Mount & Blade II: Bannerlord

Early Access is vandaag voor grote en kleine ontwikkelaars een releasevorm als een andere geworden. Dat ook Mount & Blade II op die manier uitkomt, daar kijkt niemand van op. Behalve wie weet dat Mount & Blade al aan Early Access deed voordat die term zelfs nog maar bestond. Velen zullen aan games als Minecraft (2008) terugdenken als grondleggers van dit model, maar het eerste Mount & Blade spel, ontwikkeld door een Turks koppel, zag als betaalde bèta het leven in 2004 en hield die status vier jaar aan, vooraleer het zijn officiële release kende.

Dat het spel, en de twee uitbreidingen, in totaal 6 miljoen exemplaren verkocht, ondanks zijn eigenzinnige en niche karakter, kan niet anders dan als een modern game-sprookje gezien worden. Niet onlogisch dat het langverwachte vervolg Bannerlord hetzelfde pad volgt dat ondertussen door ontelbaar andere games genomen werd.

Het Turkse echtpaar heeft ondertussen een volledige studio met meer dan honderd werknemers en samen werken ze al enkele jaren aan dit spel. Logischerwijze kijken de miljoenen fans er dan ook naar uit om eindelijk hun middeleeuwse avonturen opnieuw te beleven in een minder pijn aan de ogen doend jasje. De grafische update is dan ook hetgene dat het meest in het oog springt voor wie ooit het originele spel gespeeld heeft.

Vroeger zag Mount & Blade er een beetje uit alsof je heel erg inzoomde in een Total War spel. En vandaag ziet het er eigenlijk nog steeds zo uit, als je bedenkt dat ook Total War heel wat verbeteringen heeft ondergaan. Men maakt opnieuw gebruik van een eigen grafische engine, vermoedelijk omdat er weinig engines zijn die de speelstijl van Mount & Blade ondersteunen. De kwaliteit benadert nog lang niet van wat we van sommige AAA-titels gewend zijn, maar er is een grote sprong voorwaarts te zien ten opzichte van Warband, het laatste spel in de reeks.Ook zaken als animaties, belichting en physics zien eruit alsof ze weer bij deze tijd horen, net dan toch.

De gameplay is echter quasi identiek te noemen. Je begint het spel als een eenzame man of vrouw op een paard. Met je laatste denars rekruteer je een handvol boeren die net een speer kunnen vasthouden en wanhopig genoeg zijn om jou te volgen. Samen met je nieuwe kompanen is het daarna aan jou hoe je het verder aanpakt. Je ziet je groep op een wereldkaart en kan daar reizen naar dorpen, steden, burchten of andere rondtrekkende groepen. De meest vredelievende manier om rijk te worden, is handel drijven. Het spel heeft een dynamische economie, waarin dorpen goederen zoals wol, ijzer, hout,... produceren en dit verkopen aan steden. In deze steden maken de verschillende werkplaatsen er dan weer afgewerkte producten zoals wapens of kleding van. De prijzen hiervan worden bepaald door het aanbod, en door een goede handelsroutes uit te pluizen, kan je vlot je eerste kleine fortuin bij elkaar sprokkelen.

Het spel ondersteunt dit ook vrij goed door in een tooltip te laten zien of je een bepaald goed ergens al eens erg goedkoop of duur hebt gezien. Ook je licht opsteken bij andere handelaars kan helpen om wijze investeringen te doen. Eens je wat zakgeld hebt, kan je verder investeren door zelf zo’n werkplaats te kopen of een eigen handelskaravaan op pad te sturen. Zo bezorg je jezelf een stabiele inkomstenbron terwijl je zelf je tijd aan iets anders kan besteden.

Dat andere is dan meestal een minder vredelievend tijdverdrijf. Je bent namelijk niet de enige die rondtrekt in de wereld. Je ziet effectief kleine groepen boeren naar steden reizen, handelskaravanen, bandieten, andere vrijbuiters; maar ook legers van honderden of duizenden mannen sterk. Bij de aanvang van het spel zal je nog op de vlucht moeten voor zowat iedereen die je niet goed gezind is, maar hoe sterker je eigen groep wordt, hoe meer je de rollen kan omdraaien. Een stevige roversbende kan je beter ontwijken, maar een klein groepje stropers, gewapend met knuppels en stenen, daar ben je zeker tegen opgewassen. Als je slaags geraakt, verandert het spel naar een third person slagveld simulator.

Jij en je leger (of wat ervoor moet doorgaan in het begin), staan tegenover de vijand. Je kan zelf uiteraard vechten met de wapens die je verzameld hebt. In het assortiment vind je zowat alles dat je maar kan bedenken: tientallen soorten speren, zwaarden, bijlen, knuppels, (kruis)bogen, schilden,... zijn beschikbaar en verschillen ook vaak erg in hoe je ermee moet omgaan. Een scimitar hanteer je anders dan een typisch ridderzwaard. Er is voor elk wat wils en mits wat uittesten zijn er wel wapens te vinden om elke speelstijl aan te kunnen, zeker als je de rest van je uitrusting er op afstemt.

Wil je jezelf graag in het strijdgewoel gooien: draag dan een massief harnas, zet jezelf op een stevige knol, die ook nog wat bescherming krijgt, en bewapen jezelf met enkele werpsperen en een stevig zwaard. Je bent dan misschien niet meer vooruit te branden, maar eens je tussen de vijanden staat, zullen ze met bosjes neervallen. Maar misschien wil je liever als leider het overzicht bewaren? Dan ben je beter af met een snel en wendbaar paard en een minimum aan bepantsering zodat je uit de greep blijft van de vijandelijke cavalerie. Met een boog en een heel wat pijlen kan je dan ongestoord de vijand bestoken. Neem nog een lans mee en doorspies in volle galop die ene onoplettende vijand die onbeschermd achter de frontlinie staat.

Je kan op je eentje natuurlijk geen hele groepen de baas, je blijft sterfelijk. Daarom is het ook aan jou om de rest van jouw leger aan te voeren. Je troepen worden door het spel in een aantal categorieën geplaatst zoals infanterie, cavalerie en boogschutters. Je kan ze per groep positioneren en een aantal eenvoudige commando’s geven zoals marcheren, aanvallen, jou volgen,... Echt veel tactische opties zijn er momenteel nog niet. Het is ook mogelijk om je troepen zèlf in verschillende groepen op te delen, en dan zou het wel mogelijk zijn om met bijvoorbeeld een schaarbeweging aan te vallen, maar spijtig genoeg vergeet het spel je eigen indeling telkens opnieuw. Een vervelende bug, maar niet abnormaal in een Early Access spel natuurlijk. Ook de AI van de NPC’s in je leger lijkt niet al te snugger. Eens het contact met de vijand gemaakt is, lijkt het al snel op een moshpit waarin je nauwelijks nog vriend van vijand kan onderscheiden, en is er van echte lijf aan lijf gevechten geen sprake meer. Er zal ook nog wat tijd besteed moeten worden aan de optimalisatie van het spel tijdens veldslagen. Zolang het maar om enkele honderden troepen gaat, vlot alles nog goed. Maar verder in het spel veranderen de schermutselingen in heuse veldslagen met duizenden personages, en blijkt de framerate omgekeerd evenredig met het aantal manschappen op het scherm.

Ondanks deze problemen, is ieder gevecht leuk om doen. Zelfs als je met een grote overmacht een bende arme bandieten te lijf gaat, is het cool om te zien hoe een groep waar je in het begin van het spel nog van moest vluchten, nu volledig wordt platgewalst door jouw privéleger vol zwaarbewapende soldaten. Want die boeren waar je mee begon, zijn er dan natuurlijk niet meer bij. Door goed te presteren, kunnen ze verbeterd worden tot professionals, en ook in grote steden zullen er zich betere kandidaten aanbieden om jouw groep te versterken.

Zelfs sommige vijandelijke troepen die je gevangen hebt genomen, zullen na een tijdje inzien dat het misschien beter is om voor jou te werken. Het goed leiden van je groep buiten de gevechten is dan ook een belangrijk onderdeel van het spel. Uiteraard moeten ze betaald worden. De respectabele manier om op een agressieve manier aan je geld te komen, is door bandieten en rovers aan te vallen. Je maakt er niet alleen handelaars in de buurt blij mee, je kan de buit die je binnenhaalt ook verkopen voor een aardige cent. Zit je minder met dat respect in, kan je ook een minder vriendelijk bezoek brengen aan de dorpjes of karavanen stoppen om “tol te innen”.

Naast geld verwachten je manschappen ook eten. Water en brood zijn een minimum als je niet wil dat ze het spontaan aftrappen, maar ook in Mount & Blade gaat de liefde door de maag. Divers en smakelijker eten heeft een invloed op de moraal van de groep. Nog iets wat je dus best in de gaten kan houden. Ook je eigen charisma en je prestaties als aanvoerder spelen een rol. Een norse, gierige generaal die telkens grote verliezen lijdt, moet niet verwachten dat zijn troepen erg enthousiast voor hem strijden, maar een joviale leider die zijn troepen van de ene grote overwinning naar de andere leidt, enkel pauzerend om een feestmaaltijd te organiseren, zal merken dat zijn manschappen altijd voor hem paraat staan.

Buiten handel en oorlog is er nog één, voorlopig minder boeiende, manier om je geld te verdienen: quests uitvoeren. In heel wat dorpen of steden hebben bewoners allerlei problemen. Soms zijn ze enkel op te lossen met wat zwaardgekletter, maar vaak bestaan ze uit rondreizen van de ene naar de andere locatie om mensen te overtuigen van het één óf het ander. Daar komt ook een deel van het RPG stuk van het spel bij kijken. Bij het aanmaken van je personage kan je in heel wat verschillende disciplines punten steken. Sommige gaan over hoe goed je om kan gaan met allerlei soorten wapens, maar de meesten gaan eerder over je mentale capaciteiten: hoe goed kan je mensen beïnvloeden? Dit kan zijn om betere prijzen te bedingen, maar ook om anderen te overtuigen van jouw mening, moraal hoog te houden,... Naarmate je sommige skills meer gebruikt, worden ze ook beter en kan je allerlei perks vrijspelen. Quests zijn vooral interessant omdat je daarmee mensen op je hand kan krijgen. Door je zo populair te maken, kan je op dit moment ook vooral betere manschappen rekruteren in een stad. Voor de rest is dit onderdeel nog vrij beperkt uitgewerkt. Er zijn slechts een tiental verschillende quests, die zichzelf gewoon telkens herhalen. Ook de zogenaamde main quest, lijkt ofwel vol bugs te zitten, ofwel is er nog maar een klein deel van klaar.

Je reputatie wordt vooral belangrijk later in het spel. Van zodra je jouw clan aansluit bij één van de koninkrijken, is het belangrijk dat je een goede indruk kan maken op andere clanleiders binnen dat rijk. Op tijd en stond zal er namelijk gestemd moeten worden. Soms gaat het om nieuwe wetten, die al dan niet in jouw voordeel zijn, maar ook als er een stad veroverd is, mogen de clanleiders zich uitspreken over wie die stad mag besturen. Op zo’n momenten helpt het natuurlijk wel als je een beetje goed gezien bent bij hen.

Eens je een eigen regio gekregen of veroverd hebt, komt er nog een laatste spelonderdeel naar boven: dit moet natuurlijk allemaal bestuurd worden. Vervang je de houten omheining door stevige muren, of kies je er toch eerst voor om de voedselproductie te verhogen? Je kasteel komt ook met een eigen kerker waarin je gevangen troepen of vijandelijke edelen kan opsluiten om ze te laten wegrotten of net om ze voor een mooie som aan losgeld terug naar huis te laten keren. Je doet er ook best aan om voldoende troepen te stationeren om je stad te beschermen tegen vijanden, wat ook je loonkost de hoogte in duwt. Gelukkig komen er naast die extra kosten ook wat inkomsten bij. Elke stad, kasteel of dorp draagt ook belastingen af aan jou. Maar dan moet je er ook wel voor zorgen dat jouw gebied een beetje veilig is: een dorp dat elke week geplunderd wordt door rovers, brengt niet veel op voor jouw staatskas