Ratchet & Clank: All 4 One

Ratchet en Clank hebben zich inmiddels opgewerkt tot geliefde PlayStation-iconen en in afwachting van een nieuw, groot en intergalactisch avontuur is er Ratchet & Clank: All 4 One waarmee de fans zich kunnen bezighouden. De game werd ontwikkeld met co-op in het achterhoofd en dus hoeft het niet te verbazen dat All 4 One vooral tot zijn recht komt wanneer je het met vrienden speelt. Co-op op zich biedt evenwel geen garantie op intergalactisch succes, zo blijkt.

Het verhaal van Ratchet & Clank: All 4 One is wat platjes, maar voor een briljant ontworpen verhaallijn moet je uiteraard sowieso niet bij dergelijke games zijn. Het noodlot bepaalt dat Ratchet, Clank, Captain Qwark en Doctor Nefarious zullen moeten samenwerken om uit de miserie te geraken. De gemeenschappelijke vijand van dienst is de zogenaamde Creature Collector, die het viertal ontvoert en niet van plan is hen zomaar vrij te laten. Talloze tegenstanders en puzzels zullen moeten worden overwonnen en dus zullen de vier musketiers weinig anders kunnen dan de handen in elkaar slaan.

Zoals gezegd is All 4 One ontwikkeld met co-op in het achterhoofd, al kan je het spel ook in je eentje spelen. In dat geval krijg je een computergestuurde speler mee op pad, omdat een hoop puzzels nu eenmaal meerdere spelers vereisen om opgelost te geraken. Het leukste is het natuurlijk wanneer je een of meerdere vriend(inn)en (online of offline) hebt om samen doorheen de verschillende levels te lopen. Van die levels zijn er een hoop, wat op zich valt toe te juichen. De poging om de verschillende levels een eigen karakter mee te geven blijft echter weinig meer dan dat: een poging. Uiteraard komen er verschillende thema's aan bod, gaande van vegetatie tot futuristische hoogtechnologie, maar in de kern zie je te vaak dezelfde elementen terugkeren. De platformen, het springwerk, de soorten puzzels, ... uiteindelijk verandert er door de levels heen weinig. Je blijft ergens hopen dat je iets nieuws te zien zal krijgen, maar al snel blijkt dat je alles al gezien hebt.

Deze lijn lijkt zich ook in de rest van het spel door te trekken. Men doet wel moeite om de nodige diepgang te creëren, maar nooit lijkt men in dat opzet te slagen. Het oplossen van puzzels wijst zichzelf maar al te makkelijk uit en vaak is het gewoon een kwestie van op de juiste plaats te gaan staan en de juiste knop in te drukken. Ervaren spelers zullen dan ook niet snel een uitdaging voorgeschoteld krijgen, terwijl All 4 One dan weer wel een geschikt spel lijkt voor jongere en casual gamers. Hetzelfde geldt voor het verslaan van de vele vijanden die keer op keer je pad zullen kruisen. Hier en daar slagen ze er wel in het nodige verzet te bieden, maar veelal is het een schiet- en mepfestijn waar je zonder veel problemen heelhuids doorgeraakt. Voor sommige vijanden is het aangewezen dat je even samen overlegt hoe je het gaat aanpakken, maar ook dit gaat na verloop van tijd aanvoelen als een sleur. Tel hierbij de erg lineaire opbouw van levels, een soms klungelige camera en controls die je weinig vrijheid bieden (het gebrek aan goede controle over je vuurwapen kan soms irritant zijn), en je weet dat All 4 One niet is wat het had kunnen zijn.

Ook het feit dat het upgradesysteem voor de wapens uiteindelijk weinig toevoegt aan de gameplay is een gemiste kans, net als het gebruik van de verschillende wapens op zich eigenlijk. Insomniac brengt opnieuw leuke concepten tot leven om de vijand te verpulveren (of bevriezen of verbranden of elektrocuteren), maar vaak zal je het gewoon bij je favoriete wapen houden, hetgeen perfect kan omdat je nooit echt gedwongen wordt op een ander wapen over te schakelen. It's all good voor het grootste deel van de tijd. Hetzelfde kan gezegd worden van de personages waarmee je kan spelen. Het is niet zo dat iedere speler een specifieke rol toebedeeld krijgt, waarbij de ene bijvoorbeeld de krachtpatser is en de andere de snelheidsduivel. Het resultaat is dan ook een nogal monotoon geheel dat snel verbleekt bij de gedachte van wat het had kunnen zijn.

All 4 One biedt rond zijn magere kern echter wel enkele positieve zaken. Grafisch is het allerminst de sterkste Ratchet & Clank-game die er is, maar desondanks biedt All 4 One een leuke animatiestijl waar je met plezier naar kijkt. Vooral de tussenfilmpjes zijn de kers op een ietwat onbestaande taart, waarbij de typische humor voor zowel jong als oud een pluim verdient. Woordspelingen alom en tussen de vijanden vind je beestjes als de "Voltergeist" terug. De voice-acting is goed, de deuntjes leuk maar weinig memorabel. Voorts is het zo dat het spelen van All 4 One met enkele vrienden best leuk kan zijn, op voorwaarde dat je geen al te hoge verwachtingen hebt en je de speelsessies redelijk kort houdt om verveling tegen te gaan. Vooral een competitieve geest kan voor het nodige plezier zorgen, want tijdens het spelen kan je een hoop schroeven verzamelen door kisten kapot te meppen, waardoor je medespeler vaak je grootste vijand wordt in de strijd om de meeste schroeven. Ook het feit dat je elkaar "per ongeluk" de afgrond in kan gooien is uiteraard goed voor de sfeer.