HANDS-ON PREVIEW | GRID: Legends moet nog wat aan de motor sleutelen

Grid is een van die racingreeksen die ondertussen al enkele jaren meegaan, met Race Driver: Grid als eerste game in 2008. Dit jaar mogen we ons verwachten aan de vijfde game in de reeks: GRID: Legends. Daarin kiest ontwikkelaar Codemasters voor een meer verhalende aanpak, met een flinke story mode.

Het is die story mode die wel al eens konden uitproberen. Wat natuurlijk meteen opvalt, is dat de filmpjes tussen de races door gebruik maken van echte beelden. Met Ncuti Gatwa (die je kent als Eric uit Sex Education) duikt er zelfs een bekend gezicht op. Het verhaal draait rond het team Seneca Racing, dat al jaren achteraan bengelt, maar dat met jou als rookie een nieuw elan moet krijgen.

Die tussenfilmpjes zijn over het algemeen mooi gemaakt, maar komen soms wel een beetje cringy over. Het past ook niet altijd helemaal met de prestaties die je als speler hebt neergezet. Wanneer een event vraagt om in de top 10 te eindigen en je wint de race, dan is het nogal vreemd dat er in het volgende filmpje bedrukte gezichten te zien zijn, omdat het allemaal nog niet zo vlot loopt.

Je krijgt ook na elk event een filmpje te zien, vaak niet al te lang, maar voor ons had dat een beetje anders gemogen. Laat ons een paar races doen en geef dan een langer stukje van de documentaire, zo geraak je in de flow met de races en kan het verhaal iets vlotter verteld worden. We hebben natuurlijk nog niet heel de story mode gespeeld, dus we weten niet hoe het allemaal zal verlopen, maar voorlopig vermoeden we dat spelers toch vooral naar andere modes zullen uitzwerven.

Wat wel leuk is, is dat de events in de story mode heel afwisselend zijn. Je rijdt met een pak verschillende soorten auto’s en naast gewone races heb je bijvoorbeeld ook een elimination, waardoor de races niet snel zullen vervelen en je je constant moet aanpassen. De auto’s voelen ook allemaal echt anders aan, wat de impact van die verschillende soorten races nog wat groter maakt.

Gelukkig kan je de moeilijkheidsgraad van de game ook steeds helemaal naar wens aanpassen, met de typische aanpassingen die je ook in veel andere games ziet. Dat is ook nodig, want op medium is GRID Legends echt te eenvoudig. Je kan misschien zeggen dat het een vreemde kritiek is, maar de middelste moeilijkheidsgraad moet toch ergens een bepaalde uitdaging bieden, want het is normaal gezien het niveau waarop de gemiddelde speler moet spelen (en onderstaande is nu niet zo goed in racegames dat hij steevast op hogere moeilijkheidsgraden speelt). Nu, wanneer je speelt zal je daar weinig last van hebben, maar laat het een waarschuwing zijn voor wanneer je de moeilijkheid kiest bij het begin van de game.

Visueel ziet GRID: Legends er zeker niet slecht uit, met vooral de nodige aandacht voor alle beschikbare auto’s. Ook de tracks die we al uitprobeerden kregen de nodige details mee, om je zo helemaal de race in te zuigen. Het geluid is dan weer een mes dat aan twee kanten snijdt. De auto’s klinken goed, maar tijdens races wordt er echt te veel geluld. Je team zit in je oor te roepen en ondertussen is er ook nog iemand naast het parcours die vertelt wat er allemaal aan de gang is. Dat die ook nog eens vaak dezelfde zinnen herhaalt, is niet echt aangenaam. Hopelijk is dit nog een probleem, omdat we met een ‘work in progress’ zitten, want anders zullen die stemmen tijdens races snel uitgeschakeld worden. De soundtrack is dan weer wel fantastisch. Je hoort niet enkel de typische harde nummers, maar ook wat klassieke muziek.