HANDS-ON PREVIEW | Halo infinite campaign voldoet voorlopig aan alle wensen

Xbox, en dus ook Halo, vierde eerder deze week zijn twintigste verjaardag. Geen beter moment om de aparte free-to-play multiplayer van Halo Infinite een maand vroeger te lanceren. Een beslissing die inmiddels spelerrecords breekt. Terwijl gans onze vriendenlijst momenteel verslingerd is aan de multiplayer, mochten wij ook al in Halo Infinites beloftevolle singleplayercampagne duiken.

Weet je nog: die teleurstellende eerste gameplaybeelden van de campagne? Het leverde de grappige Craig meme op, maar vooral ook heel veel twijfels in het nieuwste avontuur van de Master Chief. Kort daarna viel de moeilijke, doch ongetwijfeld juiste beslissing om Halo Infinite voor onbepaalde tijd uit te stellen. Daarna verschoof de focus lange tijd naar de competitieve modi, met recent nog twee geslaagde tech tests die ons het idee gaven dat Infinite kon uitgroeien tot de strafste Halo-multiplayer ooit.

Toch bleef de campagne ons nog altijd wat zorgen baren. Het erg lang wachten op nieuwe beelden maakte de fans nerveus. Tot we enkele weken terug op een overzichtsvideo van de campagne getrakteerd werden. Die zag er erg gepolijst uit en werd online zeer positief ontvangen. Het uitstel gaf Microsoft en 343 Industries duidelijk de tijd om een betere game te maken. Dat we nu, bijna een maand voor de release, al de complete game hands-on kunnen beleven via een preview build, doet tevens vermoeden dat ze er weer alle vertrouwen in hebben en rotsvast geloven in hun eindproduct. Op basis van de vijftal enthousiastmakende uren die we inmiddels hebben gespeeld, lijkt dat vertrouwen voorlopig volkomen terecht.

De originele Discover Hope-trailer voor Halo Infinite toonde een man in absolute wanhoop, verloren in de ruimte. Hij vond hoop in de Master Chief die door de ruimte zweefde. Datzelfde moment trapt onze hands-on af, als Master Chief klaar is om meteen weer in actie te komen nadat zijn kant de strijd verloor en de Banished de controle over Zeta Halo, een van de ringwerelden van de Forerunners, hebben overgenomen. Hij krijgt daarbij de hulp van een nieuwe AI, The Weapon, die werd ontworpen om Cortana een halt toe te roepen. Het mysterie rond Cortana zal dus ongetwijfeld ook een belangrijke rol spelen in dit verhaal, al lijkt de focus in de eerste uren van dit spel te liggen op het stoppen van de Banished op Zeta Halo. Plotdetails gaan we uiteraard niet spoilen, maar Halo Infinite borduurt voort op Halo 5: Guardians waardoor een beetje voorkennis duidelijk geen overbodige luxe is om alle plotbeats te begrijpen.

Hoewel we in de eerste missies nog een rechtlijnig pad door typische Halo-omgevingen volgen, komen we daarna aan de oppervlakte van de ringwereld Zeta Halo. Een van de meest verrassende kenmerken van de campagne van Halo Infinite is de schijnbare gelijkenis met een openwereldgame. Toch is dit geen open wereld in de strikte zin van het woord. Al verken je wel een zeer uitgestrekt landschap die de sandbox-gameplay, waar we de reeks al sinds 2001 voor bejubelen, meer dan ooit centraal zet. Zeker in vergelijking met eerdere games heeft Halo Infinite een veel minder lineaire benadering en kun je situaties ook op verschillende manieren aanpakken.

De Tacmap, een interactieve kaart die je met een druk op de knop kunt openen, toont naast de locatie voor de volgende verhaalmissie ook meerdere verschillende zijdoelen. Zeta Halo is namelijk bezaaid met vijandelijke bolwerken (de zogenaamde FOBs) die je moet heroveren. In kleine kampen is het vaak genoeg om de aanwezige Banished-troepen te verslaan, maar er zijn ook grotere faciliteiten (zoals de Ransom Keep basis) die wat meer werk vereisen. Zo moet je bijvoorbeeld verschillende brandstoftanks vernietigen om de boel er volledig stil te leggen. Dit kwam overigens meermaals terug, dus we hopen wel dat er in de ganse game toch wat meer variatie zit.

Het heroveren van een basis vervangt de Banished door eigen troepen. Je krijgt er vanaf dan toegang tot wapens, voertuigen en mariniers die je kunt oproepen om je te helpen. Het arsenaal dat je tot je beschikking hebt, wordt bepaald door de hoeveelheid Valor die je hebt verzameld. Je verdient Valor door deze zijopdrachten te volbrengen, dus afwijken van het pad loont altijd. Een andere bezigheid is het opspeuren en elimineren van ‘high value targets’. Dit is meestal een uitdagendere tegenstander, te herkennen aan het levensbalkje boven het hoofd, met een uniek wapen in handen. Dat is ook meteen de beloning als het je lukt om deze targets om te brengen. Bovendien zijn er ook verzamelobjecten, zoals audio logboeken die het verhaal vanuit verschillende perspectieven wat verder uitdiepen, en zeldzame wapens voor spelers om naar te zoeken.

Dat Zeta Halo vanuit deze grotere zandbakfilosofie is ontworpen, zorgt gameplaygewijs ook voor nieuwe manieren om met deze open locaties om te gaan en staat je toe om basissen vanuit elke mogelijke windrichting aan te vallen, en vaak ook van boven en onder. Ook de vrijheid om een voertuig te selecteren tijdens een Halo-campagne is ongekend in de serie en staat je toe om de aanval op zeer uiteenlopende manieren te openen. Toch staan deze machtige forten klaar om elk arsenaal af te weren dat je tegen hen wilt inzetten. Het maakt de strijd tegen de Grunts, Jackals, Elites, Hunters, Brutes en de nieuwe Skimmers (kleine vliegende wezens) dynamischer dan ooit. Ondanks de grotere, meer open gevechtsruimtes blijft dat typische Halo-gevoel wel altijd overeind.

Master Chiefs nieuwe tools passen dan ook perfect in het plaatje en geven je een overvloed aan manieren om je doelen te benaderen. De grappleshot, die ook al in de online modi een waardevolle toevoeging bleek, voegt echt immens veel toe aan de gevechten. Het is het eerste item dat je in de campagne krijgt – verder worden ook de Threat Sensor, Drop Wall en Thruster mondjesmaat aan het equipmentlijstje toegevoegd – en het is echt een plezier om te gebruiken. Het is erg handig om er mee heen en weer door de omgeving te slingeren (we lieten er zelfs voertuigen voor staan), maar ook in de actie zelf bewijst de grijphaak zijn nut. Je brengt er vijanden mee uit balans, je knalt het schild van een Jackal opzij, je kunt je naar een Brute trekken voor een snelle melee beuk en ga zo maar door. Dit zijn slechts een paar geweldige voorbeelden van de grijphaak in actie. Je kunt hem ook gebruiken om objecten (zoals de explosieve fusion coils) te pakken en naar de vijanden te slingeren, maar het is ook erg handig om snel weg te komen wanneer je zelf bijna het loodje legt.

De uitrusting kan tevens worden geüpgraded met Spartan Cores om onze Master Chief extra voordelen te geven in de strijd en extra vaardigheden aan zijn equipment toe te voegen. Zo kozen wij er meteen voor om onze grijphaak van een upgrade te voorzien. Zo voegde de eerste upgrade een stun attack toe wanneer een doelwit door de grappleshot wordt geraakt.

Deze mix van verkenningsvrijheid, de nieuwe uitrusting en de opwindende gunplay die we inmiddels gewend zijn van de Halo-franchise maakt echt elke confrontatie opwindend. 343 Industries is er voor het eerst in geslaagd om het gevoel van de uitmuntende Bungie-Halo’s op te wekken en om het te vertalen naar modernere gameplay. De missies die het verhaal voortzetten – en waarvan we de eerste vier mochten spelen voor deze hands-on – bieden de meer klassieke Halo-ervaring in faciliteiten die passen bij de serie. Halo Infinite is trouwens ook erg uitdagend. Zelfs op de normale moeilijkheidsgraad vonden we bepaalde confrontaties behoorlijk pittig. Bij de baasgevechten – vaak zwaar gepantserde vijanden met levensbalkje en schild – moesten we toch regelmatig opnieuw proberen. Ook hier mogen we nog niet te veel verklappen, maar deze confrontaties vormden wel vaak het hoogtepunt van een missie.

Tot slot kunnen we ook niet naast de visuele verbeteringen kijken. Hoewel we nog niet over de hele lijn overtuigd zijn (sommige dingen ogen nog altijd wat last-gen), ziet Halo Infinite er op de Series X wel al stukken beter uit dan bij die beruchte onthulling op de Xbox Showcase vorig jaar. Wapens zijn gedetailleerder, er is meer vegetatie, de belichting oogt beter, het terrein, de gebouwen en zelfs het harnas van de Master Chief zelf hebben veel meer zichtbare details, textures zijn scherper, en er is geen zichtbare pop-in meer. Dit zorgt er allemaal voor dat de omgevingen van de game levendiger aanvoelen en de algemene grafische stijl doet denken aan de look van de originele game. Zo zie je maar dat een jaar extra ontwikkeltijd wonderen kan doen.