Serious Sam 3: BFE

De drukste periode van het jaar is bijna ten einde en er zijn terug tal van toppers om je geld aan uit te geven. De meeste mensen zullen wellicht Battlefield of Call of Duty in huis gehaald hebben, maar niet iedereen heeft het zo voor deze realistische games. Gelukkig krijgen we dit najaar ook een shooter die doet terugdenken aan de hoogdagen van de FPS en dat met de T-shirt dragende Serious Sam. Is deze terugkeer naar puur knallen op aliens wel nog aantrekkelijk genoeg om voor genoeg plezier te zorgen of zal ook deze game richting budgetbak vliegen zoals onze gekende Duke Nukem?

Serious Sam heeft zich nooit veel aangetrokken van een goed verhaal, maar voor deze derde game in de reeks hebben de makers toch eens een poging willen wagen. De game speelt zich in de 22ste eeuw af en gaat over de invasie van de Mental op aarde, meer bepaald in Egypte. Hierdoor is de game eigenlijk een prequel op de eerste Serious Sam. Via een radio blijf je op de hoogte en in verbinding met je basis en soms zul je enkele cutscènes met dialogen te verwerken krijgen. Al is de voice acting niet slecht. Het verhaal en de gezichtsanimaties zijn zo basic mogelijk gehouden zodat je je maar met één ding echt zal bezighouden: knallen op alles dat op je afkomt zonder je daarbij (al te veel) vragen te stellen.

Al staat de game bekend om een gezellige waaier aan wapens te voorzien, toch zul je je de eerste uurtjes moeten bezighouden met een pistooltje en een normale shotgun. Dit kan in het begin toch al voor moeilijkheden zorgen, aangezien kogels vrij schaars zijn, je weinig wapens hebt en vijanden soms al met tientallen op je afkomen. Hierdoor ben je genoodzaakt om dekking te zoeken en zo vijanden in kleine vlaagjes af te maken, iets wat toch tegen de gewoonlijke Serious Sam-gameplay indruist. Ook heeft de maker voor een iets modernere kijk op wapens gekozen door bijvoorbeeld de assault rifle een red dot sight te geven. Denk nu niet dat het zo een must is, want de sight zorgt niet voor meer precisie en zoomt amper in, waardoor je er haast nooit hoeft door te kijken.

Gelukkig is het daarbij gebleven qua vernieuwingen en zul je gauw als vanouds strafend (zijwaarts bewegend, nvdr) de projectielen van tegenstanders ontwijken en zelf een regen van kogels of raketten op tientallen vijanden loslaten. Dit doe je met alle wapens die je kan oppakken. De wapens die je hanteert zijn bijna allemaal overgekomen uit voorgaande delen, maar er zijn enkele nieuwigheden zoals een lasso die zich rond vijanden bindt en elektrische schade toebrengt. Deze wapens hoef je ook niet weg te smijten als je iets beters vindt zoals in moderne shooters. Als je het niet zo hebt voor verstoppen achter een muurtje (buiten het noodzakelijke in het begin van het spel), dan ben je hier dus aan het juiste adres.

Weer Egypte?

Zoals we al zeiden speelt de game zich opnieuw in Egypte af, maar buiten de zandvlaktes, ruïnes en tempels zul je dit keer ook door enkele steden moeten trekken, om maar eens voor een ander kleurenpalet te zorgen. Waar we bij moderne shooters gewend zijn om in grauwe graphics en soms donkere tinten rond te lopen, kom je hier kleurrijke omgevingen met een blauwe hemel tegen. Niets is ongelooflijke gedetailleerd, maar het is mooi en scherp genoeg afgewerkt om mee te blijven met zijn tijd. Af en toe zullen de grote vijanden door de omgeving breken of zullen pillaren het begeven onder een overvloed aan raketten. Verwacht echter geen vernieling van Battlefield- of Red Factionniveau, maar eerder enkele vernietigbare objecten die in het decor gebouwd zijn om voor wat meer sfeer te zorgen.

Dat Serious Sam er visueel niet als de nummer één uitziet heeft de ontwikkelaar met reden gedaan. De engine die ze gebruiken is meer ontwikkeld om een grote hoeveelheid vijanden op de map rond te laten lopen en dat is natuurlijk meer van belang dan enkele pixels meer in een muur of een realistischer gezicht, al mochten de sterfscènes toch wat indrukwekkender gemaakt worden, want de meeste vijanden spatten gewoon uit elkaar of vallen nogal statisch voorover. Wat een andere belangrijke factor in deze game is, is oplaaiend stof dat ontstaat door de instortingen van gebouwen en de vele ontploffingen die je creëert. Dit kan mooi zijn, maar ook nadelig, want zo zie je nu eenmaal niet wat er allemaal nog leeft en op jou afkomt en zul je volledig op het geluid moeten teren.

Alle vijanden hebben namelijk wel hun eigen geluid. Van schreeuwende kamikazemannetjes met bommen als handen, het gekletter van skeletachtigen of het gekrijs van vliegende, halfnaakte vogelmensen (ofte harpijen). Iedere vijand is duidelijk te onderscheiden. Ook handig om te weten is dat er altijd rock- of metalmuziek afgespeeld wordt als er vijanden nabij zijn. Zie je dus niks, maar hoor je muziek, dan kun je beter wat uit je doppen kijken. Zo gaat de game al knallend door met af en toe een grappige one-liner van Sam of een bossfight. Naast de singleplayer hebben we natuurlijk ook nog multiplayermodi die voor veel plezier kunnen zorgen.

Old-school competitief

Serious Sam 3 is echt serieus te nemen als het op multiplayer aankomt, want de makers hebben zowel voor competitieve als coöpeeratieve modi gezorgd. Mocht je het liefst mensen willen afknallen, dan kan dat in de bekende Death Match, Capture the Flag en enkele andere bekende modi die we kennen uit andere shooters. De gameplay is hier makkelijk te vergelijken met bekende games als Quake en Unreal, waarbij je snelle combat kan verwachten met wapens die overal op de map verspreid zitten. Verwacht echter geen grote fanbase als bij die andere titels, want niet alles is perfect gemaakt. Spawn points zijn willekeurig en je komt vaak direct bij de vijand terecht en de mappen zijn niet met eenzelfde finesse en perfecte afwerking verzorgt als bij de concurrenten.

Wat wel opmerkelijk is, is de optie om op computer via split-screen te spelen, iets wat je hedendaagse shooters niet (vaak) meer ziet implementeren. Twee tot vier spelers kunnen zowel samen als tegen elkaar spelen in de story of competitieve modi. Nu moet je er wel liefst een groot scherm en de nodige controllers en toetsenbord, muis voor hebben. Maar mocht je eens samen zijn en te weinig pc’s hebben is het altijd mooi meegenomen. De meesten zullen echter elk hun eigen pc en scherm verkiezen en met wat geluk kun je een grote groep vrienden optrommelen om online met tot 16 mensen de story mode te doorklieven. Laat die aliens dan maar komen.

Co-op op zijn best

De voorgaande Serious Sam-games zorgden al voor hectische co-op toestanden en ook dit derde deel gaat daar mooi mee verder. Niet vaak zul je een game tegenkomen waarin je zomaar even kan kiezen om met 2 tot 16 spelers het verhaal te doornemen. Met hoe meer je bent, des te meer vijanden er verschijnen en hoe meer leven ieder monster heeft. Het aantal kogels dat dan afgevuurd wordt, is absurd en het is gewoon fijn om een honderdtal raketten richting die ene grote baas afgevuurd te zien worden.

Aangezien het aantal monsters en de chaos des te groter is, zul je ook meer stof en rook te zien krijgen en dit kan vrij irritant overkomen aangezien je zo soms tijdenlang geen hand voor ogen ziet en tegen dat de rook is opgetrokken, kan de rest al verder getrokken zijn en heb je het grote plezier gemist. Spelers met een iets oudere computer kunnen bij de grotere multiplayersessies ook best even de grafische settings aanpassen, want al is de game niet loodzwaar, het aantal spelers en monsters kan toch makkelijk voor framedrops zorgen.

Mocht je nog meer waar voor je geld willen, dan hebben we als laatste nog een survivalmode waarin je het met je medespelers zo lang mogelijk moet uithouden tegen de alsmaar groter wordende vijandelijke golven. Een mode die de laatste tijd erg vaak in een game voorkomt, maar steeds weer voor de nodige fun kan zorgen. Mocht je alsnog geen degelijke servers vinden om op te spelen, dan kun je ook een eigen server starten en zelf een multiplayersessie opzetten, een optie die bij iedere game nog steeds welkom is, maar meestal niet gegeven wordt. Lekker gul van ontwikkelaar Croteam zou je zo zeggen.