Hands-on: Metro Exodus

Metro Exodus

De twee Metro-games die eerder al verschenen werden min of meer een culthit en wisten een trouwe fanbase op te bouwen. Met Metro Exodus zet ontwikkelaar 4A Games voor het eerst een stap in de grote open wereld en dat mag je redelijk letterlijk nemen.

Daar waar Metro 2033 en Metro Last Light zich nog grotendeels onder de grond en in donkere gangen afspeelden, trekken we nu de open wereld van het verwoeste Rusland in. Dat wil ook zeggen dat 4A Games het lineaire van de vorige games achter zich laat en kiest voor een RPG-gevoel, gemixt met survival-horror en een FPS. Een flinke mix en eentje die niet zo eenvoudig over te brengen is.

Onze speelsessie begint op een trein, die zijn weg baant door het ijskoude landschap van Rusland. Al snel komen we echter een obstakel tegen, dat ons er toe dwingt onze reis te onderbreken en op onderzoek uit te gaan.

Zo betreden we voor het eerst het wijde landschap, dat er besneeuwd en koud bijligt. In de verte zien we een kerkje staan en iemand die duidelijk om hulp vraagt. Tijd om alles van naderbij te bekijken. Om tot bij de kerk te geraken, stappen we in een bootje en varen we het water op. Onderweg zien we langs de kant een aantal monsters, die al snel in het water springen om ons een beetje lastig te vallen in het water. We geraken echter veilig en wel tot aan het kerkje.

Daar komen we in aanraking met een soort sekte die alle vorm van technologie ziet als een zonde en aangezien wij over nogal wat technologie, of wat daarvoor doorgaat in de wereld van Metro, beschikken, komen we al snel in de problemen.

Hier maakt Metro Exodus gretig gebruik van de meer open wereld. Als speler krijg je de mogelijkheid om je vijanden op verschillende manieren aan te vallen. Wij kiezen er voor om het op een sluipen te zetten en onze vijanden een voor een neer te slaan, zonder ze te doden. Na een tijdje krijgt de rest het op hun heupen en leggen ze de wapens neer. Je kan dan nog steeds kiezen om ze aan te vallen, maar dat kan volgens de makers wel eens zwaar doorwegen verder in de game. We vermoeden dat we deze sekte later nog eens zullen tegenkomen en dan is het misschien handig om ze toch een beetje te vriend te houden.

Na ons onderzoek bij de kerk keren we terug naar de trein, waar we de opdracht krijgen om een of ander onderdeel te gaan zoeken. Opnieuw trekken we er op uit, maar we worden al snel afgeleid door een aantal zijmissies, maar daar gaan we nog niet teveel over vertellen. Wat we wel kunnen zeggen is dat de gameplay met momenten bijzonder pittig is en dat vijanden zich niet zomaar laten afslachten.

Die zijmissies staan niet overduidelijk aangegeven op de kaart, een kaart die je trouwens in de game echt fysiek moet raadplegen, door je clipboard voor je neus te houden. Een leuk detail dat er voor zorgt dat je nog iets meer in de wereld wordt gezogen, iets wat de Metro games sowieso al erg doet deden. Zo kan je ook het scherm van je gasmasker afvegen wanneer het vuil wordt. Het voegt an sich weinig toe, maar het zijn kleine details die het allemaal wat echter maken en daardoor toch een mooie meerwaarde zijn.

Metro Exodus bevat ook meer mogelijkheden om je wapen aan te passen, samen met andere survival en crafting mechanics. Daarvoor hoef je niet over een werkbank te beschikken, want je kan gewoon overal met die zaken aan de slag. Toch een voordeel wanneer een game zich in een open wereld afspeelt, waar bovendien zowat alles verwoest is door een nucleaire oorlog.

Na 45 minuten moesten we de controller neerleggen en hadden we eigenlijk amper iets ontdekt in de wereld. Zeker als je weet dat het gebied waar wij ons in bevonden tussen 6 en 10 uur aan content bevatte en dat er zo een viertal gebieden zijn in Metro Exodus. We zijn ook nog niet helemaal meegetrokken in de sfeer, maar dat wijten we aan onze korte speelsessie.