HANDS-ON PREVIEW | House of Ashes heeft nog wat scherpe kantjes

Met House of Ashes zitten we alweer aan het derde deel in de Dark Pictures Anthology van Supermassive Games. Ons eerste avontuur was op een boot, een beetje later trokken we naar een vreemd dorp en nu bevinden we ons in Irak, midden in een oorlog. Maar het zijn niet de rondvliegende kogels waar je je het meeste zorgen rond moet maken.

De preview die we al eens konden spelen was maar een uurtje lang, dus het is nog even koffiedik kijken hoe het verhaal echt loopt, maar de basis hebben we wel al meegekregen. Je bevindt je in Irak, waar de Amerikaanse en Irakese troepen nog midden in een oorlog zitten. Wanneer tijdens een vuurgevecht de grond onder je wegzakt en je terecht komt in een oude ondergrondse tempel begint de zoektocht naar een uitgang. Je bent echt niet alleen in de tempel. Ook de Irakese troepen zitten gevangen en dan huist er nog een onbekend gevaar dat het al snel op je gemunt heeft.

Het is een redelijk typisch horrorverhaal waarin militairen te maken krijgen met een menselijke en bovennatuurlijke gevaren. Doe daar nog een sausje van donkere ruimtes en een gevoel van benepenheid bovenop en je weet wel welke kant het op gaat.

Ook de opzet is niet veel anders dan we gewend zijn van de Dark Pictures-games. Verschillende personages beleven hun verhaal op verschillende plekken en wat er wel of niet gebeurt is voor een groot stuk afhankelijk van jouw acties. Je zal dus weer te maken krijgen met heel wat QTE’s, waarbij een foutje kan betekenen dat een personage het loodje legt. We vonden het wel opvallend dat er meer momenten waren waarbij het niet duidelijk was of het wel een goed idee is om de QTE te volgen of niet. Het zorgt er voor dat je net iets sneller beslissingen moet nemen in plaats van dat je gewoon blindelings doet wat er op het scherm komt.

Een kleine nieuwigheid in House of Ashes is dat je nu meer vrijheid krijgt met je camera en dat is maar goed ook, want je zit vaak in donkere ruimtes en dan is het wel handig dat je met je zaklamp in het rond kan schijnen. Alleen is de besturing bijzonder onhandig. We weten niet exact wat het is, maar we slaagden er niet in om op een deftige manier rond te kijken en ondertussen ook nog eens rond te lopen. We hadden het idee dat we constant aan onze sticks zaten te trekken en sleuren om toch maar de juiste kant op te gaan en te kijken. Volgens ons komt dat omdat de richting die je uitgaat te hard vast hangt aan de richting die je uitkijkt, iets wat in de meeste andere games veel minder het geval is. Voeg daar nog aan toe dat je meestal ook nog eens traag beweegt en het doorzoeken van grotere omgevingen wordt al snel saai en frustrerend. We snappen dat een trager tempo deel uitmaakt van de games, maar dit kan echt beter.

Grafisch ziet House of Ashes er wel goed uit, met vooral veel aandacht voor de verschillende personages. Vreemd genoeg is het net het bekende gezicht van Ashley Tisdale dat er een beetje vreemd uitziet, alsof elke vorm van rimpel van haar gezicht is geveegd om het zo flaterend mogelijk te maken. Daardoor straalt ze echter amper tot geen emoties uit en laat dat nu net bijzonder belangrijk zijn in dit soort games. De omgevingen zijn vrij donker dus op vlak van details zal je daar niet veel ontwaren, maar er wordt wel altijd een mooie sfeer neergezet die een ietwat claustrofobisch gevoel creëert.