Een blik op de PSN games van 2016
PSN Digital Showcase: Een blik op de PSN games van 2016
Onlangs mochten we enkele dagen bij Sony op bezoek in Londen, waar we werden getrakteerd op heel wat games die dit jaar nog zullen verschijnen op PSN. Wat we kregen voorgeschoteld was een allegaartje aan games, dat aantoonde dat er heel wat variatie te vinden is bij de kleinere titels op de consoles van Sony. We zullen er hier alvast enkele kort onder de loep nemen.
Shadow of the Beast
Bij wie al een beetje ouder is, zal deze titel onmiddellijk een belletje doen rinkelen. Het gaat hier dan ook over een remake van een game die al in 1989 werd uitgebracht op de Amiga. Toen was Shadow of the Beast een 2D-sidescrolling platform/fighting game en dat is nu niet anders. Al is het nu eerder een 2.5D sidescroller en verloopt alles een stuk vlotter dan in de originele game.
Wat het eerste opvalt bij Shadow of the Beast zijn de mooie achtergronden in de game. In het deeltje dat wij konden spelen, zag alles er zelfs vrij kleurrijk uit, terwijl je toch een monster speelt dat er niet voor terug deinst om heel wat mensen en andere vijanden af te slachten. Die gevechten gebeuren vrijwel steeds in kleine arena’s, waarbij een deeltje van de spelwereld wordt afgesloten tot je alle vijanden hebt verslagen. Ben je dus slecht bezig en wil je wat health sparen, dan ben je er aan voor de moeite, want vluchten behoort niet tot het takenpakket.
Waarom zou je ook willen vluchten, als je weet dat de gevechten ongelooflijk vloeiend verlopen. Combo’s worden op een heel natuurlijke wijze aan elkaar gerijgd, zonder dat daar ingewikkelde knoppencombinaties voor nodig zijn. In Shadow of the Beast draait dan ook alles rond timing. Druk je op de juiste momenten op de juiste knoppen, dan zal je al heel ver komen. Lig je maar wat te rammen op die toetsen, dan vrezen we dat je snel het loodje zal leggen.
Shadow of the Beast is een game van Heavy Spectrum Entertainment Labs en de release staat gepland voor mei 2016.
Drawn to Death
Je kan niet over Drawn to Death spreken zonder het onmiddellijk over de graphics van de game te hebben. Dat is ook niet verrassend, aangezien het spel zich afspeelt binnen het notitieboekje van een middelbare scholier. Die verveelt zich duidelijk stierlijk tijdens de lessen en begint dus maar wat vreemde mannetjes te tekenen in zijn boek. In Drawn to Death komen die tot leven en beginnen ze elkaar het leven zuur te maken.
Drawn to Death is een third-person free-to-play multiplayer shooter. De game is qua opzet vergelijkbaar met heel wat andere arenashooters, met uitzondering van de speciale setting natuurlijk. In de game kunnen maximaal vier spelers het tegen elkaar opnemen en zullen ze zo goed mogelijk gebruik moeten maken van de omgeving om hun tegenstanders te verslaan. De levels in Drawn to Death bevatten immers heel wat geheimen en er is ook veel gebruik gemaakt van verticaliteit om de gevechten zo op verschillende niveaus te laten plaatsvinden.
Drawn to Death wordt ontwikkeld door The Bartlet Jones Supernatural Detective Agency, de studio van ene David Jaffe, in samenwerking met San Diego Studio. Jaffe trekt zelf wat gelijkenissen met Super Smash Bros, waarbij Drawn to Death minder moet gezien worden als een shooter, maar meer als een brawler, waarbij het kennen van je personage en de levels belangrijker is dan de wapens die je in je handen hebt.
Wie ook eens in de geest van een middelbare scholier wil duiken, die zal ergens dit jaar aan de slag kunnen, want de game staat gepland voor 2016. Een officiële releasedatum is er momenteel nog niet.
Dino Dini’s Kick Off Revival
Rocket League, ontmoet je mosterd. Nog maar zelden hebben we zo snel een vergelijking kunnen maken tussen twee games die op het eerste zicht weinig met elkaar gemeen hebben, buiten het feit dat het allebei an sich voetbalspelletjes zijn. Wie echter vijf minuutjes met beide games aan de slag is geweest, die zal onmiddellijk snappen wat we bedoelen.
Dino Dini’s Kick Off Revival is een voetbalspel waarin je het alleen tegen de AI kan opnemen of tegen een vriend kan spelen. Daarbij wordt alles van bovenaf bekeken, dus verwacht je niet aan de realistische graphics die we tegenwoordig gewoon zijn geworden van voetbalgames. Kick Off Revival is dan ook voetbal in zijn zuiverste soort. Dat begint al bij de manier waarop de bal zich gedraagt. Dino Dini legde ons uitvoerig uit hoe alle moderne voetbalgames het compleet fout doen en hoe hij zich enorm stoort aan de manier waarop de bal aan de voeten van de spelers kleeft. Ook het passingsysteem is voor hem veel te eenvoudig.
In Kick Off Revival zijn de physics van de bal vrij realistisch en bepaal jij volledig hoe hard of hoe zacht een pass wordt gegeven. Vooral in het begin is dat niet eenvoudig, want de controls zijn niet echt pick-up-and-play. Nochtans klinkt het eenvoudig. Je maakt immers enkel gebruik van je linkerstick en van één enkele knop. Daarmee kan je alle bewegingen in het spel uitvoeren. Het zit hem echter in de manier waarop je dat allemaal moet gebruiken. De positie van de stick en de bewegingen die je er mee doet nadat je tegen een bal hebt getrapt, zijn immers cruciaal om de bal de juiste snelheid en curve mee te geven. Je zal dus flink wat moeten oefenen om deze game onder de knie te krijgen. Alles verloopt dan ook nog eens tegen een razend tempo, wat het er zeker niet eenvoudiger op maakt.
Je zal nu misschien denken dat deze game niet echt boeiend klinkt en we moeten toegeven dat het ook niet zo eenvoudig is om allemaal uit te leggen, maar de kracht van Dino Dini’s Kick Off Revival zit hem in de verslavende factor. Het is dan ook daar dat de vergelijking met Rocket League pas echt tevoorschijn komt. In beide games zit het allemaal redelijk simpel in elkaar en is het bijzonder moeilijk om echt goed te worden in de game, maar je zal het wel blijven proberen. Na enkele potjes zal je al op een deftige manier kunnen spelen, maar het is pas later dat je fantastische doelpunten en tackles uit je sloffen zal schudden. De kracht van het spel zit hem dan ook in de manier waarop het je steeds opnieuw naar een volgende potje voetbal zal voeren, waardoor je zonder het te beseffen uren aan de slag bent.
Dino Dini’s Kick Off Revival verschijnt ergens dit jaar op PS4 en PS Vita. Als je de game in huis haalt, dan raden we je alvast aan om het eerst even op de practice mode te houden.
Brut@l
Als je een voorliefde hebt voor ASCII dungeon crawlers, dan moet je de laatste 30 jaar teruggrijpen naar de klassiekers, want in dat genre zijn er niet echt veel nieuwe games meer uitgekomen. Gelukkig zijn er ook studio’s die hun liefde voor oude genres proberen over te zetten naar de moderne tijd en dat is wat Stromcloud Games heeft gedaan met Brut@l. Alles in de game is immers opgebouwd uit ASCII-tekens, zoals je dat vroeger wel vaker zag. Dat valt in het begin zelfs niet echt op. Alles is in zwart-wit en je merkt wel op dat er veel gebruik gemaakt wordt van streepjes en puntjes enzovoort, maar toch. Het is pas als je even uitzoomt om de map te bekijken dat het echt duidelijk wordt.
De opzet van Brut@l is vrij eenvoudig. Je begint op level 1 en de bedoeling is om level 26 te bereiken. Ondertussen moet je heel wat vijanden verslaan, kleine puzzels oplossen en kan je flink wat loot verzamelen. Dat is maar goed ook, want de eerste minuten zijn je vuisten je enige wapen. Gelukkig heb je ook een schild om je te beschermen tegen aanvallen. Hoe langer je speelt, hoe meer loot je kan verzamelen om zo nieuwe wapens te craften. Je zal ook heel wat potions kunnen maken, waarvan je niet altijd weet wat hun effect zal zijn. Neem je een slokje van een drankje dat je onsterfelijk zal maken of word je net ongelooflijk traag? Het is een vraag die je maar op één manier kan beantwoorden. Verwacht trouwens ook niet om in je eerste speelbeurt al level 26 te bereiken, want de game heeft niet zomaar de titel Brut@l meegekregen.
Brut@l moet je ook niet alleen spelen, als je dat niet wil, want er is een mogelijkheid tot lokale co-op die de zware opdracht om niveau 26 te bereiken misschien iets draaglijker zal maken. Daarnaast kan je ook aan de slag met de Dungeon Creator, die je de mogelijkheid geeft om je eigen werelden in elkaar te steken en online te delen. Zo beschikt Brut@l eigenlijk over een onuitputtelijk arsenaal aan uitdagingen.
Wie een voorliefde hebt voor ASCII-games, die zal binnen enkele maanden aan de slag kunnen met Brut@l op PS4 en moet misschien eens een kijkje nemen op de Greenlight campagne die de game heeft lopen op Steam.
Enter the Gungeon
Als je weet dat de studio van Enter the Gungeon Dodge Roll Games heet, dan weet je al waar je jezelf aan mag verwachten. Op dat vlak stelt Enter the Gungeon dan ook niet teleur, want je zal inderdaad heel wat dodge rolls mogen uitvoeren. Fans van The Witcher krijgen waarschijnlijk al spontaan nachtmerries, maar in Enter the Gungeon is de dodge roll eigenlijk je grootste wapen of je beste verdediging.
Tijdens de game word je immers langs alle kanten bestookt met kogels en dan hebben we het niet over tien kogels, maar honderden kogels. Die kan je gelukkig ontwijken met een goed getimede dodge roll. Sterker nog, je kan over kogels springen, waardoor je plots tijd en ruimte krijgt om heel wat projectielen af te vuren op je vijanden. Ben je al dat springen even beu, dan kan je ook een tafel omvergooien en je daar even achter verschuilen. Blijf er wel niet te lang zitten, want houten tafels durven al eens in splinters uit elkaar spatten.
Enter the Gungeon is dan ook een game die draait rond de juiste mix van aanvallen en verdedigen. Ja, je kan constant kogels liggen afvuren, maar als je niet genoeg de tijd neemt om je ook even uit de voeten maken als je wordt aangevallen, dan houd je het geen twee minuten vol.
Ok, misschien houd je het drie minuten vol wanneer je in co-op speelt. Dan wordt Enter the Gungeon nog net iets amusanter, aangezien je al snel tegen elkaar zit te roepen en te tieren. De twee spelers moeten zich dan ook als een Siamese tweeling gedragen, waarbij alle acties perfect op elkaar worden afgestemd. Doe je dat niet, dan kan de helft van die Siamese tweeling het spook van zijn wederhelft meedragen doorheen de kerker en op zoek gaan naar die ene kist die je medespeler terug tot leven wekt.
Enter the Gungeon is geen eenvoudige game. Schrap dat maar, Enter the Gungeon is een verdomd moeilijke game en omdat de kerkers telkens opnieuw worden gemaakt wanneer je herstart, zelfs de baasgevechten veranderen, kan je ook niet echt een tactiek ontwikkelen om bepaalde levels uit te spelen. Telkens opnieuw zal je verrast worden en moet je hopen dat je het nog enkele minuten overleeft. Ondertussen kan je wat loot en geld verzamelen, om je voor te bereiden op het baasgevecht waar je meer kogels dan ooit zal tegenkomen.
Enter the Gungeon zal je in de lente van 2016 flink wat koprollen laten maken en heel wat kogels laten afvuren.
Kill Strain
Er zijn een aantal zaken die een preview van een game moeilijk kunnen maken. Het kan zijn dat de journalist in kwestie niet echt gekend is met het genre, in het geval van Kill Strain spreken we dan over MOBA’s, en als dan ook de andere journalisten niet echt veel kaas hebben gegeten van dat genre, wordt het helemaal een soep. We beginnen deze tekst van Kill Strain even met die uitleg, omdat we het gevoel hebben dat we de game niet echt hebben kunnen spelen zoals het hoort. We willen dan ook niet echt zeggen of het goed of slecht in elkaar steekt, want dat zou niet eerlijk zijn voor de ontwikkelaars. Goed, dat gezegd zijnde kunnen we wel even uitleggen hoe de game in elkaar steekt.
Kill Strain is een MOBA waarin niet twee, maar wel drie teams het tegen elkaar opnemen. Dat gebeurt in een wereld waarin ooit restanten van aliens werden gevonden die mensen bovennatuurlijke krachten konden geven. Op een bepaald moment is het echter compleet fout gelopen en zijn een aantal mensen volledig doorgedraaid en veranderd in monsters. Om dat probleem op te lossen worden er huurlingen uitgestuurd om die monsters aan te pakken. Aangezien verschillende bedrijven een vinger in de pap willen te brokken hebben, verschijnen er twee teams van huurlingen op de map. Daarnaast heb je dus ook nog eens de monsters die zich niet zomaar naar de slachtbank willen laten leiden.
Aan het begin van een match bestaat elk team huurlingen uit vijf spelers, terwijl de monsters slechts met twee aan de slag kunnen. Dat zal echter niet zo blijven, want de monsters kunnen de huurlingen doden en naar bepaalde punten slepen, waar ze worden omgevormd tot monster. De groottes van de verschillende teams zullen doorheen de match dus veranderen.
Het doel van de huurlingen is om zoveel mogelijk resources te verzamelen en om het andere team tegen te houden hetzelfde te doen. Op elke map is er één drop point waar de resources kunnen worden verzameld. Dat kan echter enkel wanneer je team de controle heeft over dat punt. Is dat niet het geval, dan zal je even de strijd moeten aangaan met het andere team, terwijl je ook nog de monsters in de gaten moet houden.
Die monsters moeten dan weer proberen om de strain te verspreiden doorheen het level. Lukt het ze om alles onder controle te krijgen, dan is het onherroepelijk game over voor de twee andere teams. De strain geeft de monsters ook nog eens heel wat voordelen. Zo kunnen de huurlingen er niet doorheen lopen zonder damage te krijgen. De monsters bewegen er dan weer een stuk sneller en zijn zelfs bijna onzichtbaar. Huurlingen kunnen een deel van de strain verwijderen door bepaalde punten op te blazen. Dat moeten ze wel doen met de resources die ze proberen te verzamelen, dus alles draait daarbij rond het maken van de juiste keuze op het juiste moment. Tijdens onze speelsessie kregen we echter weinig tegenstand, waardoor het allemaal net iets te eenvoudig leek.
Kill Strain wordt exclusief voor de PS4 ontwikkeld en is daarom ook gestoeld op het gebruik van een controller. De game speelt dan ook meer als een twinstick shooter, waarbij je af en toe ook gebruik kan maken van enkele vaardigheden. Dat zorgt er wel voor dat het tempo flink de hoogte in gaat.
Kill Strain is een free-to-play game die wordt ontwikkeld door San Diego Studio en die zeer binnenkort zou moeten verschijnen, al is er momenteel nog geen releasedatum.
Tricky Towers
Soms heb je van die games waarbij je de controller vastneemt met de verwachting dat je hem na twee minuten opnieuw zal neerleggen met een flinke ‘meh’ er bovenop. Soms blijkt die eerste indruk echter volledig fout en ben je al snel volledig verslaafd. Tricky Towers is zo’n game, waarbij je niet onder de indruk bent van zijn simpele opzet, maar die na twee minuten zijn verslavende factor al perfect heeft aangetoond. Na dat eerste potje denk je dan ook nog maar aan één ding: dat volgende spelletje.
Tricky Towers is een beetje Tetris in reverse. Je gebruikt immers dezelfde blokjes, maar je doel is niet om lijnen weg te spelen, maar net om zo snel mogelijk een zo hoog mogelijke toren te bouwen. In de ene mode is het de bedoeling dat je een bepaald doel bereikt, terwijl je in de andere mode gewoon moet proberen om hoger te geraken dan je tegenstanders. Er is ook een mode waarbij er flink wat wind staat, waardoor je toren gewoon omver wordt geblazen. Hier is het dus de bedoeling dat je niet enkel hoog, maar ook stevig bouwt. In de laatste mode beschik je over 66 blokjes en is het de bedoeling dat je die allemaal gebruikt. Kijk wel uit dat je toren stevig staat, want je mag geen blokjes laten vallen of het is game over.
Ondertussen kan je ook gebruik maken van magie, zowel offensief als defensief. Met offensieve magie kan je bijvoorbeeld enkele irritante blokken droppen bij je tegenstanders, terwijl je met defensieve magie een platformpje kan neerzetten, zodat je weer iets gemakkelijker kan verder bouwen. Omdat je Tricky Towers met maximaal vier spelers lokaal kan spelen, hoor je al snel het gevloek in het rond vliegen. Dat maakt van Tricky Towers een echte party game. Alleen ga je er namelijk minder plezier aan beleven.
Tricky Towers is een game van de Nederlandse studio Weirdbeard en moet binnen dit en enkele maanden verschijnen op PS4. Er loopt momenteel ook een Greenlight campagne op Steam.
