Metal Gear Solid HD Collection

Na het ontdekken van de productie van eindeloze sequels, prequels en intermezzo’s om franchises  uit te melken – excuseer, te exploreren – is het oog van de gamesindustrie nu gevallen op een ogenschijnlijk nog simpeler concept. HD-remakes en HD-collecties zijn sinds 2011 niet meer weg te denken uit de releaselijsten en dat met wisselend succes. Over Metal Gear Solid HD Collection kunnen we echter kort zijn: als één van de games in de collectie ons al de volle pot waard is, waarom dan nog twijfelen?

Crème de la crime

In Metal Gear Solid HD Collection verzamelt Konami een aantal van de meest in het oog springende episodes uit de beruchte franchise van meester Hideo Kojima. Beide PlayStation 2-games zijn van de partij, net als het PSP-exclusieve Metal Gear Solid: Peace Walker. Dat betekent dat je met dit pakketje een van de beste PS2-games ooit gemaakt in huis haalt (en dan hebben we het natuurlijk over Metal Gear Solid 3: Snake Eater) en daarbovenop nog twee degelijke games om het plaatje te vervolledigen.

De collectie toont je elk van de drie titels in een overzichtelijk startmenu (op Xbox 360 weliswaar verspreid over twee discs), van waaruit je een korte beschrijving van elke titel kunt lezen en ook de handleiding kunt raadplegen. De eerste titel in de chronologie van de Metal Gear Solid-reeks is Metal Gear Solid 3: Snake Eater en daardoor doe je jezelf een plezier door met die game je HD-reis doorheen Kojima-land aan te vatten.

Snake Eater en de rest

We haalden al eerder aan dat Snake Eater een van de allerbeste games is die voor PlayStation 2 verscheen en daardoor zal het je misschien niet verbazen dat het nog niet zo lang geleden is dat we de Subsistence-versie van deze klepper nog eens speelden op onze PS2. Daardoor voelde alles natuurlijk heel vertrouwd aan vanaf het starten van de eerste cutscène van het spel en konden we ons vooral focussen op wat de HD-versie aan visuele veranderingen had teweeg gebracht. Grafisch was Snake Eater al top in 2004 en dankzij de sowieso al knappe animaties en omgevingen is niets minder waar voor deze HD-remake die ook vandaag nog best meekan met de goede middenmoot op PS3 en Xbox 360. Enkel het soms lagere niveau van detail in de textures verraadt af en toe de leeftijd van de game.

Ook de typerende en diepgaande stealth-spelervaring is nog steeds enorm goed, onder andere dankzij het uitgebreide camouflagesysteem, het tactisch verstoppertje spelen (zei er iemand iets over een kartonnen doos?) en de overlevingsgameplay op basis van het vangen en opeten van dieren die je in de welige omgevingen tegenkomt. Ook de strategische bossfights zijn stuk voor stuk pareltjes van extreem goed doordacht speldesign en horen nog altijd bij het beste wat we ooit al zagen in een game. Als je deze Snake Eater nog nooit zou hebben gespeeld, is de Metal Gear Solid HD Collection volgens ons al een no-brainer, want Metal Gear Solid 3 is de prijs van het hele pakket op zijn eentje meer dan waard.

Met Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty maakte Kojima de gewaagde keuze om Raiden als protagonist op te voeren. Daardoor is de game wellicht een van de meest gewaagde sequels in de hele franchise geworden, wat door sommigen mateloos werd afgekeurd maar door anderen sterk geapprecieerd. Wat je zelf ook van de verhaallijn zou denken, op het vlak van gameplay is deze titel uit 2001 duidelijk een pak minder diepgaand dan het briljante Snake Eater. Zeker wanneer je de twee games net na elkaar voor de kiezen krijgt worden de beperkingen van Sons of Liberty erg duidelijk. Hier moet je het stellen zonder veel van de aspecten die van Snake Eater een van de sterkste stealthgames ooit maken en het algemene niveau van de spelervaring en bossfights ligt ook enkele trapjes lager dan dat van Metal Gear Solid 3.

Gaten in het verhaal

Metal Gear Solid: Peace Walker sluit het lijstje van games in de verzamelbox af. De keuze voor deze titel als derde game in de collectie verbaast ietwat, want het had logischer geleken om het originele Metal Gear Solid op te nemen en op een later tijdstip dan de volledige PSP-episodes, inclusief Portable Ops, in een tweede HD-collectie naar Xbox 360 en PlayStation 3 te brengen. Nu mis je met Metal Gear Solid en Metal Gear Solid: Portable Ops eigenlijk twee stukken uit het verhaal, wat een beetje wringt met onze verwachting om zo volledig mogelijke verzamelwerken te maken. Hoewel je Konami zeker en vast niet kunt verwijten dat ze te weinig content in het pakket hebben gestopt, hadden we misschien toch liever een iets andere samenstelling van deze collectie gezien.

Dat gezegd zijnde moeten we ook bekennen dat Peace Walker volgens ons de minst geslaagde conversie is in de collectie. Dat heeft niet zozeer met het HD-aspect te maken, want de voormalige PSP-titel geniet zo mogelijk het meest van de grafische opsmuk, maar wel met het feit dat de missie-gedreven gameplay en portable besturing minder goed passen op de Xbox 360 en PlayStation 3 en daardoor ook wat uit de toon vallen tegenover Snake Eater en Sons of Liberty. Ook de verhaallijn is in onze ogen minder sterk dan wat Kojima wist neer te zetten op de PlayStation 2.

Hoewel je met de drie volledige games heel wat uurtjes zoet zult zijn, zijn ook de extraatjes niet uit het oog verloren. Snake Eater en Sons of Liberty werden immers aangevuld met de content uit de respectievelijke Subsistence- en Substance-versies. Daardoor kun je bij Metal Gear Solid 2 ook de “Snake Tales”-episodes (“wat als”-scenarios met Solid Snake in de plaats van Raiden) en zo’n 300 diverse VR-missies spelen. Het Subsistence-pakket bij Metal Gear Solid 3 voegt een meer dynamisch camerastandpunt voor het hoofdverhaal toe en ook de MSX-versies van Metal Gear en Metal Gear 2: Solid Snake. Afwezig in dit pakket zijn het niet zo hard gemiste Metal Gear Online en de Snake vs. Monkey-missies, waar we ons op de PS2 wel goed mee wisten te amuseren.