs bruggen waarover je kan lopen. Als speler heb je constant het gevoel dat die wezens je iets willen vertellen, je willen meenemen naar een plek waar alles duidelijk zal worden. Van tijd tot tijd kom je muurschilderingen tegen die een tipje van de sluier oplichten, maar er wordt nooit te veel informatie gegeven waardoor je steeds zal blijven nadenken wat er precies aan de hand is. Dit werkt enorm prikkelend waardoor je Journey aan één stuk door zal willen uitspelen.

Meer dan een zandbak

Hoe verder je geraakt in het spel, hoe beter het wordt en hoe vaker je met open mond zal toekijken. De makers hebben verbazingwekkend veel variatie in de spelervaring en omgevingen voorzien: het ene moment probeer je een brug te herstellen om een tempel in de bergen te bereiken, het volgende moment verken je donkere ondergrondse gangen of glij je minutenlang als in een waterglijbaan door het zand van de woestijn. De manier waarop dit allemaal wordt weergegeven is bovendien zeer indrukwekkend.

Wie dacht dat de woestijn in Uncharted 3 er al realistisch uitzag, zal toch nog eens moeten slikken tijdens het spelen van Journey. Elk zandkorreltje lijkt wel individueel te schitteren in de zon en de manier waarop de wind het zand doet opwaaien is gewoonweg subliem. Elke heuvel ziet eruit alsof ze door de natuur gevormd is en de sporen die je voetstappen achterlaten zien er ongelooflijk realistisch uit. Dit alles wordt begeleid door klassieke muziek, die op het gepaste moment van rustgevend naar mysterieus en opzwepend overgaat. Het resultaat is een verbluffende ervaring, die zelfs het veelgeprezen Fl0wer ruimschoots overtreft.

Last but not least is er ook online co-op voorzien, maar niet zoals we gewoon zijn in andere games. Je kan geen aparte co-op game starten, je kan geen vrienden uitnodigen en er is geen voice chat of andere vorm van communicatie. In plaats daarvan verschijnen andere spelers die zich in hetzelfde gebied bevinden geruisloos in je spel. Je kiest dan zelf of je hen negeert of de rest van de weg samen aflegt. Dit levert een uiterst intrigerende ervaring op, zeker als je samen van het voorspelbare pad afwijkt.

Zo werden we meegelokt naar een afgelegen plek in de woestijn waar een eenzame bloem groeit, die niet alleen een trophy oplevert maar ook een knipoog is naar de vorige titel van ThatGameCompany. Een andere speler maakte met een afwachtende houding duidelijk dat hij of zij nieuw was in het spel en begeleiding zocht. Pas na de eindcredits krijg je een overzicht van de namen van de spelers die je tijdens je reis vergezeld hebben. Deze vorm van co-op is absoluut een meerwaarde voor het spel en zorgt voor een hoge herspeelbaarheid ter compensatie van de nogal korte speelduur van ongeveer twee uur.