Alan Wake's American Nightmare (XBLA)

Toen Alan Wake in 2010 na een lange en woelige ontwikkelperiode op Xbox 360 verscheen, werd het meteen een van de uithangborden van de console. Toen Remedy een opvolger aankondigde waren de verwachtingen dan ook hooggespannen. Ondertussen weten we al een tijdje dat American Nightmare geen echt vervolg is op het hoofdverhaal van de getormenteerde auteur en zijn familie, maar toch keken we met meer dan normale verwachting uit naar deze XBLA-release.

Welcome to Night Springs

Enkele jaren na datum is het dramatische einde van Alan Wake nog steeds een bron van discussie voor fans. Wie hoopte om in American Nightmare meer te weten te komen over de ware feiten die zich bij Cauldron Lake afspeelden is jammer genoeg aan het verkeerde adres, want de singleplayer wordt eerder voorgesteld als een episode van de door Wake geschreven TV-reeks “Night Springs” dan als een echte sequel wat we al te zien kregen. Toch hangt er ook deze keer een zweem van onduidelijkheid en (vals?) realisme over de belevenissen van de schrijver die zichzelf terugvindt in een verhaal dat hij zelf zou geschreven hebben.

De setting is deze keer helemaal anders dan in het origineel, want in plaats van op een idyllisch vakantie-eiland zien we Wake deze keer ronddolen in de woestijn van Arizona. Hij jaagt op een schim van zichzelf, Mr. Scratch, die de omgeving terroriseert door ze in een mysterieuze duisternis te hullen. Gewapend met een zaklamp gaat Alan de strijd aan tegen deze boosaardige terrorist en dus ook een beetje tegen zichzelf.

Wapens en kogels bij de vleet

Om het geheel op XBLA-niveau te houden van omvang is het verhaal een stuk beperkter dan het origineel en worden omgevingen ook veelvuldig gerecycleerd. Je komt regelmatig in exact dezelfde levels terecht, wat op zich eigenlijk niet storend is en ook vrij goed verwerkt werd in het verhaal. Wat wél tegenvalt is het flinterdunne verhaaltje en de continue “ga dit en dat item halen”-opdrachten. Als je wil (en fans van het eerste uur zullen dat zeker) kun je gelukkig wel een dikke vijftig goedgeschreven manuscripten terugvinden die wat meer achtergrond geven en die deze nachtmerrie ook goed situeren in het Alan Wake-universum. Wanneer je er echter voor zou kiezen om niet op zoek te gaan naar deze extra informatie en je jezelf gewoon door de verhaallijn zou wurmen, dan zul je allerminst onder de indruk zijn van het relaas van American Nightmare.

Hoewel de ongeveer vijf uur durende storyline  enkele niveaus onder dat van het origineel vertoeft, zit de gameplay wel heel strak. Je houdt de slechteriken nog steeds van je af met je zaklamp om ze vervolgens af te maken met een van de vuurwapens die tot je beschikking staan. Deze zijn talrijker dan ooit, met een ruim aanbod aan shotguns, rifles en automatische wapens die je vrijspeelt door op zoek te gaan naar de collectibles in de singleplayer. Ook de munitie is quasi onbeperkt, waardoor we veel minder gegrepen werden door de dramatische sfeer en schrik voor uit het niets opduikende vijanden, de door schaduwen omhulde Taken, dan in de eerste game. Als je weet dat je toch telkens genoeg kogels zult hebben om elke horde vijanden het hoofd te bieden door al schietend achteruit te lopen heb je nu eenmaal minder schrik om het loodje te leggen en is de emotionele betrokkenheid bij je personage een stuk minder groot.

Overleven tot het ochtendgloren

De actiemomenten spelen doorgaans wel heel vlot, wat door Remedy wordt geëtaleerd in de nieuw toegevoegde Arcade Mode. In tegenstelling tot het originele Alan Wake eindigt deze American Nightmare immers niet wanneer je de singleplayer hebt uitgespeeld. De extra spelmodus is een survivalmodus waarin je wave na wave van Taken te verwerken krijgt. Je moet het in vijf verschillende maps telkens gedurende tien minuten uitzingen totdat de zon opkomt en de eerste stralen je bevrijden van de duisternis en de lichtschuwe vijanden.

Doorheen de maps vind je beperkte voorraden wapens, munitie en lantaarns waar je even op krachten kunt komen en het beheren van al deze beschikbare middelen vormt een best lastige uitdaging. In combinatie met de strakke actiegameplay vormt deze arcademodus vreemd genoeg misschien wel de grootste bron van plezier in het American Nightmare-pakket. De ervaring is wel strikt singleplayer, waar we ons in dit geval overigens best in kunnen vinden omdat het survivalgehalte en angstgevoel een flinke deuk zou krijgen als we ons zouden kunnen laten bijstaan door een tweede strijder.

Grafisch is de game geen onverdeeld succes. Hoewel de tussenfilmpjes die je zien krijgt van Mr. Scratch goed zijn geacteerd en in beeld gebracht gaat het op andere punten soms serieus fout. Textures zijn niet altijd even scherp en hier en daar zul je ook shadingfouten opmerken wanneer je te dicht tegen bepaalde objecten komt. De meest opvallende visuele glitches zijn echter te zien in sommige cutscenes, waar tearing een frequent probleem blijkt te zijn. Qua geluid zit de game volgens ons wel goed, met sterke prestaties van de stemacteurs en omgevingsgeluiden en muziek die voor het typische mysterieuze Alan Wake-sfeertje zorgen.

Alan Wake: American Nightmare is verkrijgbaar op de Xbox Live Marketplace voor 1200 Microsoft Punten.