HANDS-ON PREVIEW | Clid the Snail is een groot avontuur op kleine schaal

Een game met de naam Clid the Snail, dat zorgt toch meteen voor opgetrokken wenkbrauwen. Niet dat games geen vreemde namen mogen hebben, maar er zijn toch niet veel titels met een slak in de hoofdrol. Al zeker geen twin-stick shooter waarin je het moet opnemen tegen een heleboel ander klein gespuis.

In Clid the Snail kruip je in de slijmerige huid van, je raadt het al, Clid the Snail. Als slak is hij een beetje een buitenbeentje en dus is hij ook verbannen uit de stad waar hij geboren is. Clid is dan ook een echte outcast, een thema dat volgens de ontwikkelaars een belangrijk onderdeel vormt van het verhaal in Clid the Snail.

Die ontwikkelaars zijn trouwens vijf jonge kerels uit Madrid die samen Weird Beluga hebben opgericht. Met hun eerste game vielen ze al direct in de smaak bij PlayStation en werden ze zo onderdeel van het PlayStation Talents-programma. De game verschijnt dan ook deze zomer eerst op PS4 en later dit jaar pas op pc.

Clid the Snail speelt zich af in onze wereld, maar in een toekomst waarin de mensheid compleet verdwenen is. Alle kleine wezentjes weten nog wel dat er ooit grote wezens op aarde rondliepen en ze worden dan ook als een soort goden vereerd. In de omgeving kom je dan ook vaak stukken skelet van een mens tegen of verschillende items, zoals pakweg aanstekers. Het idee is om duidelijk aan te geven dat je maar een kleine slak in een grote wereld bent.

In die toekomst zonder mensen verliep eigenlijk alles redelijk goed, tot de naaktslakken een beetje vreemd begonnen te doen. Plots begonnen ze zich heel hard te vermenigvuldigen en vallen ze ook nog eens alles en iedereen aan. De wereld geraakt zo in grote chaos, want de naaktslakken waren de werkers en dus moet Clid, samen met enkele van zijn vrienden, op zoek naar de oorzaak achter hun opstand en liefst ook een oplossing vinden.

Gelukkig beschikt hij over een stevig arsenaal aan wapens waarmee hij alles en iedereen kan afknallen. Zoals gezegd is Clid the Snail een twin-stick shooter, maar dan wel van de tragere soort. In onze preview, die ongeveer een uurtje in beslag nam, werden we nooit overstelpt met vijanden. Clid beweegt dan ook iets trager dan we vaak gewend zijn in dit soort games en de makers hebben er ook een aantal puzzels ingestoken om wat variatie in de game te brengen. Dat lukt goed, zeker met de mooie omgevingen die je met plezier wil verkennen, maar wij hadden soms toch net iets meer actie gewild.

De keuze voor een tragere speelstijl is valide, maar in dit genre mag er toch iets meer actie zijn. Af en toe drie of vier vijanden afknallen, om dan weer een stukje verder te lopen, is niet altijd even spannend.

We kregen ook een eindbaas voor de kiezen en dan gaat de moeilijkheid toch met een forse ruk de hoogte in. Clid is immers niet al te beweeglijk. Hij loopt vrij traag en om even een sprintje te trekken heb je stamina nodig. Diezelfde stamina loopt ook leeg bij een dodge. De optie om snel doorheen de arena te bewegen is er dus niet bij. Dat zorgt er voor dat ook tijdens een boss fight het tempo vaak wat lager ligt. We weten ook nu al dat je best zoveel mogelijk de kogels van je verschillende wapens spaart. Je hebt één wapen met een oneindig aantal kogels, maar dat doet beduidend minder schade. Wil je snel korte metten maken met een grote vijand, dan kan je dus best niet je goede wapens verspillen aan kleine vijanden.

Clid kan ook een speciale aanval uitvoeren dankzij zijn slakkenhuis, waarvan er in de game vier verschillende zijn. In dit geval konden we een pak raketten afvuren, maar andere slakkenhuizen zouden dus andere aanvallen moeten hebben.

Het meest opvallende aspect aan Clid the Snail is ongetwijfeld de sfeer die wordt gecreëerd met de graphics en de muziek. De wereld ziet er wondermooi en gedetailleerd uit en de muziek heeft een soort weemoedige toon die aangeeft dat toch niet alles loopt zoals het zou moeten zijn.