Gears of War 3: General RAAM's Shadow

Met RAAM's Shadow zijn we ondertussen aan de tweede DLC voor Gears of War 3 toe en in tegenstelling tot de meeste digitale pakketjes die we tegenwoordig te zien krijgen, gaat het hier over een afzonderlijke singleplayer campagne. Nadat EPIC Games met succes de trilogie afsloot, zou je jezelf het volgende kunnen afvragen: 'Wat kan deze verhaallijn ons bijbrengen?'.

In tegenstelling tot de voorgaande Gears-campaigns, draait het verhaal hier niet om Marcus Fenix en de zijnen, maar maken we deel uit van de Zeta Squad. Je krijgt hier de controle over Michael Barrick (de sigaren-rokende kaalkop uit de comic-reeks) terwijl het verhaal zich enkele uren voor Emergence Day plaatst. Samen met Alicia Valera en twee oude bekenden die we kennen als Tai Kaliso en Minh Young Kim zal hij er alles aan moeten doen om zoveel mogelijk burgers te helpen ontsnappen uit de hel die enige tijd tevoren nog hun 'vredige' thuisplaats was.

Onze nieuwe protagonist bezit de nodige attitude en heeft eigenlijk alles wat we van een hoofdpersonage mogen verwachten. Hoewel zo'n personage ons normaal doet likkebaarden, komt hij niet in de buurt van Markus, waarmee we ondertussen al drie avonturen hebben beleefd. De twee strijders die we reeds kenden uit vorige Gears-episodes werden dan weer niet genoeg uitgewerkt, waardoor we op onze honger bleven zitten. Ook de dame in kwestie kreeg een minimum aan achtergrondverhaal toegewezen. Naast hen komt ook nog een personage uit de trilogie in het spel voor, maar dit laten we jullie liever zelf ontdekken.

Dat de titel RAAMs naam draagt is geen toeval, gezien hij de Locust in dit grote offensief leidt en we hem op de koop toe zelf mogen besturen. Jullie lezen het juist, we mogen dé antagonist uit de eerste GoW aan een testrit onderwerpen. Terwijl dit de eerste minuten traag en lomp aanvoelt, blijken de controls even later een geslaagde zet en voelt de manier waarop je deze griezel doorheen de spelwereld beweegt heel natuurlijk aan. 

De levels op zich zijn perfect ontworpen om afwisselend vanuit cover de Locust aan gort te knallen en om je bij momenten lekker te laten gaan met je kettingzaag of bajonet. Dit ligt allemaal aan de variatie die we kregen te zien qua schaal. Zo worstelden we ons door nauwe, bijna claustrofobische locaties, terwijl we daarna een robbertje mochten vechten op een immens strijdtoneel. Nog een leuk detail zijn de emergence holes die, voor het eerst sinds Gears of War (1), opnieuw hun opwachting maken. Hou je frag grenades voor de zekerheid dus bij de hand. Audiovisueel past het plaatje dan ook weer, met graphics die op de Xbox 360 hun evenknie niet kennen en de soundtrack die we gewoon zijn, kan je de bal gewoon niet mis slaan. Dat gezegd zijnde, lijkt het duidelijk dat we op dit vlak niet meer uit de doeken moeten doen om de boodschap over te brengen.

We hoeven de wapens niet altijd eenzaam en alleen op te nemen, want deze DLC brengt een co-op met zich mee, waarbij we met drie vrienden kunnen genieten. Dit doen we niet enkel in de huid van de CoG's, maar ook als de Locust. Dit alles zorgt voor een grote herspeelwaarde, zeker wanneer we in de huid van de slechteriken mogen kruipen. Wie denkt om de extra 250G die het spel met zich meebrengt, snel even aan zijn of haar totale Gamerscore toe te voegen is eraan voor de moeite. Van alle achievements is de helft niet eens aan de campaign gebonden. Het merendeel valt te behalen in de multiplayer en voor een DLC die zich profileert als singleplayer zijnde is dit een vreemde zet. Gelukkig biedt het pakketje ons nieuwe multiplayerpersonages, want we kunnen aan de slag als 1 van de leden van de Zeta-squad en - niet in het minst - de generaal. Hiernaast krijgen we ook chocolate weapon skins voor de online modes.

De Gears of War-games gingen tot nu toe gepaard met een ijzersterke gameplay, die ook hier onveranderd is gebleven met het verschil dat de Hammer of Dawn anders wordt afgevuurd. Zo wordt deze afgevuurd vanuit een controlepost, wat de werking ervan nauwkeuriger maakt. Vreemd genoeg kunnen we ook met wapens aan de slag die in het eerste deel van de trilogie nog niet leken te bestaan, maar dit drukt de pret niet.

Wie houdt van pittige boss fights wordt ook op zijn wenken bediend, want het eindgevecht hier is eentje voor de geschiedenisboeken en die je gewoon moet hebben gespeeld. De gehele speelduur op normal bedraagt een goede drie uur en dit hadden we graag anders gezien. Niet dat we vinden dat we voor de 1200 Microsoft punten die we neertellen, geen waarde voor ons geld krijgen, maar gewoon omdat je moeilijk genoeg krijgt van dit avontuur.