Call of Cthulhu

Call of Cthulhu

Call of Cthulhu is al sinds de jaren tachtig een populaire ‘pen & paper’ RPG, in de stijl van games als Dungeons & Dragons. Nu hebben de ontwikkelaars bij het Franse Cyanide Studios besloten dat het tijd is om het spel naar de virtuele wereld te brengen.

Call of Cthulhu speelt zich af in de jaren twintig, waar jij in de huid kruipt van Edward Pierce, een detective die is ingehuurd om de dood van een gezin in Boston te onderzoeken. Daar zijn moeder, vader en zoon om het leven gekomen bij een verschrikkelijke brand in een groot landhuis. Sommige mensen geloven echter niet dat het om een jammerlijk ongeval gaat en dus wordt Pierce ingeschakeld om het mysterie achter hun dood op te lossen.

Een groot deel van de game draait dan ook rond het zoeken van aanwijzingen en die naast de verhalen van de politie en andere personages te leggen, om zo de puzzel in elkaar te passen. Door meer aanwijzingen te vinden, zal je later in de game ook gemakkelijker verder kunnen komen. Ga je er allemaal nogal snel overheen, dan zullen bepaalde puzzels over andere problemen mogelijk een stuk moeilijker worden.

In een game waar je aanwijzingen moet zoeken en gebruiken, zal je ook veel moeten praten met personages en dat is in Call of Cthulhu niet anders. Daarbij zal je door middel van een dialoogwiel meer dan eens personages moeten overtuigen om bepaalde stukken van het verhaal in te vullen. Daarvoor moet je natuurlijk wel de juiste skills upgraden, zodat je ze ook daadwerkelijk op de juiste manier kan aanpakken. Kijk wel uit hoe je ze aanpakt, want hun gedrag later in de game is er afhankelijk van en misschien moet dat ene personage dat je de huid hebt vol gescholden, je later in de game nog helpen. Je skills zijn verdeeld over knowledge (de manier waarop je bepaalde zaken begrijpt), social (je interactie met andere personages) en profession (hoe goed je bent in je werk en hoe gemakkelijk je aanwijzingen vindt).

Call of Chtulhu begint als een normaal verhaal waarin je gewoon een zaak onderzoekt, maar verandert al snel en voor je het weet begint Edward een beetje door te draaien. Dat is natuurlijk ook onderdeel van de wereld van HP Lovecraft, de schrijver van de verhalen waarop de originele game gebaseerd is. Doorheen de game zal Edward steeds gekker worden en is het onder andere mogelijk dat hij enkele fobieën ontwikkelt. Die kunnen later nefaste gevolgen hebben.

Aangezien Edward niet echt de optie heeft om het gevecht aan te gaan met de monsters die je later in  de game tegenkomt, zal je steeds slimme oplossingen moeten zoeken om te overleven. Daarbij is het handig als je heel wat informatie hebt verzameld, maar is het ook nuttig dat je je verstand er kan bijhouden. Zo zagen wij hoe Edward zich  op een bepaald moment moest verstoppen in een kast, maar daar last kreeg van de claustrofobie die hij eerder in de game had ontwikkeld. Daardoor ging zijn hartslag steeds meer omhoog, waardoor hij weer uit die kast moest komen. Doe je dat niet, dan krijgt hij een hartaanval en is het onherroepelijk game over.

Je ‘sanity’ op peil houden wordt zo een belangrijke factor in de game, die je zeker onder controle moet houden. Lukt dat niet, dan maak je het jezelf enkel maar moeilijker. Langs de andere kant zal je soms ook gewoon een beetje gekker moeten worden, wil je bijvoorbeeld een bepaalde hint ontdekken. De keuze hoe ver je daar in gaat, is dan volledig aan jou.

Voorlopig hebben we er nog een beetje het raden naar hoe al die verschillende aspecten op elkaar gaan inspelen doorheen de game, omdat we enkel maar de start te zien kregen en een stuk dat zich heel wat later afspeelt. De manier waarop Edward echter totaal in de waanzin kan afglijden, als je niet goed met hem omgaat, staat ons wel aan.

Grafisch ziet Call of Cthulhu er trouwens best goed uit, maar dat is ook niet zo moeilijk in een game waarin je ronddwaalt in een vrij beperkte ruimte, waarin het meeste bovendien ook nog vrij statisch is. Dat wil echter niet zeggen dat het niet allemaal de juiste sfeer uitademt, want dat doet het duidelijk wel.