DoDonPachi Blissful Death

Wie bullet hell shooter zegt denkt natuurlijk meteen aan de titels van Cave, volgens velen nog steeds heer en meester in het hardcore shoot ’em up genre. Na XBLA is het nu ook de beurt aan iOS om een aantal ports te krijgen van deze games, die aanvankelijk voor de Japanse arcadehallen werden ontwikkeld. 4Gamers trotseerde een regen van kogels in DoDonPachi Blissful Death, en snapte meteen waar de term “bullet hell” vandaan komt.

Dodonpachi Blissful Death is een oerklassieke 2D vertical scrolling shoot ’em up, waarin je met een klein ruimteschip horden tegenstanders moet afknallen tot je aan de eindbaas komt. Daarvoor heb je de keuze tussen twee verschillende wapens: een standaardkanon dat massa’s raketten afvuurt, en een krachtige laserstraal. Het kanon is ideaal om mee te beginnen omdat je niet zoveel moet mikken, want na een paar upgrades worden er zoveel raketten afgevuurd dat zowat de volledige breedte van het speelveld bestreken wordt. De laserstraal schiet enkel recht vooruit, maar heeft als voordeel dat er een hyper-meter wordt opgevuld als je je tegenstanders schade toebrengt. Is deze meter vol, dan kan je een tijdelijk extra krachtige aanval activeren wat enorm kan helpen tegen de sterkere eindbazen. Daarnaast beschik je over een beperkt aantal bommen, die onmiddellijk alle vijanden op het scherm vernietigen.

Je kan onbeperkt wisselen tussen je kanon en laser, dus door wat tactisch te spelen kan je op de juiste momenten je hyper-meter opbouwen. Naast de keuze van je schip kan je al op voorhand bepalen met welk wapen je het liefst speelt. Afhankelijk van welke doll je kiest wordt een van je wapens versterkt, of je kan ze allebei wat krachtiger maken maar dan krijg je minder bommen. Met zo’n arsenaal aan wapens zou je denken dat het spel een casual tussendoortje is, maar niets is minder waar. Vijandelijke schepen en vooral de eindbazen spuwen immers zo’n enorme hoeveelheid kogels uit, dat je al je concentratie zal moeten gebruiken om er tussen door te manoeuvreren. Er zijn vier verschillende moeilijkheidsgraden voorzien, maar zelfs de laagste daarvan is behoorlijk pittig. De hoogste graad “hell” komt overeen met wat de Japanners in de arcadeversie te zien krijgen. Daarin vliegen er zoveel kogels over je scherm, dat je je afvraagt of het überhaupt wel mogelijk is om ze te ontwijken. Maar als je daar na veel oefening toch in slaagt is de voldoening ook wel enorm groot.

Bij een port naar een touch-device is het altijd afwachten of het spel wel degelijk te besturen valt, maar dat blijkt gelukkig heel goed mee te vallen. Je schip reageert vlekkeloos op de beweging van je vinger, en er zijn knoppen voorzien om van wapen te wisselen, een bom te activeren en om het schieten aan en uit te zetten. Een enkele keer sukkelde ons ruimteschip onder één van de knoppen in en was het game over, maar via het optiescherm kan je de positie van de knoppen gelukkig veranderen. De graphics van het spel zijn rechtstreeks geport en zien er degelijk uit, zolang je niet op een iPad speelt tenminste. In dat geval wordt het beeld gewoon uitgerokken, met een vage en lelijke pixelbrij tot gevolg. Ten opzichte van de XBLA-versie is het dan wel weer een zegen dat je op een verticaal gepositioneerd scherm speelt. Het geluid is typisch wat je van een shoot ’em up zou verwachten, met een pompende soundtrack en arcade-achtige ontploffingen. Met een goede koptelefoon viel het wel op dat de bitrate van het geluid nogal aan de lage kant ligt, maar echt storen doet het zeker niet.

Link naar de game in de App Store (€3.99)