HANDS-ON PREVIEW | Iron Harvest mag je als RTS-fan in de gaten houden
Jakub Różalski. Wie? Jakub Różalski, de bekende Poolse artiest. Geen belletje? Geen paniek, je bent waarschijnlijk niet de enige. Deze schilder en illustrator is vooral bekend vanwege zijn combinatie van een klassieke schilderstijl waarin hij scènes uit de vorige eeuwen combineert met sci-fi of eerder magische elementen. Dit kleine lesje kunstgeschiedenis was nodig om terug bij games uit te komen. Iron Harvest is namelijk een RTS die gebaseerd is op de “1920+” collectie van Różalski, die eerder ook al verantwoordelijk was voor het bordspel Scythe. Games gebaseerd op schilderijen, het is eens iets anders dan boeken of films.
Iron Harvest speelt zich af in een alternatieve tijdlijn vlak na de Eerste Wereldoorlog. Net zoals in de echte wereld woedt er op dat moment een oorlog tussen Polen en Rusland. In Iron Harvest gaat de strijd tussen de “fictieve” Polonia en Rusviet landen, en komt ook een derde Saxony hond zich moeien. Heel wat eenheden in dit spel zullen dus bekend over komen: soldaten met met machinegeweren, steelgranaten, lichte artillerie of genie-experts doen allemaal zo’n beetje wat je verwacht. Wèl opvallend is het feit dat soldaten van rol kunnen veranderen in de loop van het spel. Je kan, verstopt in kisten of na het uitschakelen van vijanden, wapens vinden die soldaten kunnen oprapen. Dit laat toe dat je bijvoorbeeld met de eenvoudigste en goedkoopste infanterie op jacht kan gaan naar upgrades. Een “leuk” detail is ook dat soldaten die dicht bij elkaar in de buurt komen, zoals het toen nu eenmaal ging, overschakelen naar close combat.
De echte aandachtstrekkers van Iron Harvest zijn natuurlijk de mechs in verschillende maten. Elk van de strijdende partijen beschikt over 7 unieke, zwaar bewapende robots. Ze vervullen voor een groot deel een overlappende rol: iedere factie heeft wel een gespecialiseerde robot die bijvoorbeeld gericht is op het uitschakelen van infanterie, maar de ene factie zal hiervoor een set miniguns inzetten, de andere zal een robot uitrusten met een oversized vlammenwerper.
Robots werken logischerwijze anders dan infanterie. Ze zijn uiteraard een pak dodelijker dan een groepje eenvoudige soldaten. Ook beschutting van huizen of zandzakken, waar eenvoudige soldaten zich achter verschuilen, zijn voor de stalen monsters geen bezwaar. De grootste exemplaren stormen zonder problemen dwars door gebouwen, de mech-versie van aan je gps een alternatieve route vragen. Zeker de mechs die sommige helden bemannen zijn indrukwekkend en soms zelfs bijna lopende forten.
De gameplay doet verder erg denken aan de Company of Heroes games. Dit betekent kleine groepjes van eenheden, rekening houden met beschutting, en vrij trage en tactische gevechten met relatief kleine legers. Dat je meer dan eens in besneeuwde gebieden vertoeft, helpt ook om de vergelijking met Company of Heroes 2 te maken. Het bouwen van een basis is ook in Iron Harvest erg beperkt, buiten je hoofdkwartier zijn er twee gebouwen die voor infanterie en robots zorgen. De aandacht gaat dus vooral uit naar het slagveld en niet zozeer naar het beheren van je basis. Het bekostigen van eenheden doe je door het veroveren van ijzermijnen en oliepompen. Strategische punten kan je beschermen door bunkers te bouwen die je infanterie dan kan bemannen.
Buiten het vervangen van tanks door mechs (wat een spel automatisch een factor tien cooler maakt) is er dus niet bijzonder veel verschil tussen Iron Harvest en Company of Heroes. Maar aangezien dit soort RTS-games ook vrij dun gezaaid zijn, zien we daar niet echt een probleem mee. Het is ook begrijpelijk dat een studio als King Art Games, die totnogtoe vooral adventure games ontwikkelde, geen revolutie zal ontketenen op het vlak van RTS-games. De combinatie van een post-WO1 setting met enorme mechs maakt het direct een spel om in de gaten te houden. Hoewel we in de previewversie nog niet de volledige campaign konden spelen, beloven de eerste missies alvast lange missies met veel afwisseling en interessante hoofdpersonages.